ما در برابر اسپانیا در نیمه اول با بستن تمامی‌ راه‌های نفوذ، حریف را با آن ستاره‌های گرانقیمتش ناامید کردیم و حتی می‌توانستیم با پیروزی به رختکن برویم.

در این که مقابل «ماتادورها» خوب ظاهر شدیم شکی نیست، اما بیایید کمی واقع‌بین باشیم. کارلوس کی‌روش در آن دیدار چند اشتباه بزرگ داشت.

بله(!) تعجب نکنید «کی‌روش» اشتباهاتی داشت که باید به آن توجه خاص شود تا بتوانیم بر پرتغال غلبه کنیم و برای اولین بار در تاریخ حضورمان در جام‌های جهانی راهی مرحله دوم شویم.

** پروژه ۲۹ روزه به جای ۹۹ روزه

البته ما قبول داریم «کی‌روش» اگر تمامی برنامه‌های خود را انجام می‌داد، اکنون به فکر بازی مرحله حذفی خود بودیم، نه اینکه به اما و اگر فکر ‌کنیم. 

پروژه ۹۹ روزه این مربی پرتغالی برای آماده‌سازی تیم ملی کشورمان به دلیل همکاری نکردن مربیان لیگ برتری نظیر برانکو‌، قلعه‌نوعی و ... به تنها ۲۹ روز تقلیل یافت و از طرفی بازی‌های تدارکاتی درستی در نظر گرفته نشد. 

در واقع تیمی که با اسپانیا بازی کرد و بهترین عملیات «مارکتینگ» تاریخ فوتبال ایران را به نمایش گذاشت، تنها با یک سوم خواسته‌های کارلوس کی‌روش بود و اگر برنامه‌های او کامل انجام می‌شد مشخص بود ما چگونه ظاهر می‌شدیم؟!

تیم ملی ایران برابر اسپانیا پس از دریافت گل یک بازی هجومی با سریالی از نمایش‌های تکنیکی در قالب یک اتحاد تیمی همه را به وجد آورد و نشان دادیم در این وضعیت هم می‌توانیم گل نخوریم و لرزه بر اندام «غول‌ها» بیاندازیم. 

سباستین بربریس، کارشناس فوتبال سوییس معتقد بود از جنبه تاکتیکی کارلوس کی‌روش موفق شد یک بار دیگر دانش و تجربه خود را به رخ کارشناسان بکشد. «بربریس» گفته: &#۳۹;ایران در این دیدار کاری کرد که اسپانیا ضد ذات خود که همان «تیکی تاکا»ی تک ضرب است، بازی کند. چون با ترفندی که «کی‌روش» به کار بست، تمامی منافذ را بست و آنها برای پیدا کردن راه حل مجبور شدند دو سه لمس بیشتر داشته باشند و همین از سرعت گردش توپ‌شان کاست&#۳۹;.

** با یاد دو شهید مرزبان

ما در شرایطی به مصاف پرتغال و ستاره بی بدیل‌اش کریستیانو رونالدو می‌رویم که پیروزی در این دیدار ضامن صعود به مرحله‌ای خواهد بود که همیشه برای ما رویایی و دست نیافتنی بود اما، این رویا هیچ گاه به اندازه امروز فاصله‌ای اندک با واقعیت نداشته است. 

بازیکنان تیم ملی کشورمان در این دیدار باید با یاد «محسن شهرکی» و «جلال بهبودی» دو شهید هنگ مرزبانی پاسگاه تپه طالب‌خان یکی از تاریخی‌ترین بازی‌های خود به نمایش بگذارند و روح این دو عزیز از دست رفته و بقیه مجروحان این حادثه دردناک را شاد کنند؛ کسانی که مورد حمله فرقه تجزیه طلب ضدایرانی قرار گرفتند که با حمایت‌های مالی و امکاناتی عربستانی‌ها در منطقه سیستان و بلوچستان قصد ایجاد ناامنی و کشتار دارند.

