سعیده سادات فهری: روز یکشنبه ۱۲ بهمن ماه محمدجواد ظریف وزیر امور خارجه و هیات همراهش که اغلب تجار ایرانی بودند، راهی شرق آفریقا شدند؛ تیم رسانه‎ای نیز همراه وزیر بود. «آفریقا» قاره‎ای سبز با مردمانی سیاه؛ اولین مقصد سفر ۵ روزه کنیا است؛ کشوری سرسبز و زیبا که نسبت به اوگاندا، بوروندی و تانزانیا بسیار مدرن‎تر است و مدنیت بیشتری نیز در آنجا حاکم است. در اغلب کشورها وزیر با همتایان خود یا روسای جمهورشان دیدار داشت. پس از توقف کمتر از ۲۴ ساعت در نایروبی، پایتخت کنیا راهی اوگاندا می‎شویم؛ فرودگاه کمی دورتر از کامپالا، پایتخت اوگاندا قرار دارد و همین فاصله فرودگاه تا هتل، فرصتی را فراهم می‎آورد تا بتوان کشوری را که در سال ۱۹۶۲ استقلال خود را از بریتانیا به دست آورد، بیشتر ببینیم. باوجودی که ساعت از ۱۰ شب نیز گذشته است، اما دستفروشان همچنان در گوشه خیابان‎ها بساط کرده‎اند و در پیاده‌روها نیز تعداد زیادی عابر پیاده که بعضا سبدهایی بر سر دارند یا بچه‎هایشان را با پارچه به خودشان بسته‌اند در حال راه رفتن هستند. وقتی علت این حجم افراد پیاده را جویا شدم دوستانی که پیشتر نیز تجربه سفر به آفریقا را داشتند، گفتند بسیاری از آنها به دلیل آنکه توانایی پرداخت کرایه تاکسی ندارند مسافت‎های طولانی را پیاده می‎روند. بعد از حدود یک ساعت و به همراه اسکورت پلیس به هتل شرایتون اوگاندا رسیدیم. مقر ریاست‌جمهوری نیز نزدیک همان هتل است. جالب اینجا است که خیابان‎های اطراف هتل و مقر ریاست‌جمهوری به دلیل وجود ساختمان‏های زیبا و تمیز با دیگر قسمت‌های شهر تفاوت بسیاری دارد و اصلا انگار وارد یک کشور دیگر شده‎ای. در هتل‎های‎شان غذاهای دریایی حتما موجود است و اصولا از ادویه‌های شیرین استفاده می‎کنند. در کنیا و اوگاندا، لک لک‎های آفریقایی که روی درختان بودند نیز در نظر اول جلب توجه می‎کردند. بوروندی، سومین مقصد سفر ظریف به شرق آفریقا است؛ مستعمره سابق بلژیک، کشوری بسیار سرسبز و مرطوب و با مردمانی خونگرم تر از مردم اوگاندا. در بوروندی برخلاف دیگر کشورها که در هتل‎های بزرگ و مجلل مستقر می‎شدیم در یک هتل ویلایی از هیات ایرانی پذیرایی شد. ضیافت شام نیز در فضای باز برگزار شد که در آنجا یک گروه از هنرمندان آفریقایی به سبک قبایل آفریقایی برای مسافران ایرانی هنرنمایی کردند. در بوجومبورا پایتخت بوروندی یک خانواده ایرانی را نیز ملاقات کردیم. خانم ایرانی از سختی‎های زندگی در چنین کشورهایی گفت و اینکه با تاریک شدن هوا به دلیل نبود امنیت دیگر از خانه خارج نمی‎شوند. روز چهارشنبه دکتر ظریف و هیات همراه راهی تانزانیا شدند و در دارالسلام مورد استقبال مقامات تانزانیا قرار گرفتند. تانزانیا نیز مانند کنیا نسبتا مدرن‎تر از دیگر کشورها است و از لحاظ امنیتی نیز بهتر است، اما ترافیک در تمامی این کشورها غیرقابل تحمل بود و حساب و کتاب و ساعت خیلی مشخصی نداشت. روز پنج‌شنبه و ساعات آخر سفر به زنگبار رفتیم. جزیره‎ای که هزار سال پیش عده‎ای از شیراز به آنجا مهاجرت کرده بودند و هنوز می‎شود آثار ایرانی یا بهتر بگوییم جای پای شیرازی‌ها را در آن پیدا کرد؛ در زنگبار نیز در رستورانی مشرف به اقیانوس هند از ایرانی‌ها پذیرایی شد. در نهایت نیز روز پنج‌شنبه از زنگبار راهی دوبی شدیم و پس از آن نیز به تهران آمدیم. کلام آخر اینکه، سفر به آفریقا آن‌هم با وزیر امور خارجه در کنار سختی‎هایی که داشت، پروازهای متعدد و فشردگی کار، اما یک تجربه بسیار جالب و شاید تکرار نشدنی بود.