متوسط ارزبری صنایع لوازم خانگی برابر با ۱۷۵ دلار است (آمار سال ۱۳۹۹). بیشترین ارزبری مربوط به تلویزیون برابر با ۳۸۰ دلار بوده و پس از آن یخچال و فریزر با ۳۰۰ دلار ارزبری قرار دارد. محصول سوم عبارت ازکولرگازی است که رقم ارزبری آن معادل ۲۰۰ دلار بوده و رقم قابل توجهی است. این موضوع مبین ضرورت بالای پرداختن به برنامه‌های ساخت داخل است. چراکه به منظور ارتقای تاب‌آوری و «کاهش هزینه تمام شده در تولیدات صنایع لوازم خانگی» اولین اصل مهم درجه اتکای این صنعت به ظرفیت‌های داخلی و افزایش عمق ساخت داخلی است.

تجارت خارجی و تراز ارزی صنایع لوازم خانگی: بررسی ارقام تجارت محصولات صنایع لوازم خانگی برحسب ارزش صادرات و واردات رسمی محصول‌ها مبین روند رو به رشد صادرات و کاهش واردات است ولی در نهایت تراز تجاری این صنعت منفی یک میلیارد دلار است.

طی سال‌های ۹۴ تا ۱۴۰۰ تراز تجاری این صنعت از منفی ۱.۵ میلیارد دلار به منفی ۱ میلیارد دلارکاهش یافته است. اگر چه روند رو به رشد است ولی شیب آن کند بوده که باید شیب رو به رشد افزایش یابد. به هر حال دو مساله همچنان تراز ارزی این صنعت را منفی نگه داشته است:

الف. فشار واردات (عمدتا قاچاق) در بازار محصولات نهایی. بخشی از تقاضا برای کالاهای وارداتی به واسطه تفاوت میان میزان تولید و نیاز بازار ایجاد می‌شود.

ب. وابستگی وارداتی در تولید داخلی محصولات نهایی. وابستگی به مواد اولیه، اجزا و قطعات وارداتی رقمی بالغ بر ۱.۵ میلیارد دلار نیاز ارزی را در صنایع لوازم خانگی ایجاد می‌‌‌سازد.

بیشترین فشار هزینه‌های ارزی مربوط به واردات قطعات مورد نیاز یخچال و فریزر و تلویزیون معادل یک میلیارد دلار است. پس از آن لوازم خانگی کوچک، ماشین لباسشویی و کولر گازی با اختصاص هزینه‌‌‌ای معادل ۴۶۰ میلیون دلار جزو اقلام پرهزینه به لحاظ نیاز ارزی (در بخش مواد و قطعات وارداتی) هستند. در مجموع، با وجودی‌‌‌که واردات محصول نهایی در بخش لوازم خانگی بسیار محدود است، به واسطه نیاز بالای ارزی در بخش تولید این محصولات و همچنین واردات محصولات نهایی به صورت قاچاق، همچنان (تراز ارزی منفی) به عنوان یکی از چالش‌های کلیدی این صنعت به شمار می‌‌‌رود.