آقا جواد خسته نباشید

محسن خواجه‌نوری معاون اسبق وزیر کار کاری به پایان و نتیجه مذاکرات ندارم، آنچه تا به امروز گذشته نشان از کاربلدی می‌دهد. هر کسی هم شانس قرار گرفتن در این شرایط را ندارد. نام‌آدم‌ها بی‌دلیل در تاریخ ثبت نمی‌شود، زمان و مکان و موقعیت می‌خواهد و مرد میدان. آقا جواد ظریف هم با همه شایستگی‌هایش در چنین موقعیتی قرار گرفت. برای آن‌که او را انتخاب کرد نیز باید کلاه از سر برداشت. ملت ایران هم شانس داشت و هم خوب انتخاب کرد. خوشبختانه مجلس هم به داغی امروز نبود وگرنه شاید رای اعتماد مانع سکانداری رئیس دیپلماسی می‌شد. خدا را باید شاکر بود. سیاست خارجی ما فعلا شاه‌کلیدگشایش‌ها شده است. در بزنگاه‌های تاریخ افراد نقش موثری دارند که تعدادشان هم کم نیست. با وجود دست‌اندازها و وجود محفل‌های کارشکن، پذیرفتن مسوولیت کار عافیت‌طلب‌ها نیست. نام نیک و فراخور تاریخ به آسانی کسب نمی‌شود. حضور و شخصیت ذاتی آقای ظریف به خودی خود کسب آبرو و حیثیت برای ایران و ایرانیان بود. آن کجا که شخصیتی بین‌المللی و آشنا به پروتکل‌ها عهده‌دار امور مذاکرات باشد و در اکثر مواقع یک سروگردن بالاتر از طرف‌های مذاکره باشد، یا افرادی که حداقل‌های معاشرت در سطح داخلی را هم باید یادشان داد.

در مذاکرات بین‌المللی، بخشی از مذاکرات نه با بیان، که زبان حرکات تاثیرات مثبت یا منفی و حتی راهگشا دارند. به هرحال غرض از این یادداشت کوتاه، قدردانی از وزیر محترم امور خارجه و هیات همراه ایشان بود. یادتان باشد، تیم مذاکره‌کننده ایران، مقابل حداقل عصاره دیپلماسی ۶ کشور است. به‌طور خلاصه ملت فهیم ایران می‌گویند، آقا جواد خسته نباشید.