دنیای اقتصاد:
اقتصاد مبتنی بر بازار بستری فراهم میکند که عرضهکننده و متقاضی در یک نقطه تعادلی مبادله خود را عملی کنند؛ جایی که رفاه کل جامعه حداکثر میشود. عموما در این بازار، اصل بر شفافیت، سهولت دسترسی برای ورود و خروج، توزیع بهینه کالا و معامله بر اساس قدرت خرید است. اما به نظر میرسد آنچه در اقتصاد ایران بهعنوان اصل قرار گرفته، نه اقتصاد بازار بلکه اقتصاد صف است. سیاستگذار عموما در بازارهای مختلف، قیمت بازار را قبول ندارد و سعی میکند نرخ ترجیحی خود را به بازار دیکته کند که نتیجه آن ایجاد صفهای بزرگ برای متقاضیان است. طبیعتا در این اقتصاد، برندگان تعداد انگشتشمار افرادی هستند که با قدرت و نفوذ بیشتر در ابتدای صف قرار میگیرند و بازندگان که توده مردمند در انتهای صف. نکته جالب آنجاست که این نرخهای ترجیحی به بهانه معیشت بازندگان گذاشته میشود؛ از وام های کمبهره گرفته تا نرخ ارز غیربازاری و خودروهای به قیمت کارخانه. ممکن است اقتصاد صف به ابزاری نظیر سامانهها، حراجها، سهمیهها یا حتی سیاستهای تشویقی برای یک هدف خاص مجهز شود؛ اما ماهیت ناکارآمد آن ادامه دارد. رفاه توده مردم تنها با پایان یافتن اقتصاد صف و پایان نفعبری برندگان ابتدای صف و بازگشت به مکانیسم بازار، افزایش خواهد یافت.
دنیای اقتصاد:
طرفداران حمایت از اوکراین برای دفاع از این مداخله معمولا به منافع استراتژیک یا تعهدات اخلاقی ایالات متحده استناد میکنند، بااینحال اخیرا یک دلیل به دلایل دفاع آنها از این کار اضافه شده است: این مداخله برای اقتصاد آمریکا نیز خوب بوده است. در دو سال پس از حمله روسیه به اوکراین، صنعت دفاعی ایالات متحده رونقی در سفارشات سلاح و مهمات را تجربه کرده است. سفارشات از سوی متحدان اروپایی که تلاش میکنند تواناییهای نظامی خود را تقویت کنند و پنتاگون که تجهیزات جدید را از تولیدکنندگان دفاعی میخرد ارسال میشود. بر اساس دادههای فدرال رزرو، از زمانی که روسیه دو سال پیش تهاجم کامل خود به اوکراین را آغاز کرد، تولید صنعتی در بخش دفاعی و فضایی ایالات متحده ۱۷.۵درصد افزایش یافته است.
رئیس کل سازمان امور مالیاتی اعلام کرد: سال گذشته برای شناسایی املاک لوکس تقریبا در کل کشور حدود ۱۰هزار واحد را شناسایی کردیم. امسال موفق شدیم با ظرفیت یکی از شرکتهای دانشبنیان فقط در تهران حدود ۱۲۰هزار خانه گرانقیمت را به منظور اخذ مالیات شناسایی کنیم. سیدهادی سبحانیان در همایش سیاستهای مالی و مالیاتی کشور اظهار کرد: در اسناد بالادستی بهکرات تکرار شده که باید از منابع نفتی فاصله بگیریم و به سمت منابع پایدار مالیاتی حرکت کنیم. بااینحال دستاورد مهمی طی سالهای گذشته در این حوزه به دست نیامد. او افزود: بعضا این سوال پیش میآید که چرا کشوری که نفت دارد باید مالیات بدهد؟ پاسخ این است که نفت یک سرمایه است و باید برای آینده ذخیره شود و عقلا نباید صرف امور جاری کشور شود. همچنین قیمت نفت در اختیار کشور نیست و شیر نفت در اختیار نهادهای بینالمللی است.