کارآفرین شجاع و نیک اندیش

محمدصادق جنان صفت

سرسختی دلنشین و مردانه و پایداری جانانه مهندس بهاءالدین ادب، چهره ماندگار کارآفرین ایران در واپسین روزهای عمرش در تابستان ۱۳۸۶ در برابر بیماری‌اش هرگز از ذهن و حافظه یاران و همکاران و دوستانش زدوده نخواهد شد. مهندس ادب در آن روزها با شوق و علاقه‌ای دوست‌داشتنی و نجیب و همانند همیشه‌ای که او را می‌شناختم، برازنده‌ترین و زیباترین لباس‌هایش را بر تن می‌کرد و با صلابت و استوار و بی‌توجه به آزاری که جسم و جانش از بیماری می‌دیدند در نشست‌های گوناگون از جمله نشست‌های کانون عالی کارفرمایان ایران، کنفدراسیون صنعت ایران و مجامع و نهادهای دیگر حاضر می‌شد. شادروان ادب مرد سکوت و مصلحت‌های غیرسازنده نبود و در هر نشستی، آنچه را که مفید می‌پنداشت و غالبا نیز با تایید مواجه می‌شد، در نشست‌ها ارائه می‌کرد. روزی را که او با جدیت تمام دست روی دست مهندس محسن خلیلی گذاشت و با او پیمان بست که در راه زاد و رشد جامعه مدنی از هیچ کوششی دریغ نشود، به خوبی به یاد دارم و همان روزها این نیک‌اندیشی و استواری را برای دوستان پرشماری بازگو کردم. مرحوم ادب پس از دو دور نمایندگی مجلس قانونگذاری کشور و حضور در اتاق بازرگانی ایران و اندیشیدن به تعامل نهادهای قدرت در ایران به این نتیجه محتوم رسیده بود که راه توسعه پایدار ایران از مسیر توسعه و پایداری نهادهای مدنی عبور می‌کند. مهندس بهاءالدین ادب در یک سال آخر عمر با برکتش تلاش گسترده‌ای کرد تا مانع و سد راه ایجاد و انحصارهای شبه دولتی شود و در این راه پایداری او قابل تحسین بود. آنهایی که با شادروان ادب آشنایی نزدیک داشتند یادشان می‌آید که او چه دست‌هایی را از میان شهروندان کم‌درآمد به ویژه دانشجویان کم‌بضاعت می‌گرفت و بدون ذره‌ای منت در شرکتش به روی آنها باز بود. شجاعت او در بیان حقایق در چارچوب قانون و شفاف سازی در کسب‌و‌کار و مدیریت فوق العاده‌اش در تاسیس و رشد شرکت‌های سودآور و مفید او را به یک کارآفرین نیرومند تبدیل کرده بود. اکنون و در پنجمین سالگرد درگذشت این کارآفرین میهن دوست، بخشی از نوشته سال ۱۳۸۶ مهندس خلیلی را که همان روزها نوشته بود، ضمیمه نوشته حاضر می‌کنیم تا یادآوری کوتاهی از یک کارآفرین ایرانی باشد: «بدون شک از سربلندترین و پرافتخارترین یاران ما بودی. فداکاری تو در قبول مسوولیت‌های دردسردار، الگوی فداکاری یاران شده است. شیوه‌ها و روش‌های خلاقانه‌ات برای حل مسائل سخت و دشوار، راهی روشنگر و جاودانه است که در مسیر خدمت به مردم، ایران و اقتصاد ملی مایه مباهات و افتخار است. نیک می‌دانم و تردیدی ندارم در بهشت برین جای داری و با عزیزترین بندگان خدا محشور خواهی شد.»