محمدصادق جنان‌صفت

رفتار رهبران ایالات متحده آمریکا در تشدید تحریم ایران از ابعاد گوناگون در بوته نقد قرار دارد. یکی از بدترین جنبه رفتار آمریکایی‌ها در حوزه تحریم اقتصادی کشورها، مجبور کردن شرکای سیاسی‌شان برای همراهی کردن آنها است. ژاپن و کره‌جنوبی، در آسیا به دلیل سیاسی- نظامی بیشترین وابستگی به آمریکا را دارند و عموما ناگزیرند تن به خواسته‌های رهبران آمریکا بدهند. تجربه سال‌های اخیر نشان داده است که مسوولان دولت کره‌جنوبی هرچند با تاخیر اما در نهایت برخلاف میل صاحبان و سهامداران شرکت‌های کره‌ای تحمیل آمریکا را اجرا کرده‌اند. این اتفاق به تازگی درباره عدم خرید نفت ایران رخ داده و موجب ناراحتی در میان برخی مسوولان شده است. برخی از کسانی که از این اقدام کره ناراضی‌اند بدون توجه به پیامدهای کار، تمایل خود را به تلافی این اقدام آشکار کرده‌اند. دسته‌ای از این گروه‌ها نگاهی سیاسی به مساله دارند، اما برخی نیز با هدف رقابت اقتصادی موج تحریم را دامن می‌زنند. تلافی تجاری چیزی نیست که به سرعت انجام شده و پیامدهای آن نادیده گرفته شود. واقعیت این است که ده‌ها هزار شغل موجود به تجارت خارجی ایران وابسته است و نباید با شتاب به سمت تحریم و تلافی حرکت کرد. شتابزدگی در اظهارنظرها به ویژه از سوی افراد غیر مسوول می‌تواند عامل فشار به دولت شود و مانع از تصمیم‌گیری دقیق، کارشناسانه و به نفع مصالح ملی باشد. اجازه دهیم دولت و سایر قوای کشور با فراغ بال در این‌باره تصمیم گیرند.