گروه جهان: پس از آشکار شدن هویت قصاب داعش که در افکار عمومی به «جانِ جهادی» معروف شده، «عاصم قریشی» همان کسی که پیش از گرویدن «جان» به گروه‌های افراط‌گرا به او توصیه‌هایی کرده و مشورت‌هایی ارائه داده بود بر صفحه تلویزیون بریتانیا ظاهر شد و اعترافی سنگین کرد. او گفت: «این بریتانیا بود که باعث شد غول از چراغ جادو در آید.» عاصم قریشی اصرار داشت که تاکتیک‌های سیستم جاسوسی بریتانیا برای اعمال فشار بر «جان» باعث شد که جوانی «آرام»، «موقر» و «خوش‌تیپ» به یک قاتل تبدیل شود. او عملا انگشت اتهام را به سوی سیستم‌های جاسوسی بریتانیا نشانه رفت و افزود: «او اولین کسی نبود که به این شیوه از حالت نرمال زندگی خارج شد و به گروه‌های تندرو پیوست.» قریشی همچنین به موردی در سال ۲۰۱۳ اشاره کرد که یک مرد جوان یکی از سربازان بریتانیایی را در یکی از خیابان‌های لندن زنده زنده سر برید. به گزارش واشنگتن‌پست، مردم بریتانیا نسبت به سخنان قریشی واکنش نشان داده و آن را تقبیح کردند. قریشی مدیریت گروهی به نام «قفس» (Cage) را به عهده دارد که مدیر اطلاع‌رسانی‌اش یکی از زندانیان سابق گوانتانامو است. مردم و دولت بریتانیا، قریشی و گروه او را علت مشکل می‌دانند. یکی از مقام‌های دولتی اعلام کرد تحقیقاتی در مورد «خیرینی» که به گروه قریشی کمک ارائه می‌دهند، در جریان است. فارغ از صحت و سقم سخنان قریشی اما بحث او در مورد نقش سرویس‌های امنیتی در از خود بیگانه کردن جوانان نه تنها در بریتانیا بلکه در فرانسه و دانمارک و سایر کشورهای اروپایی هم طنین انداخته و افکار عمومی نسبت به رویکرد سیستم‌های جاسوسی و امنیتی حساس شده‌اند. بحثی که مطرح شده این است: آیا سرویس‌های امنیتی-جاسوسی غرب می‌تواند نسل جدیدی از تروریست‌ها را مهار کند؟ آیا اساسا رویکرد سرویس‌های امنیتی رویکرد درستی است؟ به گزارش واشنگتن پست، اگرچه شواهد نشان می‌دهد محمد اموازی یا همان «جان جهادی» سوابقی از تندروی در کارنامه خود داشت اما این بحث در بسیاری از محافل مطرح شده که آیا سرویس‌های امنیتی به جای دستگیری، پیگرد و محاکمه تروریست‌ها وقت زیادی را صرف ترویج و تبدیل افراد به تروریست و افراط‌گرا می‌کنند؟ پس از افشاگری واشنگتن پست در مورد قصاب داعش یا همان «جان جهادی» که در غرب لندن می‌زیست و در رشته کامپیوتر از دانشگاه وست مینستر فارغ‌التحصیل شده، «دیوید داویز» یکی از نمایندگان محافظه‌کار پارلمان بریتانیا در گاردین چنین نوشت: «با توجه به تعداد افرادی که وارد فضای مجازی می‌شوند و به این گروه‌ها می‌پیوندند، پرسیدن این سوال کار درستی است: قبل از اینکه ما نسبت به استراتژی سرویس‌های امنیتی‌مان بررسی و بازنگری دقیقی انجام دهیم، چند نفر دیگر باید بمیرند؟» در حال حاضر هیچ حمایت سیاسی گسترده‌ای از این مساله وجود ندارد .یک نظرسنجی جدید از سوی موسسه «YouGov» نشان داد اکثریت مردم بریتانیا مدافع اعطای قدرت بیشتر به نهادهای امنیتی برای مبارزه با تروریسم هستند. بحث افزایش قدرت سرویس‌های امنیتی در حالی در میان محافل سیاسی و مطبوعاتی بریتانیا جریان دارد که واشنگتن پست به نقل از قریشی می‌نویسد: «مایکل آدبولاجو»- که تازه به اسلام گرویده- نمونه‌ای دیگر از کسانی است که با فشار سرویس‌های امنیتی این کشور به خشونت روی آورد و به آغوش افراط‌گرایی رفت. برادر مایکل به الجزیره می‌گوید: «سرویس‌های امنیتی مدام او را اذیت می‌کردند. دائم به او زنگ می‌زدند. دائم خواستار ملاقات با او بودند. او خانواده دارد. اصلا مرد خانواده است. از بس به او فشار آوردند در نهایت زندگی او را دچار اخلال کردند.» اموازی یا همان «جانِ جهادی» در ایمیلی که به قریشی می‌زند چنین نوشته بود: «یکی از ماموران سرویس امنیتی بریتانیا مرا به دیوار چسباند و نسبت به من بسیار هتاکی کرد.» اگرچه قریشی اصرار دارد برخورد سیستم‌های امنیتی بریتانیا بسیار سخت و غیرقابل انعطاف است اما منتقدانی هستند که می‌گویند سیستم‌های امنیتی بریتانیا اصلا سختگیری ندارند. آنها می‌گویند همین که اموازی توانسته به سوریه و تانزانیا برود نشان می‌دهد که سیستم‌های امنیتی آنقدر که باید سختگیری به خرج نداده‌اند.

موج انتقاد از سازمان‌های امنیتی در انگلیس