دیدگاه
صنعت، تسهیلات بانکی و رکود کسبوکار
اظهارات چند روز پیش مهندس «محرابیان»، وزیر صنایع و معادن در همایش صد شرکت برتر کشور، رساترین فریادی بود که تاکنون از زبان یک متولی اصلی صنعت کشور درباره رفتار نظام بانکی با صنعتگران و تولیدکنندگان داخلی شنیده شده است.
غلامرضا کیامهر
اظهارات چند روز پیش مهندس «محرابیان»، وزیر صنایع و معادن در همایش صد شرکت برتر کشور، رساترین فریادی بود که تاکنون از زبان یک متولی اصلی صنعت کشور درباره رفتار نظام بانکی با صنعتگران و تولیدکنندگان داخلی شنیده شده است. اینکه وزیر صنایع و معادن مملکت بدون پردهپوشی و در برابر دهها صنعتگر حاضر در همایش، شیوه اعطای تسهیلات مشارکتی بانکها به صنعتگران و تولیدکنندگان را به باد انتقاد میگیرد و از این شیوه به عنوان تسهیلاتی که زیان آن یکسره متوجه گیرندگان تسهیلات است، با صفت ظالمانه یاد میکند، حتی اگر در حد یک سخنرانی هم باشد برای جامعه صنعت و تولید کشور دلگرمکننده و برای نظام بانکی ما هشداردهنده است. حال باید منتظر بود و دید که کالبد شکافی صریح و شجاعانه وزیر صنایع و معادن از رابطه ناعادلانه موجود در میان نظام بانکی و صنعتگران و بنگاههای اقتصادی کشور تا چه اندازه در تغییر رویکرد بانکها در این ارتباط موثر واقع خواهد شد و چه تاثیرات اساسی و راهبردی در جهتگیری طرح اصلاح نظام بانکی به سود مطالبات بر حق و منطقی صنعتگران و فعالان اقتصادی از نظام بانکی خواهد گذاشت.اما همان طور که یقینا وزیر محترم صنایع و معادن هم به خوبی از آن آگاهی دارد، ناعادلانه بودن روابط نظام بانکی با صنعتگران نیازمند دریافت تسهیلات با همه اهمیتی که بر آن مترتب است، تنها یکی از حلقههای زنجیره مشکلاتی است که امروز جامعه صنعت و تولید ما در شرایط رکود تورمی حاکم بر اقتصاد کشور از آن رنج میبرد و تا زمانی که یک عزم ملی برای رفع این مشکلات در کشور به وجود نیاید از دست وزارت صنایع و معادن به تنهایی کاری ساخته نخواهد بود.نادیده گرفته شدن توان صنعتگران داخلی در تامین بسیاری از لوازم و تجهیزات مورد نیاز پروژههای مختلف عمرانی و صنعتی به ویژه در حوزه صنعت نفت و گاز، ظلم مضاعفی است که در کنار ظلم نظام بانکی از سوی مجریان پروژهها به پیمانکاران و سازندگان توانمند داخلی و به سود ایجاد اشتغال برای شرکتهای خارجی روا داشته میشود که صاحب این قلم در یادداشتی که چندی پیش در همین صفحه به رشته تحریر درآورد به یک نمونه بسیار تاسفانگیز آن یعنی خرید یکهزار کیلومتر لوله گاز ترش به بهای ۸۵۰میلیون دلار از سوی یکی از شرکتهای مجری پروژههای گاز، از کشور آلمان اشاره کرد. این در حالی است که لولهسازان داخلی ما با وجود داشتن توانایی کامل برای تولید این نوع لولهها به دلیل عدم دریافت سفارش ساخت و سنگینی بدهیهای بانکی، دارند از پا درمیآیند.جای دریغ و تاسف بسیار است که کارخانههای لولهسازی داخلی میگویند ما از آمادگی لازم برای تامین کل نیازهای پروژههای پارسجنوبی از نظر لولههای ۳۲ اینچ گاز ترش که بالغ بر ۱۵۷۰ کیلومتر است، برخورداریم، اما شرکت ایرانی مسوول تامین نیازهای تجهیزاتی پروژه این همه آمادگی را که صدها میلیارد تومان صرف ایجاد آن شده و هزاران اشتغال مستقیم و زنجیرهای خلق کرده است، نادیده میگیرد و میرود لولههای موردنیاز پروژه را از سازندگان خارجی خریداری میکند. شرح حلقههای دیگر زنجیره مشکلات صنعتگران و تولیدکنندگان داخلی در یادداشتهای آتی خواهد آمد.
kiamehr@hotmail.com
ارسال نظر