شاگردان «کی‌روش» می‌توانند از این طریق رسالت خود انجام دهند و این نوع حرکات فرقه تجزیه طلب‌های ضدایرانی را به گوش جهانیان برسانند.

** «کی‌روش»، پدر پرتغال!

ژوزه مانوئل ریبیرو سردبیر روزنامه پرتغالی جوگو معتقد است ایران از اسلحه قدرتمندی برای بازی با پرتغال برخوردار است و این اسلحه کارلوس کی‌روش است. 

او عقیده دارد «کی‌روش» یکی از بنیانگذاران حرفه‌ای شدن فوتبال در پرتغال بوده و کسی است که توانسته بازیکنانی مثل لوییش فیگو، روی کوشتا و ویتور بایا را به فوتبال معرفی نماید و در ٢٠ سال گذشته در تمامی ابعاد فوتبال ملی پرتغال مانند «پدر» بوده است. او روح تیم ملی پرتغال را به خوبی می‌شناسد و در ساخت این روح کمک‌های زیادی کرده و حتی تاثیر به سزایی در معرفی کریستیانو رونالدو و حتی نسل جدید بازیکنان این تیم مث‌ل برناردو سیلوا، برونو فرناندس و جلسون مارتینز داشته است.

او شباهت‌های زیادی بین بازیکنان ایرانی و پرتغالی نسل سال ١٩٨٩ تحت رهبری «کی‌روش» می‌بیند. پس باید در جواب ژوزه مانوئل ریبیرو بگوییم؛ با پدر فوتبال پرتغال، پدر پرتغال را درمی‌آوریم!

در ضمن این موضوع را نباید فراموش کنیم که کارلوس کی‌روش استاد جنگ‌های روانی است که در در دقیقه ۶۵ بازی با مراکش با پاتریس بومل دستیار اول هرو رنار سرمربی فرانسوی تیم ملی مراکش درگیری لفظی داشت و در جدال با اسپانیا نیز در بین دو نیمه با «کوکه» هافبک این تیم درگیری لفظی پیدا کرد. باید منتظر باشیم در بازی با پرتغال با کدام یک از بازیکنان یا کادر فنی این تیم درگیر می‌شود!

** پرتغال؛ تیم مقتدر همیشگی نیست

هفتم فروردین ماه گذشته پرتغالی‌ها در یک بازی دوستانه با نتیجه ۳ بر صفر مغلوب هلند شدند. شاید در ظاهر این نتیجه کمی ناعادلانه به نظر می‌رسید. پرتغال در آن مسابقه، بازی بدی به نمایش نگذاشت، اما ضعف در مرکز خط دفاعی این تیم، باعث این باخت شد. 

از طرفی به طور واضح مشخص بود سمت راست پرتغال با حضور بازیکن با کیفیتی مثل ریکاردو کوارشما قدرت بسیار بالایی دارد و این بازیکن سریع با سانترهای دقیقی که داشت، بارها بازیکنان خودی از جمله کریسیتانو رونالدو را در موقعیت گل قرار داد. اما فرصت‌ها یکی پس از دیگری از دست رفتند. 

هر چند در دو بازی قبلی پرتغال در جام جهانی گل‌های این تیم توسط «رونالدو» به ثمر رسیده و چون او بیشتر حملات خود را از جناح چپ پرتغال انجام می‌دهد به نظر می‌رسد، کادر فنی ما در بازی مقابل این تیم باید حساب ویژه‌ای برای مسدود کردن حملات پرتغال از سمت راست خود داشته باشد، جایی که تاکنون رامین رضائیان برای ما بازی کرده و متزلزل بوده و به نوعی در به ثمر رسیدن گل اسپانیا نقش اول را ایفا کرد. 

عملکرد «رامین» در ۱۸۰ دقیقه حضورش در دیدارهای مراکش و اسپانیا قابل توجه نبوده، چرا که ما در این دو مسابقه بیشترین فشار را از سمت او داشته‌ایم و با توجه به ترفندی که «کی‌روش» در دو بازی گذشته به کار بسته، قطعاً باید منتظر اتخاذ یک تاکتیک جدید باشیم. پس باید در این جناح تغییر در تیم ایجاد شود و یا راه حلی برای بستن بازی «رونالدو» اتخاذ شود.

