با هدف کاهش اثرات کرونا صورت می‌گیرد
کمک ده‌ها میلیارد دلاری دولت‌ها به شرکت‌های هواپیمایی
ﺷﺮﮐﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﻬﻢ را از ﮐﻤﮏهای دولتی بین ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻋﺮﺿﻪ ﺧﻮد از دولتش درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ و در اواﯾﻞ ﺳﺎل ۲۰۲۰ ﻣﯿﻼدی، ۱۳ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر از دوﻟﺖ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻣﺎﻟﯽ درﯾﺎﻓﺖ کرد ﮐﻪ ﺗﺎ ﻣﺎه آﮔﻮﺳﺖ ﺳﺎلﺟﺎری ﻣﯿﻼدی ﺑﯿﺶ از ۸ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر آن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ وارﯾﺰ شده است.اﯾﻦ ﺧﻂ ﻫﻮاﯾﯽ ﻓﺎﻗﺪ ﺷﺒﮑﻪ ﭘﺮوازی داﺧﻠﯽ اﺳﺖ و در ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ ﺧﻮد نیز ﺑﺎ رﮐﻮد ﺑﯽﺳﺎﺑﻘﻪای روبه‌رو ﺷﺪه اﺳﺖ. البته ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ بودن دوﻟﺖ ﭘﺸﺘﯿﺒﺎن اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ نیز ﺑﺴﯿﺎر مهم اﺳت.
ﺧﻂ ﻫﻮاﯾﯽ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر در سال ۲۰۱۷- ۲۰۱۶، درآمدی ﺑﺎﻟﻎ ﺑﺮ ۶/ ۱۱ ﻣﯿﻠﯿﺎرد دﻻر داشت. همچنین در ﺳﺎل ۲۰۱۹ ﺑﺎر دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ از دﯾﺪ ﻣﺠﻠﻪ ﻓﻮرﺑﺲ ﺑﻪ عنوان یکی از برترین خطوط هوایی شناخته شد. ۱۳۸ ﻓﺮوﻧﺪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎی ﻏﻮل ﭘﯿﮑﺮ، ۱۳۷ﻣﻘﺼﺪ ﭘﺮوازی در دﯾﮕﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎ و نزدیک به ۱۵ هزار ﮐﺎرﻣﻨﺪ، ﺑﯽ ﺷﮏ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺗﻮﺟﻪ و ﺣﻤﺎﯾﺖ از ﺳﻮی دوﻟﺖ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر هستند.
درآﻣﺪ از ﻫﺮ «صندلی - ﻣﺴﺎﻓﺮ بر ﮐﯿﻠﻮﻣﺘﺮ» ﺷﺮﮐﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر در دوره زﻣﺎﻧﯽ ﻣﻨﺘﻬﯽ ﺑﻪ آﮔﻮﺳﺖ ۲۰۲۰، ۵/ ۹۹ درصد سقوط و کاهش داشته که همین تجربه ﻟﺰوم ﮐﻤﮏ دوﻟﺖ ﺑﻪ این شرکت را ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﻋﯿﺎن می‌کند. اﯾﻦ ﻣﻌﻀﻞ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ درآﻣﺪ ﻧﻘﺪی اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ زمان ﻣﺸﺎﺑﻪ در ﺳﺎل ﻗﺒﻞ تا ۷۵درﺻﺪ ﮐﺎﻫﺶ داشته باشد. ﺷﺮﮐﺖ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر، از ژاﻧﻮﯾﻪ ﺗﺎ آﮔﻮﺳﺖ سال جاری میلادی ۶۶۱۳۷۰۲ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺑﺮای ﻋﺮﺿﻪ در اﺧﺘﯿﺎر داﺷﺖ و ﺑﺮای ﻫﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ به واسطه این سابقه درخشان، ۱۳۱۶ دﻻر از دوﻟﺖ ﮐﻤﮏ درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮد. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻤﮏ ﻣﺬﮐﻮر را ﺑﻼﻋﻮض نمی‌داند و ﺗﻼش دارد ﺗﺎ آن را ﻧﻮﻋﯽ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری دوﻟﺖ در اﯾﻦ ﺧﻂ ﻫﻮاﯾﯽ ﻣﻨﻈﻮر و از آن ﺑﻪﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎﻟﯽ از ﺳﺎﺧﺘﺎر ﭘﯿﭽﯿﺪه ﺳﺮﻣﺎﯾﻪﮔﺬاری در اﻗﺘﺼﺎد ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر ﯾﺎد می‌کند اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ ﺣﺠﻢ از کمک، ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﺸﺎبهی در دﯾﮕﺮ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺛﺮوﺗﻤﻨﺪ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و حتی شرکت‌های ﺑﺰرﮔﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ وﯾﺮﺟﯿﻦ آﺗﻼﻧﺘﯿﮏ نتوانسته کمک مناسبی دریافت کند.
۱۰ ﺷﺮﮐﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ با بیشترین کمک دولتی
بر اساس این اطلاعات، سنگاپور ایرلاینز، بیشترین کمک دولتی برابر ۱۳۱۶دلار بابت هر صندلی دریافت کرده است و پس از آن به ترتیب کتی پاسیفیک با کمک دریافتی ۵۷۴ دلار و آلیتالیا با کمک مالی ۳۹۴ دلار به ازای هر صندلی؛ جزو سه شرکت برتری هستند که توانسته‌اند دوران کرونا بیشترین کمک دولتی را دریافت کنند.
