شنیدن سخن مخالف ، ویژگی مهم عسگر اولادی

ویژگی‌های قابل توجه حبیب الله عسگر اولادی در عرصه سیاست ناشی از سابقه و تجربه‌ای بود که ایشان داشتند. بیش از پنج دهه حضور ایشان در سیاست در دوره‌های قبل و بعد از انقلاب، از او چهره‌ای مبارز و مسلمان ساخت. باورمندی عسگر اولادی به کار تحزب بعد از انقلاب اسلامی و حضور اینگونه در عرصه سیاسی بسیار حائز اهمیت است، چون ایشان جزو اولین کسانی بودند که بعد از پیروزی انقلاب کار حزبی را دنبال کردند و با تلاش فراوان حزب موتلفه را تشکیل دادند. با اینکه او از لحاظ فکری به جریان راست سنتی و اصولگرایان تعلق داشت اما اخلاق مداری و مدارا در عرصه سیاسی از ویژگی‌های بارز او بود. اعتقاد و باور او به مفاهمه و شنیدن سخن مخالف و استفاده از ابزار منطق در سیاست سبب می‌شد ایشان عملا از خشونت و افراط و تفریط، به‌رغم آنکه حزب ایشان حزبی تندرو بود، دوری کند. در مشی سیاسی عسگر اولادی در یک سال اخیر می‌توان از تجدیدنظر غیرقابل پیش‌بینی و همراه با نقد او نسبت به میرحسین موسوی ومهدی کروبی، به عنوان مهم‌ترین اتفاق نام برد. او رسما فتنه گر بودن این افراد را زیر سوال برد و در مقابل جریان فکری خود قرار گرفت. ایشان خواهان تجدیدنظر در برخورد با آنها شد؛ چیزی که همراهان فکری او آن را برنتابیدند و موضع تندی علیه او اتخاذ کردند، اما ایشان به‌رغم هزینه‌ای که این اعلام نظر برای او در پی داشت بر دیدگاه خود اصرار کرد و این نشان می‌دهد عسگر اولادی به باوری رسید که می‌خواست آن را در میان همفکرانش تسری دهد گرچه گوش شنوایی از آن جانب برایش نبود. او را به جرات می‌توان سیاستمداری با اخلاق، منصف و مطلع از رفتار سیاسی دانست. در حالی که جامعه ما امروز نیازمند خردگرایی و اعتدال در اندیشه و گفتار است، فوت ایشان، ضایعه‌ای برای کشور به حساب می‌آید حال آنکه امیدواریم خصایص ایشان، الگوی جریان راست و اصولگرایان باشد.