رفاه رو به رشد هندی‌ها بازار جدیدی برای شرکت‌های تولیدکننده محصولات فانتزی ایجاد نموده است. اواخر قرن ۱۹، مهاراجه‌های هند با یک شرکت طراحی مد آشنا شدند به نام لویی ویتون (Louis Vuitton) و این شرکت کوچک را با سیل سفارش‌های فانتزی از قبیل انواع دستبند‌های چرمی، تودوزی‌ها و تجهیزات فانتزی داخل اتومبیل رولزرویس، کیف‌های فانتزی زنانه و مردانه و... انباشته کردند.

اما پس از استقلال، زمانی که شاهزاده‌ها و اشراف هندی، ثروت‌های خود را از دست دادند، این سفارش‌ها تمام شد. دوباره در سال ۲۰۰۲ گروه LVMH که یک گروه بزرگ تولیدکننده اجناس لوکس و فانتزی است، بسیاری پیروزمندانه وارد هند شد و در ۲۰۰۴ در دهلی و بمبئی بوتیک‌هایی را راه‌اندازی کرد. هدف این گروه، نسل جدید مهاراجه‌های هند بود که از اقتصاد آزاد هند به وجود آمده‌اند: متمول، پرزرق و برق و پرجمعیت.

سایر شرکت‌های بزرگ به دنبال آن سرازیر شدند، شرکت‌هایی مثل شانل (Chanel) و بولگاری (Bulgari). در ماه‌های اخیر، انبوهی از مارک‌های تجاری شیک و لوکس آگهی‌های گشایش نمایندگی‌ها و بوتیک‌هایشان در هند منتشر شد که شرکت‌های دولچه‌ اندگابانا (Dolce & Gabbana)، هرمس (Hermes)، جیمی کو (Jimmy Choo) و گوچی (Gucci) نیز در زمره این شرکت‌ها هستند. بانوان هندی به زودی تشویق می‌شوند تا بیش از ۱۰۰دلار برای تولیدات شرکت لاپرلا (La Perla) (یک شرکت ایتالیایی تولیدکننده پوشاک زنانه) بپردازند.

اما به هر حال بازار امروز هند، غول‌های بزرگ تولیدکننده لوازم فانتزی را به هیجان آورده است. طبق گزارش آمریکن اکسپرس (شرکت خدمات مالی)، هندوستان بیش از یک‌میلیارد نفر جمعیت دارد اما کمتر از ۱۰۰هزار نفر از آنها میلیونر هستند. این شرکت پیش‌بینی کرد که رقم میلیونر‌ها در سه سال آینده با رشد ۸/۱۲درصد در سال افزایش خواهد یافت.

شرکت مک‌کنزلی گلوبال پیش‌بینی می‌کند که قشر متوسط جامعه هند که سالیان طولانی اکثریت ملت هند را تشکیل می‌دادند تا سال ۲۰۲۵ میزان درآمدشان سه برابر خواهد شد و این اتفاق باعث می‌شود که نزدیک به ۳۰۰میلیون نفر از فقر نجات یافته و جمعیت متوسط ۱۰برابر شوند.

در این مدت کوتاه، بازار مصرف در همه قشرها به طور ناگهانی افزایش یافته است. اگر چه محدودیت بازار خرده‌فروشان بزگر دنیا مثل وال‌مارت (Wal-Mart) و تسکو (Tesco) در هند باعث شد که این شرکت‌ها به طور مستقیم وارد بازار هند نشوند، اما راه‌های فرار از مقررات هم وجود دارد. به طور مثال محصولات خودشان را در یک شرکت مشترک‌المنافع و با عنوان شرکت اجناس فانتزی عرضه کردند.

از ژانویه ۲۰۰۶ به این شرکت‌ها اجازه داده شد تا ۵۱درصد شرکت‌های تجاری مشارکتی هند را در اختیار بگیرند. ضمن اینکه هند برخلاف چین بازار بسیار جذابی برای اشیای فانتزی است و صنعت کپی‌سازی و تقلبی‌سازی موفقی ندارد. کسب مجوز بسیار آسان گشته است. اواخر سال‌جاری مجله ووژ (Vogue) که یک ژورنال مد است، یک سری از تیراژ مجله خود را با ویرایش هندی به بازار هند عرضه خواهد کرد.

اما هنوز هم موانعی برای رشد باقی مانده است. بهای سنگین عوارض واردات کالا سبب گران‌تر شدن این کالاهای لوکس می‌گردد. هندی‌های مرفه که توانایی سفر به کشورهای مختلف اروپایی هستند می‌توانند این اجناس را از هر کشور دیگری خریداری کنند. جست‌وجو و یافتن محل مناسبی برای گشودن یک فروشگاه، مشکلاتی به همراه دارد. اکثر بوتیک‌های طراح مد، در هتل‌های ۵ستاره قرار داشتند.

اما همه چیز در حال تغییر است. در سال ۲۰۰۷ مرکز خرید پیاده جدیدی به نام امپوریو(Emporio) در نزدیکی جنوب دهلی که بسیار منطقه پررونق و پردرآمدی است گشوده خواهد شد. به نظر می‌رسد که خیلی چیزها در حال تغییر و تحول است اما هنوز هم گشودن بازار هند به روی کالاهای خارجی چندان آسان نیست.

اکتبر سال گذشته اتحادیه شرکت‌های طراح مد و تولیدکننده کالاهای فانتزی که متشکل از ۶۷۵شرکت است فصل جدیدی را به هند اختصاص داد. ریاست این اتحادیه، دویانی رامان، بازار خرید کالاهای لوکس هند را به قفسه‌ای تشبیه کرد که هر روز پر از لباس‌های زیبا و لوازم تزئینی جدیدی می‌شود، و در صورتی که دقت و مراقبتی وجود نداشته باشد بسیار نامرتب خواهد شد.

وی افزود: این دقت و مراقبت می‌تواند شامل تعلیم و آموزش فروشندگان این اجناس باشد که رفتاری مناسب در القای درک نیاز اجناس لوکس و فانتزی به مشتریان هندی داشته باشند. وی از تمامی تولیدکنندگان پرسید: چگونه آنها را آموزش خواهید داد تا مزیت یک کیف مد روز فانتزی ۴۰۰دلاری بر یک کیف ساده و ارزان اما مقاوم را متوجه شوند؟