البته متخصصان هنوز بر سر اینکه آیا ارائه کمک‌های مالی به خطوط هوایی کار خوبی است یا هدر دادن پول است، به توافق نرسیده‌اند، اما آنچه مسلم است اینکه حجم پولی که هر کدام از دولت‌ها صرف خطوط هوایی کرده‌اند، ارزش استراتژیک خطوط آن هوایی را برای دولت‌ها مشخص می‌کند فارغ از اینکه آنها زیرنظر دولت باشند یا بخش‌خصوصی.
کمک‌های حداقلی ترامپ در مقایسه با دولت‌های اروپایی
در آﻣﺮﯾﮑﺎ اﺟﺮای ﻗﺎﻧﻮن ﺣﻤﺎﯾﺘﯽ اعطای کمک هزینه به آسیب‌دیدگان کرونا برای تامین امنیت اقتصادی آنها، ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺨﺸﯽ از شرکت‌های ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ آن ﮐﺸﻮر از کمک‌هایی ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﺣﺠﻢ آن در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر اﯾﺮﻻﯾﻨﺰ، ﮐﺘﯽ پاسیفیک و ﭼﻨﺪ ﺷﺮﮐﺖ اروﭘﺎﯾﯽ، خیلی ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ نیست. در حالی‌که ﮐﺘﯽ پاسیفیک ﺑﺮای ﻫﺮ ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻋﺮﺿﻪ ﺷﺪه ﮐﻤﮏ ۵۷۴ دﻻری درﯾﺎﻓﺖ کرده اﺳﺖ. ﺷﺮﮐﺖ آمریکایی ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ دﻟﺘﺎ اﯾﺮﻻﯾﻨﺰ ۵۹ دﻻر و ﯾﻮﻧﺎﯾﺘﺪ اﯾﺮﻻﯾﻨﺰ ۷۱دﻻر و آﻣﺮﯾﮑﻦ اﯾﺮﻻﯾﻨﺰ ۵۲دﻻر درﯾﺎﻓﺖ ﮐﺮده اﺳﺖ.
شرکت‌های آﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺒﮑﻪ ﭘﺮوازی ﺑﺴﯿﺎر بزرگ داﺧﻠﯽ آن ﮐﺸﻮر و ﺑﺎ اﻧﺠﺎم ﭘﺮوازﻫﺎی داﺧﻠﯽ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﻪ ﻋﺮﺿﻪ ﺑﺎﻻی ﺗﻌﺪاد ﺻﻨﺪﻟﯽ ﺷﺪهاﻧﺪ، اﻣﺎ شرکت‌هایی ﻣﺜﻞ ﺳﻨﮕﺎﭘﻮر اﯾﺮﻻﯾﻨﺰ و ﮐﺘﯽ پاسیفیک ﻓﺎﻗﺪ ﭼﻨﯿﻦ اﻣﺘﯿﺎزی ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﺗﻤﺎم ﺷﺒﮑﻪ ﭘﺮوازی آﻧﻬﺎ در ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﺑﯿﻦاﻟﻤﻠﻠﯽ و ﭼﺎﻟﺶهای ﺧﺎص آن ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ هستند.
ﺗﺤﻠﯿﻠﮕﺮان معتقدند اﯾﻦ ﮐﻤﮏها ﺗﺎ ﭘﺎﯾﺎن ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن ۲۰۲۰ اداﻣﻪ خواهد داشت اﻣﺎ ﺑﺮای ﭘﺲ از آن ﺗﻤﻬﯿﺪاﺗﯽ اﻧﺪﯾﺸﯿﺪه ﻧﺸﺪه و برای ﺗﺪاوم ﺑﻘﺎی شرکت‌ها باید فکر چاره بود.
جای خالی کمک‌های دولتی ایران به صنایع هوایی داخلی
سوال اصلی اما این است که آﯾﺎ اﯾﻦ اﻣﺘﯿﺎز در همه دﻧﯿﺎ ﺑﺮای تمام ﺧﻄﻮط ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ وﺟﻮد دارد؟ در زﻣﺎن ﻫﻤﻪﮔﯿﺮی ﮐﺮوﻧﺎ، دولت‌های ﮐﻤﺘﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ درگیر مشکلات بیشتری که از پیش وجود داشته و حالا تشدید شده، هستند. پس به نظرشان ﻫﺰﯾﻨﻪ ﮐﺮدن برای شرکت‌های ﻫﻮاﯾﯽ، اولویت کار نیست. در اﯾﺮان هم که وجود تحریم‌ها و وضعیت کنترل کرونا، اوضاع را سخت‌تر از قبل کرده است. با این حال نمی‌توان از اهمیت صنعت حمل‌و‌نقل هوایی در بهبود چرخه اقتصادی کشور چشم پوشید. شرکت‌های ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ ایرانی هم می‌توانند در ﺻﻮرت ﻋﺪم ﺗﻌﺪﯾﻞ ﻧﯿﺮوی اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺣﻔﻆ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﻮد؛ از وام دوﻟﺘﯽ ﺑﺮﺧﻮردار ﺷﻮﻧﺪ، اﻣﺎ ﺗﺎﮐﻨﻮن اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻮﺛﻘﯽ از ﺑﻬﺮه‌مندی این شرکت‌ها و ﻣﮑﺎﻧﯿﺰم واﮔﺬاری آن در دﺳﺘﺮس نیست.
