عقب‏‏‌نشینی رستوران‏‏‌ها از منوهای QR کد

تا همین چند وقت پیش، منوهایی که با QR کد کار می‌کنند، برای رستوران‌‌‌هایی که می‌‌‌خواستند خدماتشان را بدون استخدام نیروی بیشتر سرعت ببخشند، بهترین راه‌حل بود. اما شکایت مشتری‌‌‌ها کم‌‌‌کم شروع شد. برخی مشتری‌‌‌ها می‌‌‌گویند در مورد سفارششان توضیح رو در رو می‌‌‌خواهند. برخی دیگر هم نگران حریم شخصی خود هستند. و برخی افراد، به‌‌‌خصوص مسن‌‌‌ترها در استفاده از خود تکنولوژی مشکل دارند یا حس می‌کنند این نوع منوها آن حال و هوای رستوران‌‌‌های لوکس را از بین می‌‌‌برد. «آز دو سولیل» که در لاس وگاس زندگی می‌کند و همیشه برای صرف میان‌‌‌وعده لته موکا سفارش می‌دهد، اخیرا کافه‌‌‌ای را به خاطر اینکه صرفا منوی QR کد داشت، ترک کرد. او می‌‌‌گوید بالا و پایین کردن منو روی گوشی برایش سخت است و اینکه او نگران حریم شخصی‌‌‌اش است. آز ۵۹ ساله می‌‌‌گوید: «این کار مثل سر هم کردن وسیله‌‌‌ای که از ایکیا خریده باشی، برایم سخت است.»

به خاطر همین شکایت‌‌‌ها، خیلی از رستوران‌‌‌هایی که فضا برای نشستن مشتری دارند، تغییر رویه داده‌‌‌اند و دوباره منوهای چاپی را برگردانده‌‌‌اند. برخی رستوران‌‌‌ها هم مدل‌‌‌های مختلف را پیاده می‌کنند و هم منوی چاپی دارند و هم منوی QR کد. برخی‌‌‌ از آنها هم منوهای QR کد خود را ارتقا داده‌‌‌اند و مشتری می‌تواند جزئیات اضافه غذاها و رویدادهای ویژه رستوران را در آن ببیند یا صورت‌حسابش را پرداخت کند. تدی کینگ، مدیر رستوران زنجیره‌‌‌ای ژاپنی «زوما» که چهار شعبه هم در آمریکا دارد، می‌‌‌گوید: «در صنعت رستوران – به‌‌‌ویژه رستوران‌‌‌های لوکس – منو QR کد یک‌‌‌جور بی‌‌‌کلاسی است.» زوما که به خاطر غذاهای دریایی و گوشتی باکیفیت و گران‌قیمتش معروف شده، دو سال پیش منوهای QR کد را حذف کرد، اما همچنان برای برخی رویدادها از آن استفاده می‌کند. بازگرداندن منوهای چاپی، درخواست مشتریانش بود.

اسکن کردن طرفداری ندارد

این عقب‌‌‌نشینی‌‌‌ها گاهی به تفاوت‌‌‌های نسلی برمی‌‌‌گردد. رستوران «فارم‌‌‌بار» در شیکاگو دو شعبه دارد که یکی از آنها اخیرا منو QR کدش را کنار گذاشته است. مشتریان شعبه‌‌‌ «لیک‌‌‌‌‌‌ویو» که هنوز از QR کد استفاده می‌کند، جوان‌‌‌تر هستند و از خدمات کارآمدتری که با این تکنولوژی دریافت می‌کنند، بیشتر لذت می‌‌‌برند. جوشوا همپتون، از خدمه این رستوران که در هر دو شعبه کار می‌کند، می‌‌‌گوید: «بزرگ‌ترین مانع این است که به مشتری بگویی گوشی تلفنش را دربیاورد.» در شعبه‌‌‌ای که مشتریانش مسن‌‌‌تر هستند، اگر برای دسترسی به منو روی گوشی به مشکل بربخورند، او یک تبلت می‌‌‌آورد و راهنمایی‌شان می‌کند. ریچ فاکس، مالک گروه رستوران‌‌‌های «یس پرید» در سیاتل، معتقد است جست‌‌‌وجو در آیتم‌‌‌های منو و قیمت‌ها روی گوشی هوشمند آسان‌‌‌تر است. اما منوی QR کد میانگین درآمد آنها را ۱۰‌درصد کاهش داد و در برخی شعبه‌‌‌ها مجبور شدند از رویکرد دوگانه استفاده کنند: ارائه منوی چاپی به همه مشتریان و ارائه منوی QR کد برای زمان‌‌‌هایی که مشتری می‌‌‌خواهد سفارش اضافه‌‌‌ای داشته باشد، بدون اینکه از جایش بلند شود.

نیکولاس گیرارتس، مدیر رستوران‌‌‌های «جان فریزر» در نیویورک، می‌‌‌گوید فقط مسن‌‌‌ترها نیستند که در برابر منوهای QR کد مقاومت می‌کنند. جوان‌‌‌ترها و حتی مشتریان طرفدار تکنولوژی هم گاهی در برابر مرور آنلاین پی‌‌‌دی‌‌‌اف‌‌‌های منو به مشکل برمی‌‌‌خورند. او می‌‌‌گوید: «فهمیدیم که باعث رنجش مردم می‌‌‌شویم.»

در طرف دیگر، الکس سوروف ۴۹ ساله می‌‌‌گوید ترجیح می‌دهد برای پرداخت صورت‌حساب منتظر پرسنل رستوران نماند و از QR کد استفاده کند، اما اولش که می‌‌‌خواهد سفارش بدهد، منوی چاپی برایش بهتر است. فیل آرمسترانگ هم کلا سفارش دادن با منو QR کد را ترجیح می‌دهد، چون باعث می‌شود با کسی سروکار نداشته باشد. این عکاس ۳۸ساله، می‌‌‌گوید وقتی سر راه رفتن به یک مسابقه بیس‌‌‌بال به رستوران مراجعه می‌کند و عجله دارد، برایش راحت‌‌‌تر است که منو را آنلاین چک کند و سفارش بدهد تا اینکه بخواهد با گارسن صحبت کند. همچنین دوست ندارد وقتی با دوستانش در رستوران نشسته، کسی دائما بپرسد «چیزی لازم ندارید؟»