شادی آذری: هیات‌های مذاکره‌کننده‌ای که از دوسوی اقیانوس آرام برای دستیابی به توافق تجارت آزاد با هم دیدار کردند پس از روزها مذاکرات فشرده در هاوایی، نتوانستند به یک توافق نهایی دست یابند. این توافق در صورت نهایی شدن، بزرگ‌ترین توافق تجاری تاریخ بود. شبکه ای‌بی‌سی‌نیوز اما در گزارشی با اشاره به اختلافات موجود نوشت: «پس از مجادله بین ژاپن و آمریکای شمالی بر سر موضوع خودرو، نیوزیلند نیز بحث تجارت لبنیات را پیش کشید و اختلافاتی نیز بر سر داروهای نسل آینده بروز کرد و در نهایت مذاکرات متوقف شد.»

این در شرایطی است که اندرو راب، وزیر تجارت استرالیا پیش از این اعلام کرده بود که پیمان شراکت دو سوی اقیانوس (TPP) تا 98 درصد پیش رفته است. راب به همراه 12 تن از وزرای تجارت دیگر کشورها از ژاپن گرفته تا شیلی در این مذاکرات شرکت داشت. اقتصاد کشورهای شرکت‌کننده در این مذاکرات 40 درصد اقتصاد کل جهان را تشکیل می‌دهد. اختلاف نظرهای جدی اما بین چهار اقتصاد عمده یعنی آمریکا، کانادا، ژاپن و مکزیک به‌وجود آمد. وزیر تجارت استرالیا در مورد این مذاکرات گفت: «ما توانستیم در مورد بحث شکر و لبنیات به پیشرفت‌هایی دست یابیم اما موفق به جمع‌بندی نشدیم. باید برای دستیابی به توافق امتیاز داد. اما در بسیاری از مواقع وقتی که به یک توافق دست می‌یابید، در نهایت به نفع هر دو طرف تمام می‌شود.» بحث دسترسی بیشتر به شکر و لبنیات آمریکا همچنان به صورت موضوعی مورد اختلاف با استرالیا باقی ماند.


برنت فینلی، رئیس فدراسیون ملی کشاورزان استرالیا می‌گوید: «تعجبی ندارد که موضوعات مربوط به کشاورزی یکی از دشوارترین بخش‌های مورد مناقشه در مذاکرات دو سوی اقیانوس است اما کشاورزان استرالیایی باید برای ایجاد تجارت آزاد فشار بیاورند.» مایکل فرومن، نماینده تجاری آمریکا در این مذاکرات گفت که هیات‌ها «بیش از یک هفته مذاکرات سازنده داشته‌اند. ما به پیشرفت‌های قابل توجهی دست یافتیم و همچنان به‌کار روی حل و فصل مسائل باقی‌مانده ادامه خواهیم داد و راه را برای جمع‌بندی مذاکرات تجارت آزاد دو سوی اقیانوس آرام هموار خواهیم کرد.» این توافق در صورت تحقق، می‌تواند متضمن اشتغال و رشد اقتصادی این کشورها شود. به‌رغم همه پیشرفت‌ها اما پس از چهار روز متوالی مذاکرات فشرده، اختلافات همچنان باقی ماند. یکی دیگر از موضوعات مورد اختلاف، مدت زمان تامین داده‌ها برای داروهای بیولوژیک است. یکی از منابع خبری حاضر در این مذاکرات که نخواست نامش فاش شود، این موضوع را یکی از دلایل عمده به بن‌بست رسیدن مذاکرات دانست. تولیدکنندگان آمریکایی دارو خواستار مدت زمان ۱۲ ساله هستند اما استرالیایی‌ها پنج سال را پیشنهاد می‌کنند.


برخی از ناظران احتمال می‌دهند در نهایت هفت یا هشت سال مورد توافق قرار گیرد. در این بحث آمریکا یک طرف و سایر کشورهای مذاکره‌کننده در طرف دیگر قرار گرفته بودند. هیچ‌یک از طرفین حاضر به امتیازدهی نبودند و همه آن را خط قرمز خود اعلام کردند. از سوی دیگر نیوزیلند اعلام کرد از توافقی که موجب گشایش بازار لبنیات نشود، حمایت نخواهد کرد. گفته می‌شود نیوزیلند به بازار لبنیات آمریکا، ژاپن، کانادا و مکزیک چشم دارد. تیم گروسر، وزیر تجارت نیوزیلند می‌گوید: «ما باید با تعداد زیادی از مسائل مورد تردید مواجه شویم و به‌تدریج آنها را جزء به جزء حل کنیم تا اینکه در نهایت یک یا دو موضوع حقیقتا دشوار باقی بماند.» در بخشی دیگر از این مذکرات، ژاپن و ایالات متحده در مورد منشأ تولید خودروها با هم مذاکره کردند. گر چه این دو کشور تا حدود زیادی در مورد قوانین به توافق رسیدند، اما مجبور بودند با کانادا و مکزیک که به شدت با صنعت خودروی آمریکا در ارتباطند نیز به توافق برسند. خودروسازان ژاپنی بسیاری از قطعات خودرو را از تایلند وارد می‌کنند که در این مذاکرات شرکت ندارد و قوانین آن به زنجیره عرضه آسیب خواهد زد.