مجلس هفتم در مقابل دولت جسور بوده است

بخش اول

هنگامه علیقلی، محمد طاهری- «لوایح هیچ دولتی به اندازه لوایح دولت نهم در مجلس گیر نکرده بود و اگر دولت قبلی هنوز بودند، داد و فریادشان گوش فلک را کر کرده بود که نمی‌گذارند کار انجام دهیم».

این‌ها جملاتی است که عضو هیات‌رییسه مجلس هفتم در خلال رد اتهام همکاری مجلس با دولت، در گفت‌وگو با ما مطرح کرده است. با موسی قربانی، نماینده قاینات، دو هفته قبل از انتخابات ۲۴ آذر‌ماه در دفتر روزنامه درباره عملکرد هیات‌رییسه مجلس هفتم و شیوه همکاری دولت و مجلس صحبت کردیم. قربانی نیز مانند باهنر و حاج بابایی دیگر اعضای هیات‌رییسه مجلس، معتقد است که یکی از اتهامات آقای حداد عادل این است که ایشان از دولت حمایت نمی‌کند. نماینده قاینات، اولین رییس سازمان تعزیرات حکومتی، و رییس کل دادگستری استان مازندران بوده است. آیا تا به حال با یک روزنامه اقتصادی مصاحبه کرده‌اید؟

به صورت مفصل خیر. معمولا کم مصاحبه می‌کنم چون بعضی‌ها دنبال مصاحبه کردن هستند ولی وقتی حرف حسابی برای گفتن داشته باشم مصاحبه می‌کنم. حتی گاهی از مصاحبه کردن فرار می‌کنم به ویژه اگر چیزی بلد نباشم.

شما که حرفه‌ای هستید.

نه، بعضی موضوعات را بلد نیستم اما بعضی اشخاص که مجتهد هستند، در همه مسائل نظر می‌دهند شما در مجلس هم می‌بینید که برخی از افراد در همه موضوعات موافق و مخالف هستند.

اگر موافق هستید از مجلس شروع می‌کنیم. مجلس هفتم رو به اتمام است. به صورت کوتاه در مورد دستاوردهای مجلس هفتم صحبت کنید. به نظر شما مجلس هفتم چگونه مجلسی است؟

یک سری مواردی است که نفس وجود مجلس سبب آن شده است البته به نظرم نکات مثبتی است که لازم نبود برای آن کاری شود ولی اتفاقی افتاده مثل اینکه آرامش به کشور برگشته است. به این معنا که در گذشته نسبت به اشخاص، نهادها و دستگاه‌ها در مجلس حرف‌های بسیار زیادی بود حتی شاید بتوان گفت بسیاری از مواقع هتاکی می‌شد. وقتی که در مجلس ششم بودیم هر روز نگرانی داشتیم که چه اتفاقی ممکن است در قالب تذکراتی که مد شده بود، رخ دهد.

بالاخره تذکرات را در مجلس هفتم ساماندهی کرده‌ایم. حتی مدتی در مجلس هفتم هم نتوانستیم جلوی آن را بگیریم ولی مقاومت کردیم و آن استفاده‌ای که در مجلس ششم از تذکرات می‌شد در حال حاضر نمی‌شود. جلساتی که در مجلس به تشنج و دعوا منتهی می‌شد زیاد بود. به همین تناسب اینها هم به جامعه کشیده می‌شد.

این که شخصی سخنرانی فلان شخص را برهم زده است یا احیانا او را کتک زدند، در راهپیمایی به کسی متعرض شدند و سایر موارد، این فضا در کشور ایجاد شده بود و به هر حال این فضا بال‌های نامرئی داشت که بی‌ارتباط با مجلس نبود. معتقدم که با آمدن مجلس هفتم این موارد از بین رفته است یعنی در حال حاضر دیگر نگران بروز این‌گونه مشکلات در مجلس نیستم، نه اینکه هیچ اتفاقی رخ ندهد. الان هم اتفاقاتی می‌افتد که بسیار سعی می‌کنیم به شکلی مدیریت کنیم که تبعاتی نداشته باشد. می‌دانید که تریبون مجلس، تریبون حساسی است و بسیاری از مواقع، حتی حرفی را نگفته. شایعه آن پخش می‌شود که مردم نگران می‌شوند. اخیرا در قم احساس نگرانی کرده بودند که می‌خواهیم تعطیلات روز شهادت امام صادق(ع) را حذف کنیم در حالی‌که چنین بحثی نیست ولی این پیام را داشت. با توجه به این قضایا یک سری مسائلی بود که حل شده است و این نکات مثبتی است که در مجلس هفتم وجود دارد.

