دنیای اقتصاد- آفریقا نخستین منطقه‌ای نیست که زنگ خطر را برای مقابله با سیل محصولات نساجی چین به صدا درآورده است.آمریکا در ماه ژانویه گذشته نخستین کشوری بود که سیستم سهمیه‌بندی را برای پارچه‌های وارداتی از چین به اجرا درآورد. شهر پراتو در ایتالیا نیز که از قطب‌های منسوجات اروپا است، اکنون رونق سابق خود را از دست داده است.

پس از آمریکا و ایتالیا
اژدهای نساجی چین راهی آفریقا شد
گروه بین‌الملل- از الماس و طلا و این اواخر نفت که بگذریم، پارچه یکی از انگشت‌شمار محصولاتی است که تولید آن از رونق نسبی در آفریقا برخوردار است. غنا یکی از کشورهایی است که در صنایع نساجی فعال بوده و کارگاه‌های رنگ‌رزی و پارچه‌بافی آن همچنان به فعالیت خود ادامه می‌دهند. غنا بخشی از این محصولات را صادر کرده و بخش دیگری از آن در بازارهای داخلی این کشور مصرف می‌شود.

اما چندی است که این صنعت در غنا به‌وسیله کالاهای وارداتی تهدید می‌شود. اصلی‌ترین تهدیدکننده صنایع پارچه‌بافی غنا تولیدکنندگان چین هستند. آنها روزانه انبوهی از کالاهای مشابه را به بازارهای جهانی عرضه می‌کنند که بیش از همه به بازارهای آفریقایی ضربه می‌زند. تولیدکنندگان و صادرکنندگان در آفریقا به دلیل عدم امنیت سرمایه‌گذاری و عدم حمایت‌های صادراتی بسیار شکننده‌تر از دیگر کشورها هستند و این در حالی است که تولیدکنندگان و صادرکنندگان چینی انبوهی از این حمایت‌ها را در اختیار دارند.
بی‌بی‌سی نیوز از غنا گزارش می‌دهد: کشورهای آفریقایی و از جمله آنها غنا اکنون در تولید پارچه‌های سنتی و مدرن به سطح خوبی رسیده‌اند و همچنین صنایع رنگرزی آنها شکوفایی خوبی داشته است، اما چندی است محصولات چینی بازار این منطقه را خراب کرده است. عمده کالاهایی که از چین به غرب آفریقا وارد می‌شود، کپی غیرمجاز طرح‌های آفریقایی است. پارچه‌های آفریقایی دارای انبوهی از طرح و رنگ هستند و این مساله دست چینی‌ها را برای کپی کردن پارچه‌های آنها باز می‌گذارد. این روزها حجم زیادی از پارچه‌های قاچاق به کشورهای غرب آفریقا وارد می‌شود که این مساله موجب کاهش تولیدات آنها شده است.
فیلیپ گیامفی، طراح و تولیدکننده پارچه در غنا به خبرنگار بی‌بی‌سی گفت: این مساله اصلا موضوع ساده‌ای نیست. شما به فروشگاه می‌روید و مشاهده می‌کنید طرح‌های کپی شده شما را به فروش می‌رسانند، این مساله شما را به گریه می‌اندازد.
براساس آمارهای رسمی سالانه 138میلیون متر پارچه در غنا به فروش می‌رسد. ارزش این بازار داخلی کمی بیش از 250میلیون دلار است. اما مشاهدات نشان می‌دهد که تنها یک سوم نیاز بازار را تولیدات داخلی غنا تامین می‌کند. آمارهای کمپانی ATL که یک شرکت تولید پارچه در غنا است نشان می‌دهد که بین 50 تا 75درصد مردم ترجیح می‌دهند کالاهای چینی کپی شده از طرح‌های داخلی را خریداری کنند. اصلی‌ترین عامل هم بهای کمتر کالاهای چینی است.
استیوداتون مدیر کمپانی ATL به بی‌بی‌سی گفت: ما از ۲سال قبل نسبت به هجوم سیل تولیدات نساجی آسیایی به بازارهای آفریقا هشدار دادیم و فعالیت‌هایی را نیز آغاز کردیم.شهر بندری لومه اصلی‌ترین محل ورود پارچه‌های قاچاق چینی به غنا است. بهای خرده‌فروشی هر ۱۱ متر پارچه چینی دربازار غنا بین ۱۶۰‌هزار تا ۲۲۰‌هزار سدی (واحد پول غنا) است. در مقابل کمترین قیمت ۱۱‌متر پارچه غنایی ۳۰۰‌هزار سدی است.به طور کلی پارچه‌های چینی نصف یا یک سوم پارچه‌های غنایی ارزش دارند.
به هر روی اگر به سرعت طرحی اساسی برای جلوگیری از ورود منسوجات چینی به آفریقا تهیه نشود، دیر یا زود پارچه‌های آفریقایی در آتش اژدهای زرد خواهند سوخت.
آفریقا نخستین منطقه‌ای نیست که زنگ خطر را برای مقابله با سیل محصولات نساجی چین به صدا درآورده است.
آمریکا در ماه ژانویه گذشته نخستین کشوری بود که سیستم سهمیه‌بندی را برای پارچه‌های وارداتی از چین به اجرا درآورد. براساس توافقی که در نوامبرسال 2005‌ صورت گرفت 21 قلم از محصولات نساجی و البسه چین برای ورود به آمریکا سهمیه‌بندی شدند که این سهمیه‌بندی تا پایان سال 2008‌ برقرار خواهد بود. براساس این توافق که چندان هم مورد رضایت طرف چینی نبوده است، میزان واردات این محصولات سالانه بیش از 17‌درصد نباید افزایش داشته باشد.
همچنین منسوجات ارزان قیمت چینی، در صنعت نساجی ایتالیا بحران ایجاد کرده است.بسیاری از تولید کنندگان منسوجات در ایتالیا به علت واردات تولیدات مشابه ارزان قیمت چینی مجبور به تعطیلی کارخانه‌های خود شده‌اند.
شهر پراتو در ایتالیا که از قطب‌های منسوجات اروپا است‌، اکنون رونق سابق خود را از دست داده است و در واقع چینی‌ها صنعت نساجی این شهر را در دست گرفته‌اند.از مجموع 7‌هزار تولیدکننده منسوجات در این شهر 2‌هزار تولیدکننده چینی هستند و مستقیما مالک بسیاری از کارخانه‌های منسوجات ایتالیا شده‌اند.
در ۲ سال اخیر در پراتو ۵‌هزار فرصت شغلی در صنعت نساجی حذف شده است.
‌بسیاری از تولیدکنندگان منسوجات سیاست‌های ایتالیا و بروکسل را برای حمایت از صنعت نساجی ناکافی می‌دانند.