گروه صنعت و معدن- ستار مرادی: افزایش قیمت‌ها یا کاهش هزینه‌ها؛ کدام یک صنعت مادر را نگه می‌دارد؟ نگرانی صنعتگران از افزایش هزینه‌ها، گزارش‌هایی درباره افزایش قیمت محصولات تولیدکنندگان را در سال آتی به همراه داشته است. راه حل برخی، تلاش بر متقاعد کردن دولت بر افزایش قیمت‌ها بوده است و برخی دیگر روش کاهش هزینه‌های تامین انرژی با قیمت‌گذاری ترجیحی را مد نظر دارند. کدام یک از این دو روش در سال آتی عملی خواهد شد؟ راه حل فولادی؛ کاهش هزینه‌ها

با وجود سیاست دولت برای تثبیت قیمت محصولات فولادی، گزارش‌هایی در خصوص افزایش هزینه‌ها و تمایل بنگاه‌ها به تغییر قیمت‌ها در سال آتی شنیده می‌شود‌. خبرنگار ما برای صحت و سقم این موضوع به سراغ نماینده بخش خصوصی رفته است. «مجید خلیفه‌سلطان» که دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران است، روایت‌های بخش خصوصی را بیان می‌کند. از وی در خصوص چشم‌انداز قیمتی فولاد در سال ۹۰ جویا شدیم. «خلیفه سلطان» با بیان اینکه واقعا قدرت پیش‌بینی قیمتی فولاد در سال آینده را ندارد، اظهار کرد: «آنچه برای ما معلوم و قابل پیگیری است، کاهش هزینه‌های تولید برای تولیدکنندگان است؛ خواستار آن هستیم که هزینه‌ها را به حدی برسانیم که مجبور به افزایش قیمت‌ها نباشیم.» وی اضافه کرد: «ما به دنبال کاهش روند افزایش قیمت‌ها نیستیم، زیرا کاهش آن در این شرایط میسر نیست. سعی ما این است که با بهره‌وری، هزینه‌ها را کاهش دهیم و روند افزایشی هزینه‌ها را کاهنده کنیم. شاید از این طریق نیز بتوانیم بر قیمت‌ها تاثیر بگذاریم.»

رویارویی با تکنولوژی و بهره‌وری

دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران راهکارهای کاهش هزینه‌ها را اینگونه به خبرنگار ما توضیح داد: «بهتر است که در مصرف صرفه‌جویی کنیم که این امر با اجرای طرح هدفمندی یارانه‌ها شروع شده است. بخشی دیگر از تدابیر برای ما مربوط به تکنولوژی است که در کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت بتوانیم هزینه‌ها را کاهش دهیم. از سوی دیگر بهره‌وری را نیز افزایش خواهیم داد.» «خلیفه سلطان» افزود: «گاهی با سرمایه‌گذاری کوچک می‌توان دستاوردهایی داشت، اما این را نیز باید در نظر داشت که یک سری کارها نیز سرمایه‌گذاری در آن نمی‌شود که این مساله به این می‌گردد که یک تنبلی ای در تغییر برای ما وجود دارد؛ به سمت تولیداتی می‌رویم که در کوتاه مدت سود دارد و به سرمایه گذاری بلندمدت توجهی نداریم.»

منابع صندوق به هدر نرود

صندوق توسعه ملی از جمله حمایت‌های اقتصادی است که رییس‌جمهور با اشاره به منابع۳۰ میلیارد دلاری آن تا پایان سال آینده اعلام کرد: «هر یک از بخش‌های صنعت و کشاورزی یک سوم منابع این صندوق را به خود اختصاص خواهند داد.» خبرنگار «دنیای اقتصاد» حمایت‌های مورد نیاز بخش صنعت از صندوق توسعه ملی را نیز از «خلیفه سلطان» جویا شد. دبیر انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران، گفت: «خواست صنعتگران این است که منابع به هدر نرود و در جای خودش هزینه شود. اولین گام این است که یکسری مطالعات آمایشی در صنعت کشور صورت بگیرد. باید مزیت‌ها شناسایی شود و سرمایه‌گذاری‌ها را به آن سمت برد.» وی ادامه داد: «همچنین باید نظارت خوبی در جهت خرید تکنولوژی مدرن با فناوری مدرن همراه آن صورت بگیرد. تکنولوژی ای که فناوری همراه خود نیاورد به ما کمکی نخواهد کرد. وزارت صنایع و معادن باید نقش خود را برای کنترل دانش فنی نیز در نظر داشته درنظر داشته باشد.» به نظر کارشناسان، افزایش قیمت‌ها نه تنها مصرف کنندگان را با مشکل مواجه خواهد کرد، بلکه موجب کاهش عرضه تولیدکنندگان نیز خواهد شد. موضوعی که «تعادل بازار هدایت شده» یا سیاست‌های خیلی ارشادی را با چالش‌های جدیدی مواجه خواهد کرد. از سوی دیگر، تثبیت قیمت‌ها نیز قدرت تولید متناسب با تقاضای بازار را با مسائل جدیدی مواجه خواهد کرد. قیمت پایین تر از بهای تمام شده محصولات، به طور طبیعی انگیزه تولید را خواهد گرفت و بدون شک نتیجه آن کاهش عرضه و بر هم خوردن «تعادل بازار هدایت شده» خواهد بود.کارشناسان برای خروج از این تنگنا، پیشنهاداتی را برای کاهش هزینه‌ها ارائه می‌کنند، پیشنهادی که تمام اهرم‌های اجرای آن را مدیران در بنگاه‌ها در اختیار ندارند؛ اما آیا به راستی برای کاهش هزینه‌ها‌، راهکار خرید و انتقال تکنولوژی مناسب به تنهایی می‌تواند کار ساز باشد؟ آیا به گفته دبیر انجمن تولیدکنندگان‌، نباید روی ساختار فرهنگی و بنگاه و به قولی کم کاری‌ها نیز کار شود؟ به راستی بنگاه‌های فولادی برای تقابل با چالش‌های پیشرو چقدر آمادگی دارند؟ پیش‌بینی برای چشم‌انداز صنعت فولاد واقعا دشوار است.