شما می‌گویید ساماندهی تذکرات را مجلس هفتم آغاز کرد و ظاهرا خوب بوده است اما برخی از همان نمایندگان می‌گویند که مجلس را خنثی کرده‌اند.

اجازه دهید این مطلب را بگویم بعد توضیح می‌دهم. به خاطر ساماندهی تذکرات جلوی هتاکی‌ها هم تا حدی گرفته شد، در قسمت‌های مختلف که اگر لازم باشد اشاره خواهم کرد. من، مسوول گرفتن تذکرات کتبی نمایندگان هستم و تذکرات را ساماندهی می‌کنم.

ساماندهی تذکرات هرگز به معنای ایجاد محدودیت نیست بلکه به معنی قانونمند کردن آن است. بسیاری از موارد وجود دارد که عبارت، عبارت تندی است، با نماینده مورد نظر صحبت می‌کنم که تذکر خود را نرم کند زیرا از تریبون مجلس می‌خواهد خوانده شود، یعنی می‌خواهیم حرمت‌ها حفظ شود و هتاکی نشود به افراد.

این نکته دومی است که در مجلس هفتم اتفاق افتاده و آرامش به جامعه برگشته است. تا آنجا که توانسته‌ایم از هتاکی جلوگیری کرده‌ایم در واقع ترکیب و مجموعه مجلس هفتم این خاصیت را داشته است. در عملکردها هم مواردی وجود دارد که عملکردهای مثبت است. رسیدگی به اقشار آسیب‌پذیر مطرح است، افزایش مستمری مستمری‌بگیران کمیته امداد و بهزیستی و افزایش حداقل حقوق بازنشستگان و این موارد، نمونه‌هایی است که قدری به این مسائل در مجلس هفتم بیشتر پرداخته شده است تا جایی که امکان داشت از گرانی‌های قانونی جلوگیری کرده‌ایم که البته ممکن است کسی در این زمینه حرف داشته باشد که کار خوبی نکرده‌ایم ولی این موارد بحث‌های دیگری است که در بخش کارشناسی باید گفت ولی در مورد سوخت، آب و برق و مخابرات از گرانی آنها جلوگیری شود. حتما این موارد تاثیر داشته است. اگر گران می‌شد در بقیه موارد هم موثر بود بنابراین تاثیر غیرمستقیم در کاهش گرانی‌ها داشته است. البته گرانی چیزی نیست که با دستور بتوانیم آن را متوقف کنیم، یک سر آن به خارج متصل است مثلا الان فلزات گران شده است و به دلیل تجربه‌ای که دارم عرض می‌کنم ما در قاین کار صنعتی انجام می‌دهیم، بخش‌خصوصی این کار را انجام داده و آنها را کمک می‌کنیم. مثلا کارخانه‌ای احداث می‌کنند که این روزها بهره‌برداری آن آغاز می‌شود. به دلیل اینکه همه ماشین‌آلات از فلز استفاده می‌کند حدود ۳۰۰میلیون تومان به هزینه تولید آن اضافه شد بابت خرید ماشین‌آلات خارجی این موارد دیگر دست ما نیست و این کار مقداری خارجی و مقداری از آن داخلی است ولی اتفاقی که افتاد. گرانی‌های قانونی را کنترل کردیم که قاعدتا آثار مثبتی در بقیه کالاها داشته است ولی با این اوصاف از عملکرد مجلس هفتم راضی هستم اما به آن عملکرد، قانع نیستم یعنی بیشتر از این توقع دارم.

به کم‌وکاست‌های آن اشاره می‌کنید.

