طلسم 57ساله معدن مهدی‌آباد شکسته می‌شود

گروه صنعت و معدن- معدن سرب و روی مهدی‌آباد، به زودی نخستین محصول خود را روانه کارخانه‌های شمش روی می‌کند.

گزارش خبرنگار ما حاکی است، طبق برنامه اولیه شرکت تهیه و تولید موادمعدنی ایران (ایمپاسکو)، تا انتهای امسال ۱۰۰هزار تن ماده معدنی از این معدن استخراج خواهد شد. معدن سرب و روی مهدی‌آباد که از سوی شرکت یونیون ریسروس استرالیا، عنوان دومین معدن بزرگ سرب و روی جهان را کسب کرده تا ماه‌های آتی، طلسم ۵۷ساله‌ برداشت محصول را خواهد شکست.

هر چند معدن مهدی‌آباد همچون دیگر معادن مشهور کشورمان، در دوره باستان شناخته شده اما فعالیت جدید آن مربوط به سال ۱۳۲۹ است.

در آن سال، فعالیت‌های اکتشافی و حفرگمانه ابتدا توسط شرکت‌هایی از آمریکا و ژاپن (و درنهایت از سوی شرکت‌های ایرانی) آغاز شد.

رخوت ۱۰ساله

با این حال فعالیت‌های اکتشافی تا سال ۱۳۵۶ ادامه داشت اما برای مدت ۱۰سال پس از آن، معدن مهدی‌آباد به رخوت افتاد و سرانجام سال ۱۳۶۶ وزارت معادن و فلزات وقت، مجددا برنامه‌های اکتشافی را به اجرا درآورد.

بنابر تصمیم اتخاذ شده در آن سال‌ها، برنامه‌های اکتشافی با تکیه بر شناخت بیشتر ذخایر سولفوره مهدی‌آباد صورت گرفت. هر چند این معدن از ذخایر اکسیده (که خوراک مناسب‌تری برای کارخانه‌های فعلی به شمار می‌آید) نیز برخوردار است.

ذخیره ۲۰۰میلیون تنی

اکتشافات فعلی نشان می‌دهد، این معدن دارای ۲۰۰میلیون تن ذخیره سرب و روی با متوسط عیار ۴ تا ۵درصد است. شرکت استرالیایی فعال در این معدن عمر اولیه معدن مهدی‌آباد را ۲۰سال پیش‌بینی کرده است.

تا سال‌های گذشته به دلیل وجود معدن غنی سرب و روی انگوران در زنجان که از متوسط عیار ۲۵درصد برخوردار بود، مهدی‌آباد خواهان چندانی نمی‌یافت اما با توجه به اینکه ۸ تا ۱۰سال از عمر این معدن کم‌نظیر باقیمانده، مهدی‌آباد، طرفداران متعددی را گرداگرد خود جمع کرده و به آلترناتیوی برای تامین خوراک کارخانه‌های شمش روی مبدل شده است.

بنابه گزارش شرکت استرالیایی، ظرفیت بهینه این معدن تولید سالانه ۳۰۰هزار تن فلز روی و صدهزار تن کنسانتره سرب و نقره تعریف شده است.

هم‌اینک حدود ۵ماه است که عملیات باطله‌برداری از معدن مهدی‌آباد توسط یک شرکت خصوصی آغاز شده و شرکت تهیه و تولید موادمعدنی ایران در نظر دارد، در گام نخست مواد استخراجی را در اختیار کارخانه‌های سرب و ورودی داخلی قرار دهد. پیش‌بینی می‌شود مصرف‌کننده نخستین این مواد، کارخانه ۳۰هزار تنی ذوب‌ روی بافق (استان یزد) باشد. این کارخانه که عمدتا بر پایه مواد ورودی سولفوره طرح‌ریزی شده، و سال‌ها به حالت نیمه‌تعطیل در آمده بود، در حال حاضر بزرگ‌ترین ظرفیت تولید شمش روی را دارد.