محمدصادق جنان صفت

درخواست ۱۵۳ عضو مجلس قانونگذاری از رییس‌جمهوری برای رسیدگی به وضعیت دشوار صنعت قند و شکر بار دیگر این موضوع را در کانون توجه محافل اقتصادی و سیاسی و رسانه‌ها قرار داد. در این ماجرای پیچیده شده یک عضو مجهول درباره مساله واردات، تولید و عرضه شکر از زمستان ۱۳۸۴ تا امروز آشکار نشده و باید به آن توجه جدی کرد، ارائه اطلاعات غلط به رییس‌جمهوری است. این اطلاعات غیر دقیق و کلی ارائه شده به رییس‌جمهوری موجب می‌شود ایشان در سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های خود تحلیل‌های غیر دقیق ارائه کند. تازه‌ترین اطلاعات غلط ارائه شده به احمدی‌نژاد درباره «میزان صادرات شکر» است.

رییس‌جمهوری در مصاحبه تلویزیونی ۲۵ آذرماه با قاطعیت گفت: «... اما ما شکر وارد کردیم که عمده آن صادر و مقداری هم در انبارها ذخیره شد...» (روزنامه اطلاعات، دوشنبه ۲۶ آذر ۱۳۸۶، شماره ۲۴۰۸۲، صفحه ۲). این اطلاعات ارائه شده از سوی رییس‌جمهوری با اطلاعات عرضه شده توسط گمرک ایران که چند روز پیش منتشر و تصریح شد که «در سال ۱۳۸۵ و نیز ۸ ماه نخست سال ۱۳۸۶، مجموعا ۸۶۷ تن شکر از کشورمان به کشورهای دیگر صادر شده است.» (سایت الف، ۱۶ دی‌ماه ۱۳۸۶)، تناقض اساسی دارد و اطلاعات رییس‌جمهوری را نقض می‌کند.

با توجه به اینکه این اطلاعات غلط درباره واردات شکر توسط کارخانه‌ها نیز پیش از این موجب سخنان غیر دقیق رییس‌جمهوری شده بود. اکنون پرسش این است که «کدام فرد، کارشناس یا مدیر دولتی» و با کدام «اهداف» این اطلاعات نادرست را به رییس‌جمهوری ارائه می‌کند؟ رییس قوه مجریه که نمی‌تواند شخصا به جمع‌آوری اطلاعات جزئی بپردازد و ناگزیر است که از مدیران خویش آگاهی کسب کند تا براساس آن تصمیم بگیرد و زمانی که این اطلاعات غلط به او می‌رسد، چه باید کند؟ به نظر می‌رسد، پیدا کردن منشا و انگیزه‌های اطلاع‌رسانی غلط به رییس‌جمهوری درباره شاخص‌های شکر است که اگر به آن رسیدگی نشود بازهم این داستان ادامه خواهد داشت.