نیوزویک، نام «جان کلی» رئیس کارکنان کاخ سفید، را باید به فهرست شگفت‌آور و طول‌ و دراز معاونان «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری ایالات متحده اضافه کرد که بنا بر گزارش‌ها نسبت به سلامتی عقلانی رئیس‌جمهوری اظهار تردید کرده‌اند. بنا بر گزارش‌ها،  جان کلی، رئیس‌جمهوری فعلی آمریکا را «یک احمق» نامیده است، البته خود کلی این گزارش‌ها را «سراسر مزخرف» خواند. 

با این حال، بیانیه جان کلی با آن‌چه به زبان نمی‌آورد مسائل بیشتری را آشکار می‌کند، همچو سگی که با پارس نکردنش حرف‌های بسیار برای گفتن دارد. بیانیه کلی حرفی از هوش رئیس‌جمهوری  و تعهدش بر زبان نمی‌آورد. کلی در بیانیه‌اش حرفی از این نمی‌زند که رئیس‌جمهوری به‌دقت در تمام مسائل دشواری که در دفترش مطرح می‌شود غور و تفکر می‌کند و سکوت کلی درباره این مسائل بسیار گویا است. 

البته «رکس تیلرسون»، وزیر خارجه پیشین آمریکا، ترامپ را «یک احمق تمام‌عیار» خوانده بود و به شکلی قهرمانانه از شرکت در مراسم آیینی رد کردن اظهاراتش اجتناب کرد. تیلرسون به «جیک تپر»، خبرنگار سی‌ان‌ان، گفت: «نمی‌خواهم وارد این مسائل حقیرانه شوم.»

«هربرت ریموند مک‌مستر» مشاور امنیت ملی سابق بنا به گزارشی که پایگاه «بازفید» منتشر کرده، ترامپ را یک «احمق» و «تهی‌مغز» و کسی که عقلش در حد یک «بچه مهدکودکی» است، خواند. 

«مایکل وولف»، نویسنده و روزنامه‌نگار آمریکایی، در کتاب خود با نام «آتش و خشم» نوشته است که «رینس پریباس»، رئیس پیشین کارکنان کاخ سفید و «استیو منوچین»، وزیر خزانه‌داری، رئیس‌جمهوری را یک «احمق» می‌دانند. از طرف دیگر، «گری کوهن»، مشاور اقتصادی پیشین ترامپ، می‌گوید که رئیس‌جمهوری «یک احمق تمام‌عیار» و «آدمی ابله که مشتی دلقک احاطه‌اش کرده‌اند» است (البته باید دقت کرد که خود کوهن هنگام بیان این اظهارات جزو کسانی بود که دور رئیس‌جمهوری را گرفته بود). «روپرت مورداک»، از غول‌های صنعت رسانه‌ای آمریکا، پس از یک مکالمه تلفنی با ترامپ درباره مهاجرت به‌کرات او را «یک پخمه» خواند.

نویسنده این گزارش در ادامه نوشته است: به گمان من، دونالد ترامپ آدم بسیار باهوشی است. البته نه این‌که بهره هوشی تحصیلی بالایی داشته باشد، اما هوش او انکارناپذیر است. او آدم رند، زرنگ و باهوشی است. آدمی با این حد از تبانی و توطئه نمی‌تواند احمق باشد.  اما چرا با احمق بودن ترامپ مخالفم؟ چرا من که از بیرون مسائل را تحلیل می‌کنم، در رئیس‌جمهوری هوشی را می‌بینم که نزدیکانش نمی‌بینند؟ دلیلش این است که انواع متفاوتی از هوش وجود دارد که برای مقاصد گوناگونی کاربرد دارد. هوشی که ترامپ از آن بهره‌مند است به باور من هوشی است که برای سیاستمدار بودن و حتی عوام‌فریب بودن مفید است. 

