اجلاس منطقه‌ای سازمان بین‌المللی کار، کار خود را آغاز کرد
کارگران آسیا بی‌بهره از رشد اقتصادی
رهام وزیری ـ کارگران در کشورهای آسیایی سهم چندانی از رشد اقتصادی کشورهایشان به دست نمی‌آورند و حتی در بسیاری از آنها سودی که از کارکردن عایدشان می‌شود، آنقدر نیست که هزینه‌های زندگی آنها را پوشش دهد. این هشداری است که سازمان بین‌المللی کار (ILO) در مورد بسیاری از کارگران آسیایی میدهد. دبیر کل ILO در مراسم افتتاحیه اجلاس کره جنوبی
همچنین سازمان ملل متحد نیز در گزارش جداگانه‌ای این نکته را برمی‌شمرد که کارگران در آسیا اکثرا ساعت‌های زیادی کار می‌کنند و این در حالی است که دستمزد زیادی برای کار خود دریافت نمی‌کنند.
براساس جدیدترین گزارش‌های سازمان بین‌المللی کار، بسیاری از کشورهای آسیا از نرخ بیکاری بالا رنج می‌برند و این در حالی است که تمایل زیادی برای کاهش میزان بیکاری در این کشورها وجود دارد، اما هنوز موفقیت چندانی حاصل نشده است. این گزارش می‌افزاید در قاره آسیا اکنون بیش از ۶۰۰میلیون نفر با حقوق کمتر از یک‌دلار در روز کار می‌کنند. حقوق آنها در بهترین حالت به یک‌دلار در روز می‌رسد.
لین لایم، مدیر منطقه‌ای سازمان بین‌المللی کار در آسیا در این مورد می‌گوید: بر خلاف انتظار، آسیا در مبارزه با بیکاری خوب عمل نکرده است. اگرچه کشورهای آسیا به خصوص شرق آسیا از رشد اقتصادی خوبی برخوردار هستند.اما آنها متاسفانه نتوانسته‌اند در بخش مشاغل عملکرد مثبتی داشته باشند.
گزارش ILO نشان میدهد که اقتصادهای چین و هند با سرعت در حال به پیش رفتن هستند و به منبع تحرک بخشی به اقتصاد جهان تبدیل می‌شوند و این نکته‌ای است که می‌تواند در آینده قطب اقتصاد را از غرب به شرق منتقل کند. اما این کشورها نیز از خطر بیکاری در امان نمانده‌اند و با وجود رشد اقتصادی فزآینده در این دو کشور، اکنون ۹۰۰میلیون کارگر در این دو کشور از امکانات اقتصادی حداقلی نیز برخوردار نیستند. پتانسیل نیروی کار در شبه قاره هند و چین اکنون نزدیک به ۲میلیارد نفر است، اما امکان کار برای تمام آنها هنوز به وجود نیامده است. براساس گزارش منطقه‌ای آسیا - پاسیفیک، اکنون به ایجاد ۲۵۰میلیون شغل در این مناطق نیاز است و این حداقلی است که برای جلوگیری از ورود آسیا به بحران بیکاری باید ایجاد شود. در سال ۲۰۰۵ میلادی رشد اقتصادی منطقه آسیا - پاسیفیک به ۲/۶درصد رسید اما نرخ اشتغال تنها ۴/۱درصد افزایش پیدا کرد. براساس گزارش سازمان بین‌المللی کار، اقتصاد چین از سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۴ نزدیک به ۵۹درصد رشد کرده است اما میزان اشتغال در این مدت تنها ۵درصد افزایش پیدا کرده است.
در همین حال سیمنار چهار روزه بررسی وضعیت کار و اشتغال در آسیا از دیروز کار خود را آغاز کرد. در این سمینار چهار روزه که به ریاست لی‌سانگ‌سو، وزیر کار کره‌‌جنوبی تشکیل شده است، موقعیت کشورهای آسیایی از نظر بیکاری بررسی خواهد شد. رییس اجلاس در ابتدا با اشاره به نقش آسیا در نیروی کار جهان گفت: اکنون نزدیک به ۶۰درصد از نیروی کار جهان در آسیا سکونت دارند اما این نیروی کار از ثروتی که شایسته آن است بهره‌مند نمی‌شود. ما قصد داریم در این اجلاس به بررسی راهکارهای افزایش نقش رشد اقتصادی در زندگی کارگران بپردازیم.
اکنون چهل کشور در منطقه آسیا - پاسیفیک قرار دارند که همگی آنها را کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای نوظهور تشکیل می‌دهند. اجلاس منطقه‌ای سازمان بین‌المللی کار سعی دارد میزان اثر گذاری فرآیندهای جهانی‌شدن را بر نیروی کار و اشتغال این کشورها بررسی کند. این سازمان از سال ۱۹۹۰ تاکنون زندگی ۲۵۰میلیون کارگر را به صورت کلی تحت نظر گرفته است و قرار است نتایج این تحقیق بزرگ در خلال این همایش چهارروزه برای حاضران قرائت شود.
کار کودکان در کشورهای آسیایی، یکی دیگر از موضوعات اجلاس اخیر سازمان بین‌المللی کار است. براساس آمارهای موجود، آسیا بالاترین میزان کودکان کار را دارا است. آمارهای ILO گواهی میدهد که میزان سن کار کودکان در آسیا افزایش یافته است و این می‌تواند نقطه امید‌بخشی برای رسیدن به اتمام کار کودکان باشد. اکنون میانگین سن کودکان کار در آسیا از ۵سال به ۱۴سال رسیده است. همچنین تعداد کودکان کار از ۱۲۷میلیون و ۳۰۰هزار نفر در سال ۲۰۰۰ به ۱۲۲میلیون و ۳۰۰هزار نفر در سال ۲۰۰۴ رسیده است. با این وجود آسیا هنوز دو سوم کودکان کار جهان را دارد.
اما در حالی که نگاه‌ها به کار و کارگران در شرق آسیا متوجه شده است، خبرهای خوبی از غرب آسیا هم به گوش نمی‌رسد. عمده نگاه‌ها در این منطقه به امارات متحده عربی دوخته شده است. این کشور سال‌ها به دلیل نداشتن سندیکاهای کارگری، وضعیت کارگران خود را از چشم نهادهای بین‌المللی دور نگه داشته بود، اما طی یک‌سال اخیر این کشور نیز زیر ذره‌بین این نهادها قرار گرفته است. اکنون بسیاری از کارگران شاغل در امارات متحده عربی با کمترین میزان دستمزد کار می‌کنند. دستمزد پایین باعث گرفته شدن توان سفر به کشورهایشان از آنها شده است و این مساله در کنار دوری بلندمدت از خانواده، مسائل روحی و روانی گسترده‌ای را برای آنها به همراه داشته است.
ارسال نظر