گروه جهان: دولت کویت بمبگذار انتحاری روز جمعه را شناسایی و دستگیر کرد. رسانه‌های دولتی کویت این تروریست را شهروند سعودی اعلام کردند. وزارت کشور کویت نام او را «فهد سلیمان عبدالمحسن القبا» اعلام کرد و افزود: او سحرگاه روز جمعه با هواپیما به فرودگاه این کشور آمد. آنچه سبب تعجب برخی محافل شده این است که چرا در کویت که نزاع شیعه- سنی به ندرت دیده شده چنین اتفاقی رخ داد. «فردریک وهری»، تحلیلگر ارشد در بخش خاورمیانه بنیاد کارنگی می‌گوید:«تنش‌های فرقه‌ای به بخش مهمی از زندگی سیاسی در کشورهای عربی به‌ویژه بحرین، عربستان و کویت تبدیل شده است.» شیعیان در این سه کشور از تبعیض و انزوای سیاسی در رنج هستند. او می‌نویسد اگرچه ممکن است در کویت سر و صدای آشکاری از نزاع فرقه‌ای وجود نداشته باشد؛ اما در بطن این جامعه چنین ستیزهایی هست.


با این حال، این طرز تلقی وجود دارد که این تنش‌ها سرریز بحران‌هایی است که در سایر نقاط منطقه هم وجود دارد. ریشه تنش‌ها در خاورمیانه بسیار پیچیده و داخلی است. در واقع، هویت‌های فرقه‌ای با عدم دسترسی به سرمایه‌های سیاسی و اقتصادی، تبعیض‌های رسمی و غیررسمی و فقدان ساختارهای دولتی درگیر نزاع خونین می‌شوند. چنین ویژگی‌هایی در کشورهای عربی به ویژه بحرین، عربستان و کویت ذاتی است. دلیل دیگری که برای سرریز بحران و تنش در جهان عرب به‌ویژه کویت وجود دارد، همانا خروج مبالغ زیادی دلار به نفع گروه‌های افراطی است. فردریک وهری می‌نویسد کویت یکی از کشورهایی است که وظیفه تامین مالی تروریسم و گروه‌های افراطی را بر عهده دارد. او می‌نویسد وقتی اقوام و گروه‌های اقلیت که در کشور خویش مورد تبعیض هستند می‌بینند دلارهای نفتی به جای حل معضلات فرقه‌ای به جیب گروه‌های افراطی سرازیر می‌شود به تبع بحران نیز تشدید می‌شود.


شورای روابط خارجی آمریکا در تحلیلی می‌نویسد:کشورهای عربی به‌ویژه کویت شبکه‌ای برای کمک به گروه‌های تندرو سنی تشکیل داده‌اند. هدف این گروه‌ها انتقال خشونت به سایر گروه‌ها و کشورهای اسلامی است نه غرب. شورای روابط خارجی می‌افزاید: شیعیان وقتی می‌بینند در تیررس گروه‌های سنی قرار گرفته‌اند، در کشورهای خود حاشیه‌نشین هستند و باید انزوا را تحمل کنند،چاره را در تقویت خود می‌بینند. در هر حال، تحلیل غالب بر این است که شیعیان نقش چندانی در تقویت جریان افراط ندارند. وهری در تحلیل خود می‌افزاید: «غالب شیعیان کویت تمرکز خود را در داخل و کسب حقوق سیاسی قرار داده‌اند. آنها ترجیح می‌دهند در چارچوب فرآیند سیاسی موجود عمل کنند.»