سیاست یکسان آمریکا در قبال ایران و سوریه
جورج سمعان تحولات اخیر در بحران سوریه نیاز به انتظار بیشتر را نمیطلبد، یا اینکه ببینیم چه اتفاقاتی در منطقه حاصل خواهد شد. آتشی که منطقه را فرا گرفته از کنترل خارج شده است و حتی میتوان گفت که خارج از قواعد بازی است. استفاده از سلاح شیمیایی در الغوطتین دمشق حادثهای نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. افتادن لبنان در رویارویی بازی درگیریهای خونین سوریه که حزبالله و تکفیریها را در برابر هم قرار داده است، نیاز به دلیل ندارد. چرا سوریها دایره عملیات خود را به کشورهای برادر خود که وحدت مسیر دارند، نمیکشند؟ در حالی که القاعده میرود تا خود را مجددا در عراق احیا کند.
جورج سمعان تحولات اخیر در بحران سوریه نیاز به انتظار بیشتر را نمیطلبد، یا اینکه ببینیم چه اتفاقاتی در منطقه حاصل خواهد شد. آتشی که منطقه را فرا گرفته از کنترل خارج شده است و حتی میتوان گفت که خارج از قواعد بازی است. استفاده از سلاح شیمیایی در الغوطتین دمشق حادثهای نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت. افتادن لبنان در رویارویی بازی درگیریهای خونین سوریه که حزبالله و تکفیریها را در برابر هم قرار داده است، نیاز به دلیل ندارد. چرا سوریها دایره عملیات خود را به کشورهای برادر خود که وحدت مسیر دارند، نمیکشند؟ در حالی که القاعده میرود تا خود را مجددا در عراق احیا کند. و به این ترتیب راههای جنگ میرود که سراسر مرزهای سوریه را فرا بگیرد. همه خطوط قرمز زیر پا گذاشته شده است و کسانی که از سلاح شیمیایی استفاده کردند دایره جنگ را تا کشورهای همسایه گسترش دادهاند و منطقه را وارد غوغایی جدید کردهاند.
آن چه در الغوطتین اتفاق افتاد نقطه عطف خطرناکی محسوب میشود که همه بازیگران و طرفهای درگیر در داخل و خارج را برای تغییر قواعد بازی تحریک میکند. دیگر برای ژنرال دمپسی امکان پذیر نیست که بگوید به مصلحت کشورش نیست که وارد عمل شود. آیا به مصلحت آمریکا است که کلید دمشق در دست تهران باشد تا در دست مسکو؟ آیا به مصلحت آمریکا است که گروههای تندرو از القاعده گرفته تا اخوانیها سوریه را میان خود تقسیم کنند؛ درحالیکه جریانهای معتدلتر مثل ارتش آزاد همچنان در انتظار حمایتهای مادی و نظامی هستند؟
سوالاتی که در این جا مطرح است این است که مصالح واشنگتن در چیست و کجاست؟ آیا حکومت بشار اسد واکنش طبیعیاش را میکند و تلاش دارد تا همپیمانان استراتژیکش را با توجه به مصالحشان در کنار خود نگه دارد یا اینکه حکومت او به برگهای در دست ایران که به روشنی از وی حمایت میکند تبدیل شده است؟ آیا به مصلحت آمریکا است که کلید دمشق در دست تهران باشد تا در دست مسکو؟ شاید اوباما مجبور شود روزی همان کاری را کند که در گذشته جیمز بیکر با همتای عراقیاش، طارق عزیز کرد. مواضعی که آمریکا در قبال سوریه پیش گرفته دقیقا همان مواضعی است که در قبال پرونده هستهای ایران دارد. همانطور که تلاش میکند خود درگیر جنگ در سوریه نشود، همه تلاش خود را به کار گرفته که اسرائیل نیز اقدامی نظامی برای رویارویی با جمهوری اسلامی ایران انجام ندهد. واشنگتن خوب میداند که هر گونه دخالتی در سوریه تهران را برای یک واکنش شدید تحریک میکند، اگر واشنگتن از «خطوط قرمز» ایران عبور کند.
منبع: الحیات / ترجمه: دیپلماسی ایرانی
ارسال نظر