چین تعهد کرد که نرخ ارز خود را ثابت نگه دارد

شادی آذری

دولت چین دیروز، چهارشنبه اعلام کرد که نرخ ارز خود را ثابت نگاه خواهد داشت و افزود: بخشی از ذخایر ارزی ۹۵/۱ تریلیون دلاری خود را در جهت رونق‌بخشی به واردات و هزینه مصرف‌کنندگان صرف خواهد کرد تا با بحران مالی جهان مقابله کند. صادر‌کنندگان چینی که با کاهش فروش خود مواجه‌اند، خواستار کاهش ارزش یوآن هستند، چون این امر موجب کاهش قیمت کالاهای‌شان در خارج خواهد شد. اما اقتصاددانان بر این باورند که هیچ نشانه‌ای از اینکه پکن چنین گامی‌بردارد مشاهده نمی‌شود و همین موضوع موجب افزایش تنش‌ها بین چین و شرکای تجاری‌اش خواهد شد.

یک معاون سازمان قانونگذاری ارزهای چین به نام دنگ ژیانگ هونگ در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد: «ما ثبات اولیه را برای نرخ ارزمان در سطحی معقول و متعادل ایجاد خواهیم کرد. آنچه مهم است، این است که از نوسانات شدید نرخ ارزمان جلوگیری کنیم. این اقدام نه تنها برای چین و جهان خوب است، بلکه برای مقابله با بحران جهانی نیز موثر خواهد بود.»

از اواسط سال ۲۰۰۵ تا اواسط سال ۲۰۰۸ در معاملات تحت نظارت دولت اجازه داده شد تا ارزش یوآن در برابر دلار تا حدود ۲۱‌درصد افزایش یابد. اما از ماه جولای تاکنون این نرخ در حد نرخ ۸۵/۶ در برابر هر دلار ثابت نگه داشته شده است.

اقتصاددانان می‌گویند: یوآن ارزان‌تر تاثیری ناچیز بر رونق صادرات چین خواهد گذارد، چون تقاضای خارجی بسیار ضعیف است. آنها می‌گویند کاهش ارزش یوآن تبعاتی جدی در پی خواهد داشت و دور جدیدی از اقدامات مشابه را از سوی سایر صادرکنندگان به‌وجود می‌آورد و ارتباطات تجاری را در شرایطی که اقدامات هماهنگ مورد نیاز است تا جریانات تجاری و مالی بهبود یابد، تحت تاثیر قرار خواهد داد.

به علاوه پکن به دنبال راهی است که از ذخایر ارزی خود در جهت رونق‌بخشی به واردات و هزینه مصرف‌کنندگانش استفاده نماید.

فنگ شانگپو، معاون دیگر سازمان قانونگذاری ارزهای چین می‌گوید: «ما در جهت حمایت از سیاست دولت برای افزایش واردات و رونق بخشیدن به تقاضای داخلی گام برمی‌داریم.»

برنامه محرک اقتصادی ۴ تریلیون یوآنی (۵۸۶ میلیارد دلاری) دولت چین به معنای جداسازی این کشور از رکود اقتصادی جهان از طریق کاهش وابستگی به صادرات به وسیله تلاش برای رونق بخشی به مصرف داخلی است.

در ماه ژانویه واردات چین نسبت به سال پیش تا ۴۳‌درصد سقوط کرد، چون تقاضا برای کالاهای چینی کاهش یافت و کارخانجات مواد اولیه کمتری خریداری کردند و این شوک بزرگی برای شرکای تجاری چین بود.