معظم بگ در یادداشتی که در ایندیپندنت منتشر شده است، می نویسد: من یک بازداشتی گوانتانامو بودم و این چیزی است که من درباره طرح ترامپ برای باز نگهداشتن این زندان، فکر می کنم.

وی در ادامه افزود: اگر پیشنهاد ترامپ برای بازنگه داشتن زندان گوانتانامو و فرستادن زندانیان جنگ عراق و سوریه به این زندان، عملی شود، زمان ۱۶ سال به عقب باز خواهد گشت و می توانیم انتظار داشته باشیم که شهروندان غربی بیشتری با لباس های نارنجی در گوانتانامو به سر برند.

وی در این یادداشت نوشت: ۱۶ سال قبل در چنین روزی، نیمه شب، ماموران آژانس اطلاعاتی پاکستان و سیا من را در مقابل دیدگان خانواده ام ربودند. آنها من را در زندان های مخفی و تحت شکنجه حفظ کردند و در نهایت به زندان نظامی گوانتاناموی آمریکا منتقل کردند.

اوایل ماه جاری دولت آمریکا اعلام کرده است که همه کمک های مالی امنیتی به پاکستان را قطع خواهد کرد، زیرا اسلام آباد اقدامات کافی را برای مقابله با تروریسم انجام نداده است. در واقع، پاکستان دهه هاست که میزبان پایگاه های نظامی آمریکا و ماموران سیا بوده و سیاست های آمریکا در منطقه را اجرا کرده است. من بر خلاف قوانین استرداد در پاکستان، به یک زندان نظامی آمریکایی تحویل داده شدم و این اقدام بر اساس هیچ سند و مدرکی انجام نشده است، دقیقا مانند صدها نفر دیگری که در نهایت در گوانتانامو گرفتار شدند. فراتر از اقداماتی که پاکستان برای مقابله با تروریسم انجام داده، هزاران پاکستانی نیز کشته شده اند و مناطق وسیعی از کشور نیز به خاطر تبعیت و دنباله روی از سیاست آمریکا در زمینه مقابله با تروریسم ، بی ثبات شده است. در واقع پاکستان روح خود را به آمریکا فروخته است. درد و رنج سخت من تنها پس از سه سال پایان یافت بدون محاکمه یا طرح اتهام و این مطالب به خوبی مستند و ثبت شده است. ولی این مساله در خصوص چند صد زندانی مسلمان از بیش از ۴۰ کشور صادق نبوده است. با گذشت ۱۶ سال هنوز ۴۱ زندانی از ۷۷۹ زندانی اولیه، در گوانتانامو هستند.

اخبار منتشر شده درباره امضای دستور اجرایی از سوی دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا برای بازنگه داشتن گوانتانامو موجب تعجب و شگفتی من نشده است. این اقدام مطابق با رفتارها و سیاست های دولت آمریکا است. ولی این رویکرد افکار عمومی است که سئوالات و ابهاماتی را به وجود می آورد. مانند بسیاری از دیدگاه ها درباره گوانتانامو، به نظر می رسد آمریکا با یک دو گانگی روبرو است، آن هم به واسطه دیدگاه های کاملا متفاوت دو رئیس جمهور. برخی از مردم تصور می کردند که با به قدرت رسیدن باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ و امضای دستور اجرایی، زندان گوانتانامو تا یک سال بعد تعطیل شود.

حقیقت تلخ این است که بسیاری از آمریکایی ها توجه چندانی به تاثیرات منفی که گوانتانامو بر وجهه و اعتبار ایالات متحده دارد، نداشته اند. ترامپ در دوره رقابت های انتخاباتی گفته بود که قصد دارد زندانیان بیشتری را به گوانتانامو بفرستد و روش های شکنجه مثل غرق مصنوعی را بار دیگر تعریف و عملی کند.

ترامپ گفته است که یکی از پیامدهای آزادکردن زندانیان از گوانتانامو، تشکیل و ظهور مجرمان خطرناکی مثل ابوبکر البغدادی سرکرده داعش بوده است. البته سرکرده داعش در گوانتانامو زندانی نبوده است. او نتیجه گوانتانامویی کردن زندان های عراق تحت اشغال آمریکا بوده است.

آمریکا بر اساس شهادت دروغین ابن الشیخ اللیبی، عراق را اشغال کرد. اللیبی از افراد مظنون به عضویت در القاعده اعتراف کرده بود که آنها با صدام برای دستیابی به سلاح های شیمیایی همکاری کرده اند. این اطلاعات در نشست شورای امنیت سازمان ملل در سال ۲۰۰۳ میلادی از سوی آمریکا ارائه شد و به عنوان اطلاعاتی معتبر یک توجیه کلیدی برای اشغال عراق به شمار رفت.

ولی اکنون این واقعیت پذیرفته شده است که القاعده تنها به این دلیل به عراق آمد که آمریکا خاک این کشور را اشغال کرده بود و هیچ سلاح شیمیایی در عراق وجود نداشت. از زندان های آمریکا در "کمپ بوچا" بود که بسیاری از رهبران داعش در نهایت ظهور کردند. در سال ۲۰۱۵ میلادی اوباما نهایتا اعتراف کرد که داعش نتیجه ناخواسته اشغال عراق بوده است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.