مشکل آمریکا با ایران، دخالت ان در امور دولت‌های عربی نیست؛ با این حال، تفاهم‌هایی بین این دو کشور وجود دارد که منافع آن‌ها را به شکل پیچیده‌ای بهم مرتبط می‌کند. علاوه بر این، ایران و آمریکا به توافق‌هایی برای تقسیم نفوذ در منطقه دست یافته اند. مشکل آمریکا، با هم پیمانانش در منطقه است؛ یعنی دشمنان ایران و در مقدمه انها، اسرائیل، عربستان و امارات. این سه، به همراه قدرت‌های فشار در واشنگتن، تلاش می‌کنند دولت آمریکا را در مورد وارد آوردن فشار‌های بیشتر بر تهران، تحریک کنند. اوباما در برابر این خواسته‌ها ایستاد و مقاومت کرد.

آیا آنچه اخیرا در مورد تلاش‌ها برای مذاکرات مستقیم یا با واسطه، در چارچوب معامله قرن، گفته می‌شود، تنها راه ورود به عادی سازی رابطه بین تهران و واشنگتن و خارج شدن ایران از عزلت اقتصادی و تجاری است؟ و آیا همین مساله، باعث تغییر موضع عداوت آمیز امارات در قبال ایران و تمایل ابوظبی برای مذاکره و گفتگو، با آغاز عقب نشینی از یمن و اعزام هیئت هماهنگی امنیتی به تهران، شده است؟ به بیان دیگر، آیا تمام این اقدامات امارات با چرغ سبز اسرائیل و آمریکا صورت می‌گیرد؟

در شرایطی که جنگ میان ایران و ایالات متحده محال به نظر می‌رسد، صلح ممکن است؛ چرا که آمریکایی‌ها و ایرانی ها، یکدیگر را درک می‌کنند و می‌دانند چه می‌خواهند. بنابراین، هر گونه معامله ای، منافع همه را حفظ خواهد کرد. اما در مورد اعراب چطور؟ روابط عربستان و امارات با ایران، پس از دهه‌ها دشمنی و اقدامات عداوت آمیز، به کدام سو می‌رود؟

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.