اقدامات حمایت شغلی و درآمدی در دوره کرونا با کمک اتحادیه اروپا، شامل یک طرح ۱۰۰ میلیون یورویی می‌شود که بیش از ۴۲ میلیون نفر از کارگران را در نقطه اوج این بحران، در ماه می‌ میلادی امسال باید شامل می‌شد.در چارچوب این طرح حمایتی، کمیسیون اروپا به وضوح اعلام کرد که وام‌های اضطراری به کمک کشورهای عضو یورو خواهد آمد تا مستقیما هزینه‌های مربوط به تامین مالی حمایت از کارگران موقت و پاره‌وقت در سطح کشورها را پوشش دهند. همچنین این اتحادیه تاکید کرده بود که این کمک‌های حمایتی شامل کارگران آزاد یا خویش‌فرما نیز می‌شود. به‌رغم این تاکید اتحادیه اروپا، کارگران خویش‌فرما، کارگران موقت و کارگران غیراستاندارد در شش کشور اروپایی هنوز از حمایت درآمدی و شغلی در دوره کرونا محروم مانده‌اند. در ذیل به کم و کیف این محرومیت در هر یک از این کشورها به اختصار اشاره می‌شود:

بلغارستان، کرواسی و قبرس: بی‌توجهی کامل

کارگران خویش‌فرما در هر سه کشور فوق از مزایای حمایت شغلی و درآمدی صندوق مدنظر اتحادیه اروپا برای دوره کرونا، محروم مانده‌اند و در واقع این حمایت اجتماعی، مشمول کارگران خویش‌فرما نمی‌شود.

مجارستان: تبعیض هدفمند

کمک‌هزینه‌های دولتی فقط مشمول کارگران خویش‌فرمای شاغل در رستوران‌ها و نیز کارگران شاغل در بخش توریسم می‌شود. در مجارستان که سال‌هاست با سلطه دولت راستگرای ویکتور اوربان، فشارهای سنگینی به طبقه کارگر وارد می‌شود، بقیه لایه‌های کارگران موقت و خویش‌فرما از حمایت شغلی و درآمدی بی‌بهره‌اند.

آلمان: محرومیت دوگانه

در آلمان کارگران موقت و کارگران خویش‌فرما از دو گونه محرومیت در دوره کرونا رنج می‌برند. نخست اینکه به این کارگران، مزایای مخصوص به مشاغل پاره‌وقت یا مشاغل کوتاه‌مدت پرداخت نمی‌شود. علاوه بر این، کارگران موقت و خویش‌فرما در کشور آلمان از مزایای بیمه بیکاری نیز محروم شده‌اند.

ایتالیا: حمایت مقطعی

کمک‌هزینه‌هایی که این کشور برای کارگران خویش‌فرما، کارگران فصلی، کارگران موقت و غیراستاندارد در نظر گرفت، تنها شامل ۲ تا ۳ ماه در موج نخست شیوع کرونا در این کشور بود.

در موج دوم کرونا در ایتالیا، این کمک‌های دولتی به کارگران محدودتر شد و بخش‌های محدودی از کارگران را دربرگرفت. در نتیجه اکثر کارگران فصلی، خویش‌فرما و غیراستاندارد، تقریبا هیچ گونه حمایتی را از سوی دولت این کشور دریافت نکردند.

تصویر کلی: عدم حمایت جامع و رشد بیکاری

داده‌های فوق براساس آخرین گزارش کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اروپا است که در سطح هر کشور و به تازگی منتشر شده است و به بررسی و ارزیابی اقدامات اتخاذ شده توسط دولت‌ها برای حمایت شغلی و درآمدی در دوران پاندمی کرونا اختصاص دارد. لوکا ویسنتینی، رئیس کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اروپا  درخصوص این ناهماهنگی و محرومیت کارگران از حمایت اجتماعی فراگیر در اروپا می‌گوید: «میلیون‌ها کارگر طی دوره کرونا از خطرات این دوره با اجرای طرح‌های حمایت از کارگران پاره‌وقت و موقت که در هماهنگی با اتحادیه‌های کارگری طراحی شد، نجات یافتند اما بسیاری از کارگران هنوز از حمایت اجتماعی محروم مانده‌اند. بسیاری از کارگران خویش‌فرما و کارگران موقت، بدون هیچ گونه حمایت مالی در این یک سال رها شدند؛ درحالی‌که اتحادیه اروپا به کشورهای عضو پیشنهاد کرده است که حمایت نقدی، به‌طور خاص برای این کارگران باید صورت گیرد.» این شکاف‌ها در حمایت اجتماعی بین کشورهای عضو اتحادیه اروپا، سبب شده است که در یک سال گذشته میزان بیکاری در اتحادیه اروپا حدود ۲ میلیون نفر افزایش پیدا کند که بیشترین تاثیرات منفی و خسارت‌بار آن بر زنان و جوانان وارد شده است. رئیس کنفدراسیون اتحادیه‌های کارگری اروپا معتقد است که کارگران پاره‌وقت و موقت تا زمان بازیابی و احیای اقتصادی کامل، هرچه سریع‌تر باید مشمول این طرح‌های حمایت شغلی و درآمدی شوند. این حمایت در دوره کرونا باید همه کارگران در معرض خطر ازجمله کارگران خویش‌فرما و موقت را در تمام کشورها دربربگیرد تا موثر باشد.به‌نظر می‌رسد به‌رغم تاکید اتحادیه اروپا، هنوز بسیاری از کشورهای عضو این اتحادیه در حمایت شغلی و درآمدی از کارگران ساز خودشان را می‌زنند و این وضعیت آشفته، موجب اعتراض بسیاری از کارگران در سطح اروپا شده است.