نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در بخش قبل اشاره شد مناقشات حاکمیتی در حال افزایش درخصوص ادعاهای سرزمینی- دریایی بلندمدت میان چین و برخی از همسایگانش، از جمله متحدان آمریکا، به‌طور قابل‌توجهی اهمیت این مساله را در روابط امنیتی کلی چین- آمریکا و به‌عنوان عاملی در ثبات بلندمدت آسیا افزایش داده است. در نظر چینی‌ها و بسیاری از ناظران، واشنگتن در بسیاری از این مناقشات نقش مهمی دارد.

این حضور [چین] در دریای چین جنوبی عمدتا از طریق افزایش گشت‌زنی‌های دریایی با ابزار نظامی و شبه‌نظامی مجهز و به روز، تلاش‌های پرانرژی‌تر برای محدود کردن فعالیت اقتصادی و سایر فعالیت‌های رقبا، به‌کارگیری ظرفیت‌های دفاعی بیشتر (در جزایر پاراسل) و ایجاد جزایر مصنوعی و ساخت‌وسازهای نظامی در چندین بخش ساحلی و صخره‌ای در جزایر اسپراتلی بوده است. در منطقه دریایی چین شرقی، گشت‌های دریایی را به‌شدت افزایش داده و تعدی‌های مکرری به آب‌های مورد مناقشه و فضای هوایی نزدیک جزایر سنکاکو/دیایو داشته است. این وضعیت از پتانسیل ایجاد بحران‌های شدیدتر در آینده برخوردار است چراکه چین از قدرت و حضور دریایی رو به رشد خود استفاده می‌کند تا آنچه را که در واقع موقعیت ژئواستراتژیک و نسبتا نظامی ضعیف این کشور با توجه به مناقشات دریایی در دریاهای چین جنوبی و شرقی است را تقویت کرده یا به تحریکات ادعایی دیگران پاسخ دهد. حداقل این است که چنین فعالیتی می‌تواند به‌طور روزافزونی هواپیماها و کشتی‌های نظامی و شبه‌نظامی طرفین را به شکل خطرناکی در موقعیت نزدیک به یکدیگر قرار دهد چراکه هر طرفی به‌دنبال نشان دادن جدیت خود یا بازداشتن رفتار غیرقابل پذیرش دیگری است. بنابراین، فرصت را برای یک حادثه تشدید‌کننده افزایش می‌دهد. به‌طور خاص، این وضعیت نمونه‌ای گویا از آن پویایی یا وضعیت خطرناکی است که پیش‌تر توضیح داده شد؛ وضعیتی که در آن پکن به شکل عجیبی می‌کوشد تا آمریکا را از تحریکات احتمالی بازداشته یا این تحریکات را خنثی کند (شاید این فراتر از حس قدرت اغراق شده و روزافزون پکن باشد) و واشنگتن هم به این چالش‌های احتمالی با تایید دوباره موقعیت برتر خود و حفظ اعتبار خود به‌عنوان ضامن امنیت واکنشی بی‌اندازه نشان می‌دهد.

در مورد وضعیت تایوان، هر گونه توازن قدرت قابل اعتمادی باید - تا بیشترین حدی که ممکن است- این مناقشات دریایی- سرزمینی را با از میان بردن یا کاهش آنها به‌عنوان منبعی از مناقشه چینی- آمریکایی، ثبات بخشد. به شکلی ایده‌آل، این رویکرد باید از طریق مذاکره و سازش همه طرف‌ها شکلی از حل‌وفصل مسالمت‌آمیز و دائمی مناقشات را به خود بگیرد. با این حال، پیچیدگی مناقشات و اختلافات شامل این موارد می‌شود: منابع اقتصادی؛ تفسیرهای متفاوت از قوانین بین‌المللی و حقوق تاریخی قابل اجرا؛ ادعاهای قضایی همپوشان مبتنی بر مناطق فلات قاره‌ای و اقتصادی انحصاری و سایر مناطق قانونی مربوطه و مولفه‌های سیاسی داخلی که در احساسات ملی‌گرایانه قوی ریشه دارند که همه با هم نشان می‌دهد دستیابی به هرگونه راه‌حلی - اگر اساسا ممکن باشد- سال‌ها و شاید دهه‌ها طول خواهد کشید.