ویتنام سریع‌ترین نرخ رشد اقتصاد را در میان کشورهای در حال توسعه دارد که برای کشوری که بیست سال قبل در فقر و بحران‌های اقتصادی دست و پا می‌زد، دستاورد بزرگی محسوب می‌شود.

این روزها در هانوی، پایتخت ویتنام نمایشگاهی بر پا است که نسل جوان ویتنام می‌تواند ببیند که والدین آنها در دوران دولت کمونیستی چگونه زندگی می‌کردند. اولین چیزی که بازدیدکنندگان جوان می‌بینند، صف‌های غذای طولانی است در دهه ۸۰، دوره‌ای که اقتصاد، یارانه‌ای بود، غذا و تقریبا همه کالاها سهمیه‌بندی بود. عوامل مختلف مانند جنگ، تحریم‌های اقتصادی و سیستم کمونیستی، باعث شده بود که حتی کالایی مانند دوچرخه هم محدود باشد. مردمی که آن دوره را به خاطر می‌آورند، می‌گویند اگر می‌خواستید دوچرخه بخرید، حتی اگر آن را هم داشتید، باید منتظر نوبت خود می‌ماندید. برپایی نمایشگاه در ویتنام، اقدام عجیب از سوی دولت است در واقع اولین بار است که دولت‌هانوی به گذشته چنین نگاهی انتقادآمیز دارد، نگویان وان‌هوی، مدیر نمایشگاه می‌گوید: آنها امید‌وار هستند که بازدیدکنندگان پیام خاص این نمایشگاه را دریافت کنند. مردم در این نمایشگاه‌ سیستم یارانه‌ای را به تماشا خواهند نشست که دیگر وجود ندارد. این سیستم خلاقیت مردم را محدود می‌کرد و زندگی را سخت‌تر از آن چیزی می‌کرد که بود.پس از درگذشت رهبر کمونیست‌ها در حدود ۲۰ سال قبل، همه چیز در ویتنام تغییر پیدا کرد. دستاوردهای ویتنام در این بیست ساله بسیار زیاد است. نرخ فقر تقریبا به نصف رسیده است. نرخ سواد و بهداشت و سلامتی مردم نسبتا افزایش پیدا کرده است اما درآمد افراد فقیر با همان سرعت درآمد طبقه متوسط و بالا افزایش پیدا نکرده است. هنوز می‌توان کسانی را پیدا کرد که در خیابان‌ها می‌خوابند و کسانی که از زندگی مرفهی برخوردارند. در کشوری که میانگین دستمزد ۷۰۰‌دلار برای هر ماه است، طبقه نوکیسه هر دستاورد جدید الکترونیک را خریداری می‌کند، شکاف میان فقیر و غنی یکی از مشکلات ویتنام است.اما به نظر می‌رسد در خیابان‌های ویتنام به سختی سخن از یک دولت کمونیست در ویتنام گفت.بنابراین سوال مناسب‌تر این است، دولت مدرن ویتنام چه اندازه کمونیست است.؟

در این کشور هنوز حزب کمونیست حاکم است و هنوز دولت نیمی از اقتصاد را اداره می‌کند و دولت تاکید زیادی بر کاهش فقر دارد.

با این همه برخی از مردمی که برای دولت کار می‌کنند، معتقدند که منطق واقعی کمونیستی تداوم تلاش برای کنترل و اداره همه جنبه‌های زندگی است.به همین دلیل به اعتقاد تحلیلگران، آن چیزی که باید تغییر پیدا کند، این شیوه تفکر است که مهم‌ترین و بزرگ‌ترین مانع اصلاحات اقتصادی در ویتنام محسوب می‌شود.جوانان شهری ویتنام که از آزادی‌های اقتصادی بهره می‌برند، حکومت کمونیستی را اصلا زیر سوال نمی‌برند.اما همه چیز در ویتنام به سرعت در حال تغییر است و حزب کمونیست هنوز باید نشان دهد که می‌تواند به همه سوالاتی که جامعه کاپیتالیستی ایجاد می‌کند پاسخ دهد.نیازهایی که محصول جامعه نیمه‌سرمایه‌داری و دولت کمونیستی است.