آخرین وداع با بابک بیات

نگاه سوم- ساعت هنوز ۹صبح نشده، اما در جلوی در ورودی تالار وحدت غلغله است. بابک بیات یکی از پرشکوه‌ترین روزهای هنری و ماندگاری‌اش را به نظاره نشسته است. تمامی راه‌های منتهی به تالار وحدت از چهارگوشه شهر، علاوه بر ترافیک صبحگاهی تهران، ترافیک شرکت‌کنندگان در مراسم تشییع، پیکر بابک بیات را به دوش می‌کشند. عکس: فارس

چهره‌های آشنایی را می‌توان دید. سیروس الوند و ناصر چشم‌آذر آهنگسازی که این روزها تنهایی را بیشتر دوست دارد و بابک از نزدیک‌ترین دوستان او بود. محمود شهریاری، عباس سجادی و از خوانندگان هم نیما مسیحا، حمید حامی، مهرداد شهسوارزاده، احسان خواجه‌امیری، قاسم افشار، خشایار اعتمادی، علی لهراسبی و از جامعه موسیقی هم علی موثقی از شاگردان بابک بیات، ستار اور کی که در دو ماه آخر و همزمان با بیماری او بسیار در کنارش بود و محمد سریر، تورج شعبانخانی و بسیاری دیگر که در بین مردم، مشخص نیستند.

آمبولانسی که پیکر بابک بیات در آن آرام گرفته به روبه‌روی تالار وحدت می‌رسد. شور و حال و فضای سنگین به راحتی قابل لمس است. پیکر او به جایگاهی که از قبل مشخص شده انتقال داده می‌شود. در دست‌های دوستداران موسیقی، پوسترها و عکس‌هایی بزرگ از بابک بیات است.

در پیام بهرام بیضایی به مناسبت درگذشت بابک بیات که در این مراسم قرائت شد، آمده است: «رفت پی نواهایی که سالیانی بود از وی جدا شده بودند/ گشت تا بیابدشان،‌ گم شد». در ادامه این پیام که توسط محمد سریر قرائت می‌شد، بیضایی آورده است: «آن مرد مهربان بود. آن مرد نواهایی در سر داشت که رهایش نمی‌کردند. آن مرد وقت کمی داشت، نه آن قدر که صداهای سرش را ردیف کند یا به دستگاهی بسپارد، نه آن قدر که همه را مجاب کند. آن مرد،‌ گفتن بلد نبود، لبش می‌لرزید، می‌لرزید. گلویش که می‌گرفت، می‌گرفت.

آن مرد گیر می‌کرد میان عاطفه‌هایش و وقت ناله فروکش می‌کرد و وقت فغان، لب می‌بست. آن مرد گله‌های ما همه را شنید و گله‌هایش را با خود برد.»

همچنین محمد سریر رییس هیات مدیره خانه موسیقی با ابراز تاسف از درگذشت این هنرمند گفت: «جایگاه بابک بیات در موسیقی ما کاملا مشخص است و موید این مطلب حضور علاقه‌مندان از طبقات اجتماعی و گروه‌های سنی متفاوت در این مراسم است». وی ادامه داد: «بیات طی چهار دهه فعالیت خود توانست پیوندی عمیق میان نسل‌های گوناگون برقرار کند و در این مدت همواره در رشد و تعالی هنر تلاش کرد.» در ادامه این مراسم خشایار اعتمادی، طی سخنان کوتاهی گفت: «بابک بیات از جمله منتخبان خداوند است که باید به آنها احترام گذاشته شود، او هرگز گذشته‌اش را فراموش نکرد و هرگز به آنچه شده بود، نبالید و همواره می‌دانست که آثارش ناشی از عطیه الهی است و به همین دلیل بود که آثارش در دل چهار نسل جای گرفت». بابک صحرایی، ترانه سرای جوانی که همکاری‌هایی با بابک بیات داشته است، از دیگر سخنرانان این مراسم بود.

محمود شهریاری نیز بابک بیات را هنرمندی گرانقدر و خردمند توصیف کرد و گفت: تا زمانی که جوانان و نوجوانان، به موسیقی او گوش می‌دهند، او هرگز نمرده و همیشه زنده است.

شهریاری ادامه داد: آخرین کار بیات ساخت موسیقی سریال امام‌رضا(ع) است و ایام درگذشت او هم همزمان با میلاد این امام شیعیان است و امیدواریم روح این مرحوم با امام‌رضا(ع) محشور شود.

قرار بود که یکی از آهنگهای بابک‌بیات بر سر پیکر و مزارش اجرا شود. این خواسته خود بابک بیات بود که به علی موثقی گفته بود. او دوست داشت یک گروه موسیقی با خوانندگانی که او آنها را به جامعه موسیقی معرفی کرده بود، بر سر مزار و پیکرش این آهنگ را بخوانند. اما ظاهرا خانه موسیقی و تالار وحدت از این عمل ممانعت به عمل آورده چون محمد اصفهانی با کمی تاخیر خود را به مراسم می‌رساند و قطعه «ای عاشقان» را زنده می‌خواند.

بر روی دست‌های دوستداران و با مشایعت مردم، پیکر او به آمبولانس انتقال داده می‌شود. حال و هوای عجیبی در فضای بیرونی تالار وحدت به وجود آمده. آمبولانس به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا به راه می‌افتد. بابک بیات دوست می‌داشت در امامزاده طاهر کرج در کنار احمد شاملو، دوست و همفکر دیرینه‌اش به خاک سپرده شود، اما باز هم شرایط طور دیگری رقم خورد.همچنین مراسم ختم بابک بیات، ساعت ۳۰/۱۵ روز جمعه در مسجد ولی‌عصر واقع در خیابان وزرا برگزار می‌شود.