محمدنبی حبیبی دبیرکل حزب موتلفه اسلامی گفت: نظام برنامه‌ریزی را می‌توان با تشکیل اتاق فکر اصلاح کرد و از کسانی که دارای ریشه لیبرالی و یا سوسیالیستی هستند دوری جست، کشور در این مرحله نیاز جدی به برنامه جامع براساس اصول و مبانی اسلامی و استحکام استقلال همه جانبه دارد که از طرف صاحبنظران متعهد و متخصص و تجربه آموخته تدوین شود.

به گزارش روابط عمومی حزب موتلفه اسلامی حبیبی طرح پرسش‌های رییس‌جمهوری از اقتصاددانان و نخبگان برای چاره‌جویی در مسائل اقتصادی را رویکردی مثبت دانست و تصریح کرد: اگر دلسوزان جامعه نسبت به مشکلات اقتصادی هم‌اندیشی کنند، راهی برای برون‌رفت از مشکلات اقتصادی پیدا می‌شود. وی تصریح کرد: باید دید آنان که در مساله اقتصاد نامه چند امضایی نوشتند، آیا راهکارهای علمی و راهگشایی را پیشنهاد خواهند داد؟

دبیرکل حزب موتلفه اسلامی درخصوص اینکه درآمدهای نفتی را چگونه و کجا مصرف کنیم اظهار کرد: درآمدهای نفتی به لحاظ مالی و محاسباتی درآمد عمومی محسوب می‌شوند، ابتدا باید کل درآمد را احصاء کرد، سپس آن را در خزانه‌داری کل متمرکز و در مورد هزینه‌کرد آن در قالب برنامه و بودجه و قانون تصمیم گرفت. وی با تاکید بر این نکته که درآمدهای نفتی برخلاف اصل ۵۲ و ۵۳ قانون اساسی و نیز ماده ۱۰ و ۱۱ قانون محاسبات عمومی درست احصاء نشده است گفت: متاسفانه تاکنون در اثر غفلت برنامه‌ریزان دولتی و نیز کمیسیون‌های مربوط در مجلس بخش مهمی از درآمدهای نفتی خارج از گردش خزانه هزینه شده است و این مهم، سرنوشت نوع هزینه‌کرد درآمدهای نفتی را در هاله ابهام قرار داده است.

حبیبی افزود: اولین مورد مصرف درآمدهای نفتی ناظر به تقویت پول ملی و ارزش ریال می‌تواند باشد. دولت نیز تکلیف بدهی خود را به سیستم بانکی مشخص کند. این بدهی نمی‌تواند تا ابد به عنوان استخوان لای زخم کسری بودجه دولت نماد و نمود پیدا کند و به عنوان منبع تورم و مشکلات دیگری باقی بماند. دومین مورد مصرف قطعی درآمد‌های نفتی، تکمیل زیرساخت‌های اقتصادی است که در دولت سازندگی گام‌های خوبی برای آن برداشته شد و سومین مورد مصرف درآمدهای نفتی هدایت آن به سمت تولید ملی است و اعتنای جدی به دو بخش تعاونی و خصوصی ضروری است. حبیبی با تاکید بر دیدگاه‌های رییس‌جمهوری در مورد فلسفه وجودی بانک‌ها گفت: معتقدیم بانک جز نقش پولی و مالی نقش دیگری ندارد و نباید داشته باشد اگر بانک‌ها به سمت تجارت و بنگاه داری بروند از نقش اصلی خود باز می‌مانند.