شوهرم مرد خوبی است ولی مرا کتک می‌زند!

خراسان نوشت: خانمی ۲۷ ساله و دارای یک فرزند یک ساله هستم. همسرم واقعا مرد خوبی است ولی به شدت روی تنها بچه مان حساس است و به خاطررفتار های او جلوی همه مرا کتک می زند.

مشاور در پاسخ نوشت:

احتمالا همسرتان احساسات بسیار زیادی به فرزندتان دارد که هربار و با هر اتفاق و ناراحتی که پیش می آید، بسیار به هم می ریزد و احتمالا شما را مسئول اتفاقات افتاده می داند که باعث می شود خشمگین شود و شما را کتک بزند. این که شوهرتان را دوست دارید و خوبی هایش را می بینید، قابل ستایش است. اما درباره میزان این کتک ها، دفعات تکرار و شدت شان چیزی ننوشته اید و بسیار مهم است که در صورت نیاز و در خطر بودن جان تان، از صدای مشاور بهزیستی یا پلیس اجتماعی و ... کمک بگیرید. با این حال و در اشتباه بودن این رفتار همسرتان شکی نیست اما در ادامه چند توصیه برای تان دارم.

شاید شوهرتان مسئولیت پذیر نیست
قبل از هر چیز بهتر است مسئله مسئولیت پذیری همسر شما بیشتر بررسی شود. آیا قبول مسئولیت برایش سخت است؟ افرادی که این گونه هستند، همیشه از دیگران توقع دارند و طلبکار، ناراضی و خشمگین هستند و عادت دارند مسئولیت اتفاقات را به گردن دیگران بیندازند. به طور مثال اگر شوهرتان، شما را مسئول اتفاقات افتاده توسط فرزندتان می داند، به این مشکل دچار است. اگر این طور است، باید یک روان شناس به ایشان آگاهی بدهد و کمک شان کند تا مشکل حل شود.

شاید شوهرتان دنبال کسب توجه است
موضوع دیگری که باید به آن توجه شود، این است که آیا وجود فرزند باعث نشده شما خواسته های همسرتان را نادیده بگیرید؟ معمولا وقتی کودک تازه متولد می شود، مادر و کودک برای مدتی با هم یکی می شوند چون نیازهای اولیه کودک مرتب باید رفع شود و پدر احساس تنهایی و فکر می کند خواسته های او برآورده نمی شود. بنابراین ممکن است ناخواسته از فرزندش خشمگین شود ولی چون نمی تواند خشمش را به کودک ابراز کند، ناخواسته این خشم را به شما ابراز می کند. در این صورت توصیه اکید می شود که به نیازهای همسرتان بیشتر توجه کنید.

آسیب های رفتار شوهرتان را به او بگویید
مسئله دیگر این که بهتر است همسرتان برای مدیریت خشم از یک روان شناس کمک بگیرد و این که شما هم به وی بگویید که هر بار با این اتفاق چه قدر شما آسیب می بینید و این اتفاق نه تنها به شما بلکه به فرزندتان هم آسیب می زند زیرا کودک هم در آرامش نخواهد بود. در ضمن بهتر است همسرتان ارزش های خودشان را در رابطه با شما و فرزندتان تعیین کنند یعنی مشخص کنند در آینده چطور همسر و پدری می خواهند برای شما و فرزندتان باشند؟ در این باره چه اصول اخلاقی و رفتاری برای شان مهم است؟ و این که فرزند که بزرگ شد، چگونه پدری را در ذهن تداعی کند؟ پدری که تکیه گاه امنی بوده و باعث عشق و امنیت بیشتر خانواده می شده یا پدری که نه تنها آرامش نمی داده بلکه خشونت و نبود احساس امنیت را در خانواده پرورش می داده است؟ صحبت درباره چنین موضوعاتی، به طور قطع و به مرور روی ذهن شوهرتان تاثیر خواهد داشت. امیدوارم که شرایط تان بهتر شود.