شاید «کی‌روش» اکنون به این نتیجه رسیده باشد که کاش وریا غفوری را خط نمی‌زد و او می‌توانست در این جناح یار و یاور ایران باشد. از طرف دیگر، دو بازی اخیر پرتغال به خوبی این سیگنال را به کادر فنی ایران داده که این تیم، آن تیم مقتدر همیشگی نیست و از قالب یک تیم به یک فرد رسیده و آن هم کریستیانو رونالدو است. 

ما به لحاظ ساختار دفاعی بهترین تیم این جام هستیم و در بازی با پرتغال باید بر خلاف دو دیدار گذشته مثل ۳۵ دقیقه پایانی بازی با اسپانیا باشیم، چرا که اتخاذ تدابیر به شدت دفاعی مقابل پرتغال در واقع همان چیزی است که آنها می‌خواهند تا با فراغ بال بر روی دروازه ما حمله ‌کنند. اما ما اگر حمله کنیم و به گل برسیم می‌توانیم برنده این نبرد باشیم.

‌نقطه ضعف پرتغال در واقع وقتی است که این تیم گل اول را دریافت می‌کند و چون ساختار دفاعی قوی داریم، می‌توانیم در ضد حملات گل‌های بعدی را هم به ثمر برسانیم.

** تغییراتی که باید ایجاد شود!

یکی دیگر از نقاط ضعف پرتغال، اتکای بیش از حد این تیم به کریستیانو رونالدو و تاثیرگذاری او در بازی است به طوری که اگر «رونالدو» از جریان بازی خارج شود، پرتغال تقریباً حرفی برای گفتن نخواهد داشت. چرا که بازیکن تاثیر گذار دیگری در حال حاضر توپ نمی‌زند و همه توپ‌ها به «کریس» ختم می‌شود و این «رونالدو» و روز خوب یا بد او است که سرنوشت بازی‌های پرتغال را رقم می‌زند. 

یکی از موارد ترسناک پرتغال در دو بازی گذشته، پرش‌های بلند و ضربات سر محکم کریستیانو رونالدو بود که در برابر مراکش هم او در یک لحظه از یار مستقیم خود مانوئل دا کاستا جدا شد و با ضربه سر شیرجه‌ای تک گل حیاتی تیمش را به ثمر رساند. 

اگر قرار باشد منطقه‌ای مانع حرکت «رونالدو» شویم، بدون تردید ضرر خواهیم کرد، پس باید یکی از بازیکنان ما مامور مستقیم او شود. اما این بازیکن کیست؟! 

یکی که جنگنده باشد و بتواند با بازی خود کریس رونالدو را عصبی کند و این بازیکن در چنین شرایطی کارآیی خود را از دست می‌دهد.

ما یک مشکل بزرگ در نوک پیکان خود داریم، چرا که سردار آزمون هرگز نتوانست انتظارات را در این خط برآورده سازد. شاید رضا قوچان‌نژاد گمشده تیم ملی در این خط باشد. چرا که او خود را یک تمام کننده واقعی نشان داده و در موقعیت‌های تک به تک کمتر اتفاق افتاده که توپش به گل تبدیل نشود.

حضور علیرضا جهانبخش هم در خط میانی جای مهدی طارمی می‌تواند بار این خط را بالا ببرد. بدون تردید او یکی از بهترین‌های ما در لیگ اروپا بوده و تجربه «علیرضا» فریادرس ما در لحظات سخت خواهد بود. 

از طرفی مهدی ترابی هم می‌تواند در جدال با پرتغال به تیم کمک کند و حضور او در این دیدار به جای کریم انصاری فرد می‌تواند موثر باشد. هر چند تصمیم گیرنده اصلی کارلوس کی‌روش است و باید دید که او در برابر هموطنان خود چه تدابیری را می‌اندیشد.

 

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.