او هوشی مادرزادی برای به زبان آوردن آن چیزی دارد که عوام دوست دارند بشنوند. او مثل راداری برای تعصب و حرف‌های کلیشه‌ای عمل می‌کند. حرف‌های تکراری و بی‌محتوا و بی‌رحمانه او («هیچ توطئه‌ای در کار نیست، هیچ توطئه‌ای در کار نیست، هیچ توطئه‌ای در کار نیست») به‌شکلی هوشمندانه برای کسانی که به او گرایش دارند طراحی شده تا مطالبی را بیان کند که آن‌ها دوست دارند بشنوند. این واقعیت را فراموش کنید که رئیس کارزار انتخاباتی‌اش، دامادش و همچنین پسرش با روس‌هایی که از جانب دولت‌شان اطلاعاتی را درباره «هیلاری کلینتون»، نامزد پیشین ریاست‌جمهوری، به آن‌ها دادند ملاقات کرده‌اند و همین دلیلی شد برای تحقیقات «رابرت مولر» درباره دست داشتن احتمالی این کشور در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا. 

او شامه‌ای دقیق برای جلب توجه رسانه‌ها دارد، حال چه این خبرها درباره مطالب باب دندان روزنامه‌های زرد نیویورک باشد، چه محکوم کردن بازیکنان سیاه‌پوست لیگ ملی بیسبال که از زانو زدن در هنگام پخش سرود ملی سرباز زده‌اند. انگار او از لفاظی‌های آمریکایی‌ها آگاه است، پیش از آن‌که حتی بر زبانش بیاورند.

تمایل شدید او به نام‌های خودمانی که مناسب بچه‌های دبستانی است، بی‌تردید در تضاد با عقل و منطق قرار دارد و با این وجود،‌ بسیاری از آدم‌های فرهیخته حرف‌های او را نقل می‌کنند. خب، در این میان احمق واقعی کیست؟ 

مشکل اینجاست که هوش ویژه ترامپ، برای رساندن او به کاخ سفید مناسب بود، اما هنگام تصدی پست ریاست‌جمهوری چندان به کارش نمی‌آید. او فاقد کنجکاوی و موشکافی، دقت سیاسی و شک سازنده درباره مواضعش، توجه و احاطه، و مهم‌تر از همه فروتنی عقلانی که هر رئیس‌جمهوری موفقی باید آن را دارا باشد است. 

خدمت به «بیل کلینتون»، رئیس‌جمهوری پیشین آمریکا، در کاخ سفید یکی از نقاط برجسته من در زندگی شخصی بود. او باهوش‌ترین فردی است که تا به حال در زندگی دیده‌ام و با این حال هیچ‌گاه چون باهوش‌ترین فرد در اتاق رفتار نمی‌کرد و چنین حسی را هم به آدمی القا نمی‌کرد. او هوش سرشارش را با همدلی بیکرانی همراه می‌کرد و ترکیب این دو سبب می‌شد اطرافیانش بهترین وجه خود را نشان دهند. 

او نمی‌خواست صرفا بداند، بلکه در پی فهم و درک مسائل بود. سپس اطلاعات جدید و تاثیرگذار درباره قیمت محصولات زراعی را با خلاصه بودجه ارتش فرانسه ادغام می‌کرد و نگاهی موشکافانه به جهان داشت. تصور این‌که معاونانش همچون همراهان ترامپ درباره او حرف بزنند، ممکن نیست. 

در نهایت، هشداری برای دموکرات‌ها: کاری به هوش ترامپ نداشته باشید. لیبرال‌ها تا اینجای کار هم از این تصور که از باقی باهوش‌ترند ضربه دیده‌اند و این می‌تواند سبب شود که کسی دیگر نتواند تحمل‌شان کند. به‌علاوه، به‌شکلی عجیب‌وغریب، احمق نامیدن ترامپ بهانه‌ای می‌شود برای سرپوش گذاشتن بر اعمال بدخواهانه او. 

بنابراین ترامپ را «احمق» یا «خنگ» صدا نزنید. او را چنان بخوانید که به‌راستی هست: یک آدم دورو و متزور، آدمی فاسد و شیاد، خطرناک، تفرقه‌انداز و عوام‌فریب. مهم‌تر از همه، او مردی است که در انتخابات ریاست‌جمهوری گذشته ۳۰ ایالت را با خود همراه کرد و چنانچه دموکرات‌ها به‌شکلی مؤثرتر به او حمله نکنند، ممکن است دوباره هم موفق به این کار بشود. 

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.