راه‌حل روحانی برای پایان نزاع اهل فرهنگ و اهل سیاست

دنیای اقتصاد: ضیافت افطاری حسن روحانی، رئیس‌جمهور با هنرمندان شامگاه جمعه شب مصادف با ۲۷ رمضان و همزمان با روز قدس برگزار شد. در این مراسم که اجرای آن را امیرحسین مدرس بر عهده داشت، نمایندگانی از رشته‌های مختلف فرهنگی و هنری در مدت زمان کوتاه قبل از افطار درباره دغدغه‌ها و مسائل مهم حوزه فعالیت خود صحبت کردند. امیر حسین مدرس مجری مراسم در ابتدا تاکید کرد که به‌دلیل کمبود وقت هریک از افراد می‌توانند در مدت زمان کوتاه صحبت کنند. سینمای ایران هزار سالن سینما می‌خواهد

تهمینه میلانی، کارگردان سینمای ایران به‌عنوان نخستین سخنران به نمایندگی از هنرمندان سینما روی صحنه آمد و با اشاره به کمبود سالن سینما در نقاط مختلف کشور خطاب به رئیس دولت یازدهم عنوان کرد: آقای رئیس‌جمهور! سینمای ایران هزار سالن سینما می‌خواهد. انسان امروز در جامعه شهری تنها است و اغلب انسان‌ها این قدرت را ندارند که برای پر کردن تنهایی خود با دیگران ارتباط برقرار کنند. میلانی با اشاره به اینکه سینما به‌عنوان هنر و صنعتی پر مخاطب می‌تواند فضایی ایجاد کند تا انسان‌های تنها در این روزگار را گردهم آورد، بیان کرد: باید بررسی کرد سینمای ایران به‌منظور فراهم کردن فرصت دور هم جمع شدن‌ها در چه موقعیتی قرار دارد. ما در ایران تنها ۳۰۰ سالن مناسب برای نمایش فیلم داریم و اگر آقای رئیس‌جمهور دستور دهند برای شهرهایی که سالن سینما ندارند، سالن‌هایی ساخته شود مطمئن باشیم که جای ناحقی نرفته است. در ادامه مراسم، حبیب صادقی عضو پیوسته فرهنگستان هنر به‌عنوان نماینده هنرمندان هنرهای تجسمی روی صحنه آمد و از روی متنی که آماده کرده بود به برخی از مسائل و مشکلات هنرمندان فعال در این عرصه اشاره کرد.

بودجه تئاتر به اندازه بودجه یک سریال است

فرهاد آئیش، به‌عنوان نماینده جامعه تئاتری سخنران بعدی بود که روی صحنه آمد و گفت: نسل جوان امروز، نسلی است که به وضوح مشهود است که اشتیاق وصف نشدنی برای کار دارد و این امر می‌تواند کارساز باشد؛ چون از تئاتر تغذیه می‌شوند. من معتقدم تئاتر مانند یک کاتالیزور عمل می‌کند و این هنر در ایران به‌خصوص در دو دهه گذشته رشد فزاینده‌ای داشته است؛ اما باید بگویم متناسب با این رشد و انرژی موجود در هنرمندان جوان، مشکلات موجود در عرصه تئاتر آنها را روز به روز غمگین‌تر، ملتهب‌‌تر و عصبانی‌تر می‌کند. این جوان‌ها با وجود این همه شور و انرژی، سرخوردگی را نیز تجربه می‌کنند. این سرخوردگی ارتباط مستقیم با بودجه اختصاص یافته به این هنر دارد. آقای رئیس‌جمهور بودجه تئاتر تنها ۱۱ میلیارد تومان است بودجه‌ای کمتر از بودجه تولید یک فیلم یا سریال. جناب رئیس‌جمهور من به‌عنوان عضوی از خانواده تئاتر درخواست می‌کنم دولت تدبیر و امید درباره بودجه سال آینده این هنر ابعاد واقعی را در نظر بگیرد.

دولت‌ها باید پشت مجوزهایی که ارائه می‌کنند، بایستند

حمید رضا نوربخش، مدیرعامل خانه موسیقی به‌عنوان آخرین سخنران و به نمایندگی از جامعه موسیقی روی صحنه آمد و خطاب به رئیس‌جمهور گفت: بارها شاهد بوده‌ایم کنسرت‌هایی که مجوز رسمی از وزارت ارشاد داشتند در اجرای شهرستان‌ها لغو شده‌اند. این در حالی است که دولت‌ها باید پشت مجوزهایی که ارائه می‌کنند، بایستند. نوربخش در پایان صحبت‌های خود گفت: شما به‌عنوان رئیس‌جمهور منتخب ایران دو بار یکی در فیلم تبلیغات انتخابی و دیگری در مناظرات خود نام محمدرضا شجریان را بردید و حالا انتظار داریم بعد از گذشت یک سال و استقرار دولت یازدهم شرایطی فراهم شود تا آوای این صدای ماندگار بار دیگر در کشور طنین‌انداز شود.

ایران به فرهنگ و تمدنش شناخته می‌شود، نه نفتش

در پایان این مراسم حسن روحانی رئیس‌جمهوری ایران نیز خطاب به هنرمندان گفت: بسیار خرسندم که دنیا هیچ‌گاه ما را به‌عنوان کشور نفت یا سازنده مدرن‌ترین اسلحه‌های روز نشناخت، بلکه دنیا، مردم ایران را به فرهنگ، هنر و تمدن، حافظ و سعدی، ابوعلی سینا و زکریاها می‌شناسند. در واقع همه جهان ما را به‌عنوان ملت فرهنگ دوست می‌شناسند و باید تلاش کنیم غباری را که به ناروا در چند سال گذشته بر این چهره نشسته است و ما را اهل خشونت و جنگ معرفی کرده‌اند، از بین ببریم؛ چون مردم ما همیشه اهل فرهنگ و هنر بوده‌اند. روحانی خطاب به اهالی فرهنگ و هنر عنوان کرد: ملت ایران ملتی است که همیشه ضد خشونت و ضد افراط بوده و اگر هم گوشه‌ای فردی، جمعی یا گروه کوچکی راه دیگری می‌پیماید شما فرهنگ دوستان با بهترین شعرها، داستان‌ها، تئاتر، فیلم، مجسمه و موسیقی به همه دنیا بگویید که صدای مردم ایران صدای دوستی، صلح و برادری است. رئیس‌جمهور در ادامه تاکید کرد: خیلی وقت‌ها بین قدرت از یکسو و فرهنگ و هنر از سوی دیگر بر سر تصاحب جامعه نزاع و رقابت بوده است؛ به این معنا که اهالی هنر می‌خواسته‌اند دل‌های مردم جامعه را بربایند و از سوی دیگر کانون‌های قدرت می‌خواسته با اقتدار و از سر سیاست با مردم سخن بگوید. به اعتقاد من، بزرگ‌ترین اشکال اهالی فرهنگ و هنر و اهل سیاست در همین نکته نهفته است. برای حل این معضل تنها یک راه وجود دارد و آن راه این است که نه صاحبان قدرت و نه اهالی فرهنگ و هنر هیچ یک خود را بالاسر و قیم جامعه ندانند. همه ما باید پشت‌سر مردم حرکت کنیم و در خدمت جامعه باشیم.