بله، انگیزه خدمت قبل از تشکیل مجلس بسیار بیشتر از بعد از تشکیل مجلس بوده است. برای اولین بار در طول تاریخ قبل از تشکیل مجلس کمیسیون‌هایی تشکیل دادیم که نمی‌دانم شما این موضوع را چه میزان دنبال می‌کردید، در مجتمع امام‌خمینی، در سالن صداوسیما و سایر مراکز جلساتی داشتیم و گروه‌های کارشناسی و کمیسیون‌هایی تعیین کردیم. به طور مثال، رییس کمیسیون آیین‌نامه بودم، موارد خوبی هم در آنجا تصویب شد اما به محض اینکه وارد فضای مجلس شدیم مانند اینکه ساختمان و این مجموعه تاثیراتی بر افراد می‌گذارد، بسیاری از ایده‌هایی که داشتیم. از جمله بحث‌های مربوط به آیین‌نامه، کمرنگ یا منتفی شد. مباحثی را که مربوط به آیین‌نامه بود تصویب کردیم اما تا به حال نتوانستیم آن را به جایی برسانیم.

به چه دلیل؟

به خاطر اینکه آیین‌نامه دوسوم رای می‌خواهد و نمایندگان آن را برای خود محدودیت تلقی می‌کنند و رای نمی‌دهند. در حال حاضر نمی‌توان همه این مسائل را باز کرد.

شما فکر می‌کنید مهم‌ترین مشکل در مجلس هفتم این بود؟

نه، در بحث آیین‌نامه این موارد مطرح بود ولی تقریبا مجلس مانند مجالس دیگر به این جهت که توقع جامعه از مجلس غیر از چیزی است که قانون از مجلس می‌خواهد. یعنی قانون‌اساسی یک چیز از ما می‌خواهد و جامعه یک چیز دیگری از ما می‌خواهد. واقعیت این است که نمایندگان هم به مردم نیاز دارند، تعدادی قربه الی ا... و تعدادی وظیفه خود می‌دانند و تعدادی هم نیاز دارند. اما واقعا مراجعات به نمایندگان بسیار زیاد است اما شما ببینید چه میزان از مراجعات نمایندگان مربوط به کارهای قانون‌گذاری یا نظارت می‌شود نماینده مجبور است جواب مردم را بدهد، به هر میزانی که نماینده وقت بیشتری برای مردم می‌گذارد از وقت قانون‌گذاری او کاسته می‌شود، آن وقت انگیزه‌های اداره مجلس به صورت صحیح کم رنگ می‌شود، هر چقدر هم که از عمر مجلس می‌گذرد این موضوع بیشتر خودنمایی می‌کند که یک کار اساسی باید صورت داد، این مورد را به صورت خام و غیرکارشناسی مطرح می‌کنم، شاید حزبی کردن انتخابات بتواند در این قضایا موثر باشد یعنی یک فرد را با مردم طرف نکنیم بلکه یک جریان را با مردم طرف کنیم، جریانی که با مردم طرف باشد از شدت فشار وارده بر نمایندگان می‌کاهد به ویژه مناطقی که چندین نماینده دارد. حتی استانی کردن انتخابات که در مقابل این پدیده در مجلس مقاومت کردم، الان فکر می‌کنم که چیز خوبی است، معتقدم در جاهایی مانند خراسان جنوبی باید این را دو لایه کنند، یک سری موارد وجود دارد که جمعیت‌ مناطق نزدیک نیستند اگر استان اصفهان را ملاحظه کنید که شامل مرکز استان و شهرستان‌ها می‌شود ممکن است شهرستان‌ها عددی در مقابل مرکز استان نباشد و نماینده‌ها از مرکز استان انتخاب شوند ولی در مازندران این‌گونه نیست چون بابل از ساری بزرگ‌تر است و ترکیب جمعیت به صورتی است که می‌توان آن را استانی کرد و جمعیت برتری وجود ندارد. برای همین معتقدم که اگر آنجا را دو لایه کنیم یعنی بعضی استان‌ها را به مرور شروع کنیم و انتخابات استانی برگزار کنیم که به صورتی حقوق مردم حفظ شود و بعضی جاها را رها کنیم. ولی باید نمایندگان را از این وضعیت نجات داد، یعنی تا آنجا که مطلع هستم در هیچ کجای دنیا به این‌صورت نیست که نمایندگان درگیر کارهای جزیی باشند. تذکرات کتبی که می‌دهند مثلا جاده فلان مکان، برق فلان جا و حمام و دبیرستان فلان مکان یا در جایی ماشین تصادف کرده است و پیچ خطرناک که همه این‌ها کارهای جزیی است که وقت نماینده را می‌گیرد و نماینده خود را موظف می‌داند که مسائل حوزه انتخابی خود را تعقیب کند. مردم از او توقع دارند ولی این کارها وقت نماینده را پر کرده است و وقتی باقی نمانده که او در کمیسیون، آگاهانه حضور پیدا کند و اگر امروز ماده واحده‌ای مطرح است از قبل در مورد آن مطالعه کرده باشد و پیشنهادی آماده داشته باشد هر چند در حال حاضر نمایندگانی هستند که در صحن مجلس آمادگی دارند و موردی را پیشنهاد می‌کنند که البته فشار بر آنها است ولی عمدتا این مشکل جدی برای همه مجالس‌ است که باید رفع شود. بنابراین فکر می‌کنم در مجموع عملکرد موفقی داشتیم ولی آن را کافی نمی‌دانستیم. راجع به مطلبی که گفتید نمایندگان فکر می‌کنند ساماندهی تذکرات محدودیت ایجاد کرده است، موضوع بسیار واضح است، چیزی که نمایندگان به صورت تذکر شفاهی سنت کرده‌اند که آن هم عمدتا از مجلس ششم شروع شد، درواقع مطرح کردن برخی مشکلات جامعه به ویژه در مسائل سیاسی و دیدگاه سیاسی به عنوان تذکر است در حالی که بسیار روشن است و ماده ۱۸۱ و ۱۸۲ که مربوط به تذکر و اخطار است. تذکر و اخطار این است که اگر مدیریت جلسه از چارچوب آیین‌نامه خارج شده و یا موضوعی که مطرح شده است و مورد بحث قرار گرفته است، طرح آن مخالف قانون اساسی و خلاف آیین‌نامه مجلس است.

