گروه بین‌الملل- در حالی که مجمع جهانی اقتصاد در دهکده داووس به زودی کار خود را آغاز می‌کند. مخالفان این گردهمایی در نایروبی مرکز کنیا گردهم آمدند تا مخالفت خود را با برگزاری مجمع جهانی اقتصاد اعلام کنند. این افراد که خود را ضد داووس می‌دانند و تحت عنوان مجمع جهانی اجتماعی فعالیت می‌کنند همه ساله در روزهای برگزاری مجمع جهانی اقتصاد در داووس در کنیا جمع شده و به تظاهرات و مخالفت با آنچه تفکرات سرمایه‌درای می‌دانند، می‌پردازند. اصلی‌ترین تاکید مجمع جهانی اجتماعی بر کاهش فعالیت بخش خصوصی است و آنها عقیده دارند فعالیت‌های اجلاس سالانه داووس به افزایش فقر در جهان منجر خواهد شد.

بریان‌پرایت، در گفت‌وگو با پایگاه اینترنتی اینترفکس در مورد این اجلاس می‌گوید: هزاران نفر در مجمع جهانی اجتماعی گردهم می‌آیند، اما تنها یک ایده در ذهن دارند و آن هم خراب کردن است. آنها همواره می‌گویند که که فعالیت‌های داووس باید متوقف شود، اما هیچگاه نمی‌گویند که چه باید جایگزین آن شود. ما همواره از آنها خواسته‌ایم که کشورهای فقیر نیز نمایندگان خود را به دوواس بفرستند و حتی نشست‌های مشترکی با یکدیگر داشته باشند اما آنها هیچگاه نسبت به این دعوت‌ها پاسخ روشنی ارائه نکرده‌اند.

مجمع جهانی اجتماعی خواستار کاهش تجارت جهانی، قطع گفت‌وگو‌های تجارت آزاد و کاهش تصدیگری بخش‌خصوصی است. به عقیده ما این اظهارنظر‌ها در اقتصاد جهانی دیگر جایی ندارند. مجمع نایروبی ‌خواهان دور شدن کشور‌ها از یکدیگر است در حالی که تغییر و تحولاتی که خود آنها خواستار آن هستند با دور شدن کشور‌ها از یکدیگر عملی نخواهد شد. آنها همواره بر کاهش فقر در آفریقا تاکید می‌کنند و می‌گویند که باید با گسترش ایدز مبارزه کرد. اما هنوز نگفته‌اند که هزینه‌های مالی این فعالیت‌ها از کجا باید تامین شود.

مردمی که در ورزشگاه نایروبی برای مجمع جهانی اجتماعی جمع می‌شوند عقیده دارند که در حال تنبیه‌ شدن از سوی کشور‌های توسعه‌ یافته هستند در حالی که آنها معمولا به دلیل شرایط دولت‌هایشان زیرفشار قرار گرفته‌اند. هم‌اکنون بیشترین کمک‌های جهانی به وسیله نهاد‌های مالی همچون صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی به این کشور‌ها می‌شود. این در حالی است که برخی از دولت‌های آفریقایی که مردمی فقیر را در خود جای داده‌اند این کمک‌ها را صرف خرید اتومبیل‌های لوکس و دیگر تشریفات‌ها می‌کنند و از سرمایه‌گذاری آنها در زیرساخت‌های بهداشت، حمل‌ونقل و مخابرات غافل می‌شوند.

مردمی که در نایروبی مرکز کنیا جمع شده‌اند عقیده دارند کشور‌های در حال توسعه باید به یاری کشور‌های فقیر بیایند و نباید در معاملات تجاری از آنها تعرفه‌های گمرکی طلب کنند. چنین قرارداد‌هایی اکنون در نظام تجارت جهانی وجود دارند، اما زمانی می‌توانند کارآیی لازم را داشته باشند که دوجانبه به اجرا درآیند.