گروه انرژی- چینی‌ها از غیاب شرکت‌های غربی استفاده کرده و تبدیل به شریکی بی جایگزین برای ایران شده‌اند. این تحلیل یک کارشناس روسی از روند همکاری‌های تهران- پکن است. به گزارش «فارس»، «میخائیل کروتیخین» در مصاحبه با نشریه «روس پترولیوم» تصریح می‌کند: «این وابستگی به‌خصوص در زمان بحران که هیچ کس در غرب برای سرمایه‌گذاری در پروژه‌های پرمخاطره پول نداشت شدت گرفت و چینی‌ها با کیسه‌های پر از پول به این سو و آن سوی جهان دویدند و همه چاه‌ها و معادن را خریداری کردند. چین کلا در رابطه با هیچ کشوری زیر بار تحریمی‌که برضد منافع پکن باشد، نمی‌رود. حق مالکیت معنوی نیز به صورت اسناد مختلف حفظ می‌شود، اما چینی‌ها با خیال راحت از همه چیز کپی برداری می‌کنند و ذره‌ای دلهره به خود راه نمی‌دهند.»

این کارشناس ادامه می‌دهد: «پکن به همین ترتیب سعی می‌کند در ایران برای کار از شرکت‌هایی استفاده کند که با اروپا و آمریکا تجارت ندارند. بزرگ‌ترین فروشنده محصولات نفتی در ایران شرکت ژوهای ژنرونگ است که رسما با شرکت «سی. ان. پی. سی» ارتباطی ندارد. امروز چین با ۲۱,۲ میلیارد دلار تجارت در سال مهم‌ترین شریک تجاری ایران محسوب می‌شود.»

سه سال پیش این شاخص ۱۴,۴ میلیارد دلار بود و ۱۵سال پیش سطح تبادلات کالا میان چین و ایران ۴۰۰ میلیون دلار در سال بود. این در حالی است که در ژوئن سال ۲۰۱۰ واردات نفت چین از ایران نسبت به مدت مشابه در سال پیش ۱/۱۳ میلیون بشکه کاهش یافت و به ۹ میلیون بشکه رسید. امروز پکن برای خریداری نفت روی عراق و عربستان متمرکز می‌شود.

تحلیل‌گران فعلا نمی‌توانند پاسخ روشنی به این پرسش بدهند که آیا این واکنش به تحریم‌های سازمان ملل، آمریکا و اتحادیه اروپا علیه ایران است یا چین بر حسب قانون بازار همان مقدار نفت را با قیمتی ارزان‌تر به دست آورده است؟