ولی من قبول ندارم. تذکر برخی از نمایندگان اصلا سیاسی نیست.

اصلا مهم نیست سیاسی باشد یا نباشد. ممکن است از لحاظ منطقی قابل قبول نباشد.

اینکه عمدتا تذاکرات سیاسی نیستند؟

خیر. منظورم را متوجه نشدید. ممکن است آن هم باشد. می‌گویم اصلا ممکن است سیاسی نباشد.

یعنی در چارچوب جلسه آن روز نیست؟

احسنت، مطلب این جاست. این را آورده‌اند برای اینکه هیات رییسه به دلخواه خود جلسه را هدایت نکند، یک بحث را جلو و بحث دیگری را عقب بیاندازد. به کسی ۵ دقیقه وقت و به شخص دیگری ۱۰ دقیقه زمان دهد در جایی امری مخالف قانون‌اساسی مطرح شود و در جای دیگر مطرح نشود، برای اینکه هیات رییسه در چارچوب آیین‌نامه جلسه را اداره کند. اگر قرار شد هر اعتراض و موضوعی برای فردی مهم به نظر برسد، مثلا حق شخصی ضایع شده است همه را فرض بر این می‌دانیم که از تریبون مجلس ۵ دقیقه یا ۱۰ دقیقه وقت استفاده کرده و تذکر دهد، همه افراد این دغدغه را دارند. بنابراین باید هر روز بنشینیم و تذکر گوش دهیم. اصلا نظر قانون‌گذار این‌گونه نبوده و مصلحت هم نیست. گفتند اگر هیات رییسه از آیین‌نامه خارج شد، نماینده به وی تذکر دهد و بنابراین مقدم بر مذاکرات است زیرا اگر مقدم نباشد که امر خلاف واقع شده و تمام می‌شود. گفته است مذاکرات را متوقف می‌کند چون می‌خواهد از اداره غیرقانونی جلسه جلوگیری کند. شماره ماده مواد ۱۸۱ و ۱۸۲ آیین‌نامه را نگاه کنید، ممکن است تذکری سیاسی و یا غیرسیاسی به حق باشد اصلا مهم نیست ولی می‌توان آن را در نطق قبل از دستور گفت یا راجع به آن مصاحبه یا سوال کرد و تذکر کتبی داد و حتی می‌توان استیضاح کرد. این اختیارات را برای همین موضوع گذاشته‌اند اما همین که هرکسی هر زمان هر چیزی به ذهنش رسیده است و به‌عنوان تذکر شفاهی بخواهد مطرح کند، نظام اداری مجلس برهم می‌ریزد. این مساله ایراد و محدودیت تلقی نمی‌شود. ماده ۱۷ آیین‌نامه داخلی مجلس که به ما تذکر می‌دهند که حنث قسم شده است این قسم دو طرفه است. همان‌طور که نباید حق نماینده را ضایع کنیم نباید امتیاز زیادی هم به او بدهیم.

