عضو انجمن صنایع نساجی ایران در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» مطرح کرد
افزایش هزینه تولید با نوسانات ارزی
علیرضا نوری در خصوص اثر نوسان‌های ارزی روی تولید محصولات نساجی گفت: «موضوع افزایش نرخ ارز اثرات منفی زیادی روی این صنعت داشته است. به این دلیل که هر کالایی که در کشور تولید می‌شود با افزایش قیمت ارز هزینه نهایی آن بالاتر رفته است. بنابراین هزینه تولید در کشور به دلیل افزایش قیمت ارز افزایش چشمگیری داشته است. از سوی دیگر جهش قیمت ارز تعادل روانی بازار را نیز تغییر داده و تولیدکنندگان دچار نوعی سردرگمی شده‌اند. اما موضوع مهم دیگر این است که بانک مرکزی مدعی شد ارز مورد نیاز صنعت را با دلار ۲۸هزار تومانی تامین خواهد کرد. بعد موضوع تامین با دلار تالار اول و دوم بورس‌کالا مطرح شد اما متاسفانه این اتفاق رخ نداد. این باعث شد دلار نیمایی که در تالار دوم با قیمت ۳۶هزار تومان عرضه می‌شد به ۴۶هزار تومان رسید و تاثیر بسیار زیادی روی تامین مواد اولیه داشت. این اتفاق حتی روی تامین مواد اولیه داخلی تاثیرگذاشت؛ به عنوان مثال پتروشیمی‌هایی که مواد اولیه آنها در بورس عرضه می‌شود با رقابت‌های ۵۰ تا ۷۰درصد مواجه می‌شوند که تاثیر بسزایی در تامین مواد اولیه خواهد داشت.»
وی در بخش بعدی از گفت‌وگوی خود به مهم‌ترین انتظارات کارخانه‌های تولید محصولات نساجی و به‌خصوص ریسندگی و بافندگی از دولت و سیاستگذار پرداخت و گفت: «انتظار کارخانه‌های تولیدی حوزه ریسندگی و بافندگی به‌خصوص در شرایط فعلی تحریم، حمایت از تولید داخل است. در استان یزد بیش از ۲هزار کارگاه کوچک و ۱۱۵ کارگاه بزرگ تولیدات نساجی در حوزه تار و پود وجود دارد. این موضوع نشانگر توانمندی نساجی در این استان است که قدمت بسیار بالایی نیز داشته و باعث ایجاد تعداد زیادی شغل با کمترین سرمایه نیز شده است.»
علیرضا نوری در مورد وضعیت و میزان صادرات در این حوزه و موانع آن گفت: «مهم‌ترین مشکل تولیدکننده‌ها و صادرکننده‌ها در این حوزه، نرخ تسعیر و بازگشت ارز است. در حال حاضر نرخ بازگشت ارز حاصل از صادرات به دولت با دلار ۴۲هزار تومان محاسبه می‌شود. درخواست ما در این خصوص این است که هم در خصوص مواد اولیه و همچنین صادرات، یک نرخ نزدیک به ارز آزاد در نظر گرفته شود.»
وی در همین خصوص ادامه داد: «این رانت ارزی ارزان برای مواد اولیه باعث شده که خروج ارز زیادی از کشور داشته باشیم و در همین مسیر کالایی که در کشور تولید می‌شود وارد می‌شود که این ضربه به تولیدکنندگان داخلی خواهد بود. بنابراین واردات بیشتر شده و در مقابل شرایط صادراتی نیز سخت شده است. در این شرایط کسانی که به دنبال صادرات هستند شرایط رقابتی خود را از دست می‌دهند.»
اما طی چند سال اخیر رکود اقتصادی وکاهش قدرت خرید مردم با واردات برخی پوشاک و پارچه‌های نامرغوب همراه شده و باعث ایجاد برخی مشکلات در این حوزه شده و کارخانه‌های تولیدی را با چالش مواجه کرده است. موضوعی که عضو انجمن صنایع نساجی ایران و مسوول کارگروه بافت این انجمن در خصوص آن گفت: «میزان واردات پارچه‌های مبلی به ایران از دیگر معضلات تولیدکنندگان این حوزه محسوب می‌شود. بنابراین حجم فعلی واردات با مجوز انجام شده و به روش‌های مختلف وارد بازارهای کشور می‌شود.
در برخی مواقع نیز به بهانه تولید و طرح این موضوع که نیاز به مواد اولیه وجود دارد اقدام به واردات در حجم‌های بالا به کشور می‌شود. این درحالی است که ورود برخی تولیدات نساجی به کشور ممنوع است اما متاسفانه نتیجه مثبتی بابت این ممنوعیت شامل حال کارخانه‌های تولیدی نشده است و همین موضوع سبب شده که در شرایط فعلی توجیه اقتصادی برای تولید وجود نداشته باشد و رشد قابل‌توجهی را که این صنعت می‌توانست داشته باشد از دست داده است.»
وی با تشریح بیشتر این موضوع ادامه داد: «اگر روی واردات پوشاک به کشور کنترل بیشتری اعمال شود در آینده این صنعت رشد مناسب‌تری خواهد داشت. این درحالی است که صنعت مبلمان از سال ۹۷ که ممنوعیت واردات برخی مواد اولیه مانند پارچه مبلی انجام شد، رشد قابل قبولی داشته است. مبلی که با ۳۰۰ یا ۴۰۰ دلار از چین یا ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ دلار از ترکیه وارد می‌شد در حال حاضر در داخل کشور تولید می‌شود. اگر موضوع حمایت از تولید مطرح می‌شود، باید مانند سایر کالاها، ورود پارچه مبلی نیز به کشور ممنوع شود. بنابراین ادعاهایی که از سوی برخی مراجع صنفی مبل‌سازی در کشور مطرح می‌شود غیر‌واقعی است.»
رئیس اتحادیه مبل‌سازان مدتی پیش مدعی شده است که این صنعت مشکل تامین مواد اولیه دارد و هیچ نظارتی بر تامین‌کنندگان مواد اولیه در کشور نیست و همچنین ممنوعیت ورود برخی مواد اولیه باعث ایجاد رانت شده و مواد خارجی به صورت قاچاق وارد کشور شده است. علیرضا نوری عضو انجمن صنایع نساجی ایران در خصوص این ادعا گفت: «متاسفانه این قبیل ادعاها مدتی است که مطرح می‌شود و هیچ مستنداتی از این صحبت‌ها ارائه نمی‌شود. مثلا اینکه نیاز پارچه مبلی ما ۱۱۰ میلیون مترمربع است.
این نیاز در هیچ سامانه‌ای ثبت نشده و بنابراین به صورت ادعا باقی مانده است. البته بحث‌های دیگری در مورد قیمت، تولید، توزیع و کیفیت نیز از سمت ایشان بارها مطرح شده است. ما جلسات ماهانه‌ای داریم که در آنها از سوی ایشان فقط شلوغ کاری دیده می‌شود. اگر گذری به بازارهای یافت آباد، دلاوران و دروازه شمیران داشته باشید، به وفور پارچه‌های مبلی را مشاهده می‌کنید که بدون هیچ مشکلی و با بیشترین تنوع می‌توان آن را تهیه کرد.»
