جاده بهبودی

مترجم: رفیعه هراتی

سود جنرال موتورز و فورد نشانه امیدواری است، اما دیترویت هنوز بیمار به نظر می‌رسد. آیا امکان دارد در مورد نابودی قریب‌الوقوع سه کارخانه خودروسازی بزرگ دیترویت اغراق شده باشد؟ دو هفته پیش شرکت‌های فورد و جنرال‌موتورز فروش بد را با به‌دست آوردن سود در دوره سه ماهه دوم غافلگیر کردند و در چند روز گذشته آینده نزدیک شرکت کرایسلر با امضای قرارداد فروش به ارزش ۴/۷میلیارد دلار با شرکت سهامی خاص سربراس کپیتال منیجمنت و انتصاب غیرمنتظره رییس جدید و جدی این شرکت تامین شد. رییس جدید رابرت ناردلی به علت خشم سهامداران اوایل امسال پس از آنکه مبلغ ۲۱۰میلیون دلار حق سنوات خدمت دریافت کرد، شرکت هوم دپوت را ترک کرد. به‌رغم نشانه‌های امیدبخش، تعداد کمی در دیتوریت تاکنون جشن گرفته‌اند. هر سه کارخانه دیترویت در تلاش برای ایجاد تعادل بین خوش‌بینی محافظه‌کارانه درباره پیشرفته برنامه‌های اصلاحی خود هستند در حالی که به درستی می‌دانند چه راه طولانی‌ای برای احیای کسب و کار خود در آمریکا‌ی‌شمالی در پیش دارند. هر سه کارخانه خودروسازی با نگرانی از اهمیت دستیابی به توافق با اتحادیه قدرتمند کارکنان خودروسازی ایالات متحده آمریکا در هفته‌های آینده مطلع هستند. این کارخانه فورا باید ترازنامه‌های ۱۰۰میلیارد دلاری خود را و یا تعهدات بهداشت و درمان بیش از ۱ میلیون از کارکنان بازنشسته خود را کاهش دهند و یا اگر امکان داشته باشد آنها را حذف کنند.

جنرال موتورز تصور می‌کند از رقبای خود در پرداختن به مشکلات حدود ۱۸ ماه جلوتر است. این شرکت ظرفیت کارخانه و مشاغل را پایین آورده است، محرک‌های واسطه‌ها را کاهش داده و به طور چشمگیری فروش زیرقیمت به شرکت‌های اجاره‌ای را محدود کرده است. اما به رغم سود خالص ۸۹۱میلیون دلاری در دوره سه ماهه، در مقایسه با زیان ۸/۳میلیارد دلاری سال گذشته کارهای دشوار زیادی در پیش است. فریتز هندرسون مدیر مالی جنرال موتورز می‌گوید: «در آمریکای شمالی با حمایت بسیار به نقطه تعادل سود و زیان رسیده‌ایم. اما رسیدن به نقطه تعادل سود و زیان کل کار نیست.»

مدیرعامل جدید فورد آلن مولالی نیز که سال گذشته از شرکت بویینگ به شرکت فورد آمد واقع‌بین است. گرچه سود ۷۵۰میلیون دلاری به او امکان می‌دهد ادعا کند برنامه بازگرداندن اقبال فورد پس از زیان ناراحت‌کننده ۷/۱۲میلیارد دلاری سال گذشته، جلوتر از برنامه است، او این موفقیت را مرهون فروش ضعیف آستون مارتین و بهبود در بازارهای با رشد سریع مثل آمریکای لاتین و آسیا می‌داند. فورد در آمریکای‌شمالی در دوره سه ماهه ۲۷۹میلیون دلار ضرر کرد. آقای مولالی اظهار کرد «هنوز راه درازی در پیش داریم». ارقام فروش در ماه ژوئیه نشان داد این راه چقدر دور است. این ارقام نشان می‌دهد نیمه دوم سال سخت‌تر از نیمه اول آن خواهد بود به‌خصوص اگر مشکلات بازار مسکن و اعتبار به اعتماد مصرف‌کنندگان لطمه وارد کند و قیمت سوخت بالا بماند. در ماه ژوئیه که بازار در ضعیف‌ترین وضع خود در نه سال گذشته قرار داشت، ارزش سهام سه کارخانه خودروسازی برای اولین بار در مجموع به زیر ۵۰ سقوط کرد.

اما برخلاف این پس‌زمینه غم‌انگیز نشانه‌هایی در این مورد که کارخانه‌های خودروسازی در حال بهبود شیوه کسب و کار خود هستند وجود دارد. جنرال‌موتورز و فورد گام بزرگی در بهره‌وری تولید برداشته‌اند. در گزارش امسال هاربور ریپورت که مطالعه‌ای تعیین‌کننده درباره بهره‌وری خودروهای آمریکای شمالی است، جنرال‌موتورز مقام چهارم را از میان ده کارخانه کارآمد مونتاژ به‌دست آورد.

اکنون در این کارخانه ۳۶/۳۲ نفر - ساعت (مقدار کار یک نفر در یک ساعت) برای تولید یک خودرو زمان لازم است، این میزان ۴/۲ نفر - ساعت بیش از کارخانه تویوتا است. بر مبنای گزارش هاربور در سال ۲۰۰۲ اختلاف بین بهترین و بدترین کارخانه‌ها بیش از ۱۱ ساعت بود که هزینه سود تا ۹۰۰ دلار در هر خودرو را برای کارخانه‌های ژاپنی نشان می‌داد.