در هر حال قسم خورده‌ایم آئین‌نامه را رعایت کنیم و این دو طرفه است. همان‌طور که نمی‌توانیم حق نماینده را ضایع کنیم همان‌طور هم نمی‌توانیم امتیاز اضافی به او بدهیم. نطق قبل از دستور ۱۰ دقیقه است.

از سوی دیگر می‌گوییم تذکر باید به مقام مربوط داده شود. در ضمن اصل ۸۸ قانون اساسی تذکر ندارد بلکه سوال دارد، بنابراین نمی‌توان از وزیر اقتصاد، سوال کرد که چرا تولید گندم پایین آمده است؟ حرف این است که در تذکرات کتبی هر اتفاقی می‌افتاد حتی به رییس‌جمهوری هم تذکر می‌دهند. می‌گوییم درست است که رییس‌جمهوری رییس دولت است، اما درباره هر مساله‌ای نباید تذکر داد.

قرار است ساماندهی تذکرات در مجلس به چه شکلی باشد؟

مثلا یکی از آنها همین است که تذکر به مقام مسوول داده شود، بنابراین مثلا تذکر به وزیر دادگستری را برابر آئین‌نامه نمی‌دانیم زیرا مسوول نیست مگر در محدوده تعزیرات که مسوولیت دارد ساماندهی این است. یک روز تذکرات بسیار زیادی به رییس‌جمهور داشتیم که آقای وزیر کشور وعده داده است به فلان مسجد پول بدهد ولی نداده است. قبل از جلسه به تذکردهندگان گفتیم که این مساله اصلا به رییس‌جمهور مربوط نمی‌شود و ثانیا چنین ردیفی در اختیار وزیر کشور است که به شما پول بدهد یا ندهد می‌گوییم که قانون اساسی گفته است از وظایف وزیر، سوال می‌کنند که این اول باید وظیفه من باشد و دوم اجرای آن.

می‌گوییم در هر حال وظیفه‌ای که او قادر به اجرای آن نیست نمی‌توان سوال کرد. منظور از ساماندهی این است. ولی جا انداختن آن بسیار دشوار است و هم که این کارها را می‌کنیم کار خطرناکی می‌کنیم و بسیار سریع، مانند همین الان که ابتدا به ذهن شما می‌رسد، همه می‌آیند به دقت، آئین‌نامه را نگاه می‌کنند در حالی که وقت هم ندارند و ممکن است بگوید که نماینده می‌خواهد تذکر دهد ولی نمی‌گذارند در حالی که ما می‌گوییم همه چیز همان قانونی است که به من نماینده اختیار داده که تفحص و تحقیق انجام دهم و سوال و تقاضای استیضاح بکنم اما برخی می‌پرسند آقای وزیر برنامه شما چیست؟ این سوال را در چارچوب آئین‌نامه نمی‌بینم. این سوال، سوالی است که نماینده می‌خواهد مطلع شود و می‌تواند مکاتبه کند. سوال در برابر قصور از انجام وظیفه، سوال محسوب می‌شود.

در این صورت همه نمایندگان می‌توانند از این سوالات بکنند و نتیجه آن این می‌شود که در‌حال‌حاضر ما در سوالات گیر کرده‌ایم و موارد اساسی، درست و حسابی که باید مطرح شود در نوبت مانده است چون الان دیگر نمی‌توان انتخاب کرد و این سوالات به هیات رییسه آمده است.

