این نشریه می‌نویسد: این تصمیم آمریکا ناشی از گزینه‌های محدود دولت ترامپ، واقعیت نظامی موجود و موفقیت ایران، روسیه و حزب‌الله در تقویت حکومت بشار اسد است. طی چند ماه گذشته حقایق موجود، دولت آمریکا را مجاب کردند که بپذیرند حکومت خاندان اسد که چیزی حدود نیم قرن در سوریه ادامه داشته برای چهار سال دیگر ادامه یابد. در عین حال دولت سوریه درحال‌حاضر کنترل اکثریت مناطق این کشور از جمله شهرهای اصلی و مهم نظیر دمشق، حماه، حمص، لاذقیه و حلب را که زمانی جزو غنایم اصلی مخالفان دولت سوریه بودند و از نظر تحلیلگران «سوریه کارآمد» به‌حساب می‌آیند، در دست دارد. حکومت سوریه و هم‌پیمانانش یعنی ایران، روسیه و حزب‌الله لبنان مناطقی را تحت کنترل درآوردند که یک‌سال پیش مناطق جدا افتاده در دست چند گروه بودند ولی اکنون حکومت بشار اسد توانسته آنها را مجددا به‌دست آورد. 

در عین حال گروه‌های مخالف سوری که مورد حمایت آمریکا قرار داشتند تاثیر خود را از دست داده و دچار درگیری‌های داخلی و چند دستگی شده‌اند و هیچ رهبر قدرتمند دیگری نیز در هفت سال اخیر به‌عنوان جایگزین معتبری برای بشار اسد ظهور پیدا نکرده است. همچنین تقاضای مخالفان برای کناره‌گیری بشار اسد به‌عنوان پیش شرط صلح یا یک انتقال قدرت سیاسی نیز غیرواقع‌بینانه تلقی می‌شود. از طرفی واشنگتن مشاهده می‌کند که به لحاظ دیپلماتیک به‌دلیل نزدیکی روسیه، ایران و ترکیه و تسلط آنها بر فرآیند صلح سوریه به حاشیه رانده شده است و چند دور مذاکرات سازمان ملل در ژنو برای صلح در سوریه هیچ پیشرفتی نداشته‌ است. اکنون مذاکرات صلح ایران، ترکیه و روسیه که در ژانویه در آستانه قزاقستان به جریان افتاد تلاش‌های سازمان ملل را تحت‌الشعاع قرار داده است. در عین حال دولت ترامپ در اولین روزهای شروع به کارش امیدوار بود سوریه تبدیل به مساله‌ای شود که بتواند بر سر آن با روسیه همکاری یا سازش کند اما در ماه آوریل ترامپ دستور یک حمله موشکی به پایگاهی در سوریه به بهانه انجام حملات شیمیایی در شهر خان شیخون را داد. نیویورکر در انتها خاطرنشان کرد: با توجه به واقعیت‌های نظامی و سیاسی موجود مقام‌های آمریکایی اکنون به این نتیجه رسیده‌اند که هرگونه انتقال قدرت در سوریه وابسته به یک انتخابات معتبر تحت مدیریت سازمان ملل است و واقعیت‌های میدانی در سوریه امروز نیز دشوار هستند. تعداد بسیار زیادی از شهرها، خانه‌ها، تجارت‌ها و مراکز بهداشت و درمان، مدارس و زیرساخت‌ها در سوریه نظیر شبکه‌های برق‌رسانی و جاده‌ها از بین رفته است.