کیفیت تولید نیز بهبود یافته است. در بررسی‌های صنعتی اخیر جنرال‌موتورز با سطوح کیفیت کارخانه‌های «پیوندی» آمریکایی تویوتا برابر است و از آنها پیشی گرفته است در حالی‌که فورد به رتبه بالای فهرست امسال نظرسنجی پاوراینیشال نزدیک شده است. خودروی موستانگ‌فورد در این ارزیابی رتبه بی‌مشکل‌ترین «خودروی اسپورت» را به دست آورد و خودروی مرکوری میلان بالاترین رتبه خودروی متوسط را کسب کرد.

اما دو پرسش مهم باقی می‌ماند. آیا این سه کارخانه بزرگ خودروسازی می‌توانند اکثر خودروهایی را که آمریکایی‌ها می‌خواهند بخرند تولید کنند؟ بسیاری از آمریکایی‌ها به‌خصوص آنهایی که در سواحل زندگی می‌کنند دیگر حتی به محصولات این سه کارخانه خودروسازی توجه نمی‌کنند.

و آیا اتحادیه کارکنان خودروسازی ایالات‌متحده آمریکا به این سه کارخانه اجازه می‌دهد به تعهدات بهداشت و درمان خود سامان دهند؟ این کار بیش از ۱۰۰۰دلار به هزینه هر خودرو در مقایسه با کارخانه‌های ژاپنی که عضو اتحادیه نیستند، می‌افزاید.

مطبوعات مربوط به خودرو و تحلیلگران خط تولید جنرال موتورز را امیدوار کننده‌تر از خط تولید فورد که از نظر مالی تحت فشار قرار دارد دانستند. خط تولید فورد تا سال ۲۰۱۰ خودروی کوچک جدید به بازار عرضه نخواهد کرد و هنوز مدل‌های فولکس را که حدود سه سال پیش در اروپا جایگزین شد می‌فروشد. آقای مولالی می‌خواهد از گستره فوق‌العاده اروپایی فورد بیشتر استفاده کند، اما اوضاع کنونی نگران‌کننده است.

در مورد کرایسلر، این کارخانه اقدام به تولید مینی‌ون کرده است.

اما پیشنهاد خودروی کوچک ۱۰۰۰۰دلاری این شرکت ساخته شده توسط شرکت چینی چری اتومبیل، به طور گسترده مورد استهزا قرار گرفت. این شرکت چینی از نظر ایمنی و کیفیت محصولاتش چندان شهرت خوبی ندارد.

معامله با اتحادیه کارکنان خودروسازی ایالات‌متحده آمریکا به این کارخانه‌های خودروسازی برای سرمایه‌گذاری در توسعه تولید فرصت بیشتری خواهد داد. ران‌ گتلفینگر رهبر اتحادیه کارکنان خودروسازی ایالات‌متحده آمریکا، می‌داند سهم خودروسازان چه خواهد بود و می‌داند که اگر هرکدام از آنها ورشکست شوند همان‌طور که دلفی واحد قطعات پیشین جنرال موتورز ورشکست شد، به کارکنان بازنشسته آنها چیزی نمی‌رسد یا چیز کمی می‌رسد. اما او اگر تولیدکنندگان خودرو فشار زیادی وارد کنند آماده خطر کردن است.راه‌حلی که به طور گسترده مورد بررسی قرار گرفته است و از طرف اتحادیه کارکنان خودروسازی ایالات‌متحده آمریکا، مدیران ارشد و وال‌استریت حمایت شده ایجاد تشکیلاتی است که به عنوان سندیکای منافع کارکنان داوطلب شناخته می‌شود. این سندیکا مسوولیت تعهدات بهداشت و درمان را به عهده می‌گیرد. این تعهدات توسط اعضای هیات‌مدیره که به وسیله اتحادیه منصوب می‌شوند، اجرا می‌شود. دو کلید برای باز کردن این معامله وجود دارد: متقاعد کردن اتحادیه کارکنان خودروسازی ایالات‌متحده آمریکا اداره کردن این سندیکا به نفع اتحادیه است و رضایتمندی شرکت‌ها برای تامین بودجه آن برای جنرال موتورز و فورد که در میان این کارخانه‌های خودروسازی ۶۰میلیارد دلار نقدینگی موجود دارند چنین کاری دردناک خواهد بود.

به بیان دیگر، به دلیل اینکه دولت فدرال به طور ناچیزی اصلاح نظام پرسروصدای بهداشت و درمان آمریکا را به عهده گرفته است، سه کارخانه بزرگ خودروسازی رقابت با کارخانه‌های پیوندی را دشوار یافتند. شاید بهترین چیزی که می‌توانند به آن امیدوار باشند این است که به طور جدی به آمریکای شمالی چنگ زنند و امیدوار باشند که رشد بازارهای خارجی به نجات آنها بیاید. اگر این آینده جنرال موتورز باشد که بسیار بهتر از فورد در اداره فعالیت‌های خارجی خود عمل کرده است، در وضع معقولی به سر می‌برد. فروش خودروهای جگوار، لندروور و ولووی فورد تا حدی مشکوک به نظر می‌رسد.

کرایسلر به شدت در جست‌وجوی مشارکت خارجی است اما پس از جدایی از دایملر به‌رغم مالکان جدید موقعیتش ضعیف شده است و آسیب‌پذیر مانده است. آقای ناردلی حقوق یک‌دلاری به اضافه دستمزد نامعلوم مربوط به کارایی دریافت خواهد کرد. اما اگر او راهی برای شرکت کرایسلر که کوچک‌ترین شرکت در میان شرکت‌های خودروسازی است پیدا کند هر پنی آن ارزش خواهد داشت.