تاکنون چند سوال از وزرا شده است؟

بسیار زیاد. تعداد این سوالات به حدود ۴۰۰ مورد هم رسیده در حالی که اینها به آخر نمی‌رسد و بسیاری از روزها می‌بینید که در دستور می‌گذاریم ولی قبل از اینکه مطرح شود تفاهم شده است و منتفی می‌شود. تذکر در قانون اساسی نیست. براساس ماده ۱۹۲ آئین‌نامه، در مواردی که می‌توان از وزیر سوال کرد، می‌شود به او تذکر داد و وزیر موظف است ظرف چند روز پاسخ دهد. شورای نگهبان این بخش آن را قبول نکرده و گفته که بر خلاف قانون اساسی است، چون این مورد در قانون اساسی نیست. وزیر موظف نیست به تذکر پاسخ دهد. ما، ما یعنی مجلس پنجم هم پذیرفت. آقای انصاری که رییس کمیسیون آئین‌نامه بود پذیرفته است که آئین‌نامه آن بخش را حذف کرده و مجلس هم برای تامین نظر شورای نگهبان، پذیرفته است. در هر حال معتقدم که اختیاراتمان را همان طور که برای خود حق و اختیار قائل هستیم، منشا قانونی اختیارات و چارچوبی که اختیارات دارد یک قانون است و باید همه را بپذیریم.

هر چند که دوباره بر این تاکید کرده و اضافه می‌کنیم که مقام معظم رهبری در ملاقات دولت فرمودند که مجلس باید کار خود و دولت نیز باید کار خود را بکند و در جایی که به مجلس مربوط است دولت و در جایی که به دولت مربوط است مجلس دخالت نکند. در هر حال مجلس وظیفه نظارتی را که اگر جایی کار خراب شد قرص و محکم باید بیاید عمل کند، ولی به گونه‌ای باشد که هر کس قادر باشد وظیفه خود را انجام دهد.

یکی از مسائلی که مطرح است در مورد عملکرد هیات‌رییسه است. لطفا مقایسه کوچکی با مجلس ششم که با توجه به اینکه نمایندگان جنجالی حضور داشتند، بکنید.

البته من در هیات‌رییسه مجالس قبلی نبودم که ببینم آنها چه می‌کردند.

بالاخره عملکرد آنها را می‌دانید.

عملکرد آنها را در حدی که مربوط به اداره جلسه می‌شد،‌ می‌دیدیم. معتقدم که در مجلس هفتم ضابطه‌مندتر عمل می‌کنیم. آغاز ساماندهی قانون‌گذاری مهم‌ترین کاری است که در این دوره کردیم. همایشی برای تنقیح قوانین نیازها و چالش‌ها برگزار کردیم. من هم شروع‌کننده آن بودم که کسانی مانند دکتر کاشانی و آقای مهرپور هم سخنرانی کردند.

چون اولین صحبت‌کننده بودم که از سیستم قانون‌گذاری انتقاد کردم. برای آنها جالب بود به هر حال مطرح کردم که در قانون‌گذاری مشکل داریم، در‌حال‌حاضر هم همایش را که برگزار کردیم مقالات برتر را گرفته و از قوه قضائیه درخواست کردیم که دو نماینده به ما بدهد و از رییس‌جمهور هم درخواست کردیم دو نماینده به ما بدهد و هیات‌ بررسی مقالات همایش را تشکیل داده‌ایم تا از داخل این‌ها طرحی را استخراج کرده و قانون‌گذاری را ساماندهی کنیم.

مواردی که عرض می‌کنم ایده‌ها است که باید آنها را عملیاتی کرده تا در مواقع ضرورت و بر اساس حکمت قانون‌گذاری کرد و قانون‌گذاری تکراری و متفرقه نکنیم که الان چند هزار عنوان قانون داشته باشیم بلکه باید عناوین قانون محدود شود و هر قانونی را در جای خود بگذاریم. نه اینکه هر کدام ماده مستقل باشد. این قانونی که امروز مطرح می‌شود می‌تواند اصلاح ماده چند قانون یا الحاق به آن قانون باشد که عناوین قانون حجیم نشود.

