به گزارش نامه نیوز، روزی که درهای ورود، به روی چهره‌های تندرو گشوده شد و آنها به شیوه خود، جایشان را در میان اصولگرایان باز کردند؛ السابقون اصولگرایی، رفتن را بر ماندن ترجیح دادند و از در دیگری خارج شدند. مردان منتقد اصولگرایی، در مسیر جدیدی گام نهادند؛ راه اعتدالی- اصولگرایی.

از یک سو مردانی همچون سیدمهدی طباطبایی و محسن دعاگو در جامعه روحانیت زبان به نقد درونی گشودند و از سوی دیگر مردانی در سطح رئیس قوه مجریه و مقننه خط اعتدالی اصولگرا را پیش گرفتند. حتی کار به جایی رسیده است که چهره‌هایی همچون باهنر که در دسته افراد نزدیک به اصولگرایان سنتی، جای می‌گیرد، اگر بنا به تعامل باشد، دست همکاری و همراهی به سوی همین چهره های اعتدالی-اصولگرایی دراز می‌کند، درست مانند روزی که از ناطق نوری خواست تا به سیاست بازگردد.

باید گفت که این مسیر جدید که از دل اصولگرایی راهش را گشوده است، برخلاف مدعیان اصولگرایی، نه تنها نیازی به حذف رقیب از سپهر سیاست نمی‌بیند، بلکه از اینکه گاهی با رقیب در مهمانی یا جلسه‌ای هم نشین شوند، هیچ هراسی ندارند، درست مانند آنچه عماد افروغ- مبدع نقد درون گفتمانی اصولگرایی- در بحبوحه سال ۸۸، گفته بود:« امروزما شاهد تلاشی برای حذف رقیب چه رقیب درون گفتمانی و چه رقیب برون گفتمانی هستیم و برخی بنا به تفسیر متحجرانه قصد دارند که فقط یک شاخه باریک و عده کوچکی که مدعی پیشرفت کشور و اسلام‌خواهی و انقلاب‌خواهی بوده و سابقه درخشان نیز در پیدایش انقلاب نداشتند، می‌خواهند هم رقبای درون اردوگاهی و هم رقبای برون گفتمانی خود را حذف کنند.وجود رقیب می‌تواند باعث رشد مکتب ما و باعث رشد وجه نرم‌افزاری انقلاب اسلامی شود.»

در واقع، تمام شواهد حاکی از آن است که همان راهی که در سال ۸۴ با عزلت نشینی و ناراحتی ناطق از اصولگراها آغاز شد، با اعتراض به گرایش‌های اغراق شده راست نشینان به احمدی‌ن‍ژاد در مجلس هفتم و جامعه روحانیت اوج گرفت و اکنون در قالب رفتارهای سیاسی چهره‌هایی مانند روحانی و لاریجانی دوباره ظهور یافته است. چشم گرداندن در این مسیر ما را به یک سرنخ می‌رساند، هم نشینی و قدرت گرفتن مردان معتقد به نقد درون گفتمان اصولگرایی و شکل گرفتن طیفی جدیدی با برند«اصولگرایان اعتدالی».

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.