برجسته‌ترین خبر سال ۸۵ توقف قرارداد تندر۹۰ و اجرای دوباره آن بود. این اتفاقات در دو ماه اول سال رخ داد، تا اینکه در پایان سال بالاخره پیش فروش آن آغاز شد و تنها در طول یک هفته ۱۰۰هزار دستگاه خودرو پیش فروش شد، اما قصه تندر۹۰ از کجا شروع و چگونه ختم به خیر شد؟ در ابتدای سال یک خبر شوک‌آور تمام انتظار برای خودرو به اصطلاح ارزان تندر۹۰ و افزایش همکاری صنعت خودرو ایران با خودروسازان بزرگ را به لبه پرتگاه کشاند و آن، اعلام توقف پروژه بود.

وزیر صنایع و معادن در نامه‌ای به رییس شرکت گسترش و نوسازی صنایع عنوان کرده بود که در قرارداد ارائه شده توسط رنو‏‏، اصلاحات مجلس لحاظ نشده و باید پروژه متوقف شود تا چهار شرط ما بر آورده شود. این چهار شرط شامل داخلی‌سازی، برداشته شدن کلمه انحصاری در قرارداد و طراحی خودرویی مشترک بر روی پلت‌فرم ال ۹۰ و صادرات ۲۰‌درصدی آن بود.

رنو در ابتدا می‌گفت که از این چهار شرط به غیر از صادرات ۲۰‌درصدی خودرو، بقیه شدنی است، اما شرط صادرات خودرو به دلیل عضو نبودن ایران در سازمان تجارت جهانی و قراردادهای منطقه‌ای غیر ممکن است و پیشنهاد صادرات قطعات داد که وزارت صنایع آن را مردود دانست. در این میان قطعه‌سازان خصوصی و خودروسازان سرمایه‌گذاری هنگفتی را آغاز کرده بودند و از طرفی سرمایه‌گذاری مستقیم رنو در ایران و بازار جذاب، آنها را در یک دو راهی قرار داد تا بالاخره رنو در خرداد شروط را پذیرفت. البته تا پایان سال نیز معلوم نشد معمای صادرات این خودرو چگونه حل خواهد شد؟

این قرارداد دوباره به جریان افتاد اما با توجه به ساخت داخل ۶۰‌درصدی در ابتدا با مشکلات تامین قطعه مواجه بود و از طرفی تاخیر در ساخت کارخانه ایران خودرو و ترددیدهای سیاسی رنو بابت تحریم ایران باعث تاخیرهای پیاپی می‌شد تا این‌که تولید آزمایشی این خودرو در بهمن‌ماه آغاز شد و با اعلام خبر پیش فروش آن، در عرض یک هفته ۱۰۰هزار دستگاه پیش‌فروش شد.