سعی می‌کنیم تا آخر سال طرحی تهیه کنیم که ممکن است نیاز به قانون‌گذاری داشته باشد. از خودمان شروع کردیم. در بحث تذکرات هم باید گفت که مجلس متعلق به مملکت است نه برای بر هم ریختن مملکت. بلکه برای ساماندهی مملکت است. در همه مباحث بسیار بحث کردیم که این موضوعات با حساب و کتاب باشد، فکر می‌کنم عملکرد هیات‌رییسه در ارتباط با اداره جلسات مجلس خوب بوده است، حتی در برخی از موارد فشار را هم تحمل کردیم ولی سعی کردیم آئین‌نامه را اجرا کنیم و مواردی را که با آئین‌نامه داخلی حاشیه‌ زده بودند و با تسامح و تساهل از آن گذشته بودند، را کم کنیم و به متن آئین‌نامه برویم که در تذکرات شفاهی این را کار کردیم و در موارد تذکرات کتبی مشغولیم.

این انتقاد که هیات‌رییسه به دولت بسیار ارفاق می‌کند را قبول دارید؟

اصلا به این صورت نیست. این یک تصور کاملا اشتباه است که صورت می‌گیرد. یادم می‌آید در مجالس گذشته، آقای کروبی حاضر نبود استیضاح را بپذیرد. یعنی موارد متعدد می‌شد که ایشان پس می‌داد. این مسائل مطرح شده و بعضی موارد را اصلا ایشان زیر بار نمی‌رفت که بپذیرد.

چرا نمی‌پذیرفت؟

در بسیاری موارد، مسائل مطرح شده درست نبود. خارج از چارچوب بود، بالاخره در این نظام شورای نگهبان، قوه قضائیه و نیروهای مسلح و مجلس داریم. این طور نیست که یکی جای بقیه بنشیند.

نمی‌شود بخواهید طوری عمل کنید که شورای نگهبان حذف شود، در حالی که باید بپذیرند که این جایگاه وجود دارد یا کسی می‌خواهد طوری باشد که قوه قضائیه تحت نظر آن باشد، دوستان در مجلس ششم خیال کردند خبری است، دور برداشتند و موضع خود را هم تخریب و تضعیف کردند. آقای کروبی همین روزها از این صحبت‌ها می‌کند و به عنوان کسی که طرفدار اصلاحات است این برخوردها را دارد. انتقاد آقای کروبی هم همین است که مثلا اینها پا را از گلیم خود فراتر گذاشته‌اند.

می‌خواهم بگویم که آقای کروبی بیشتر از این کارها می‌کرد منتهی تفاوتی وجود دارد و آن اینکه تا به حال هم دولت و هم مجلس با شیخوخیت اداره می‌شد.

سیستم آقای حداد عادل با آقای کروبی فرق می‌کند؟

شیخوخیت آنها سبب می‌شد که خیلی افراد در بسیاری موارد کوتاه بیایند. البته چیز خوبی است و بد نیست مثلا آقای کروبی زمانی که عصبانی می‌شد کاغذ را می‌گذاشت در جیبش و آن را کنار گذاشته و رها می‌کرد و اگر پیگیری زیادی می‌شد می‌گفت این هم صحبت کند و تمام شود.

به این دلیل که آقای حداد عادل روحانی نیستند این‌طور می‌گویید؟

شیخوخیت ندارد، نه اینکه لباس روحانی ندارد. پیرمردی، بزرگ‌تری و ریش سفیدی ندارد. مثلا در شورای شهر تهران نسبت به آقای چمران این حالت وجود دارد، ولی ما نداریم.

چرا شما می‌گویید شواهد زیادی وجود دارد که هیات‌رییسه مجلس، دولت را هم پوشانی می‌کند.

یکی از اتهامات آقای حداد عادل در دولت این است که ایشان دولت را حمایت نمی‌کند.

چه کسی اتهام به او زده است؟

دولتیان.

دولتیان می‌گویند که آقای حداد عادل حمایت نمی‌کند؟

بله.

در حالی که حمایت می‌کند؟

خیر به این صورت نیست.

بعضی‌ها می‌گویند؛ ایشان جانبدارانه رفتار می‌کنند.

نه، به این صورت نیست. من که از نزدیک مشاهده می‌کنم به این صورت نیست.

ادامه دارد