پرویز پرستویی و نمایش چهار سال آشوب در تئاتر ایران
نگاه سوم- نمایش «روزهای رادیو» نوشته و کار محمد رحمانیان با حضور پرویز پرستویی اردیبهشت ۸۶ روی صحنه می‌رود. محمد رحمانیان
محمد رحمانیان، نویسنده و کارگردان تئاتر در این باره گفت: «تمرینات نمایش «روزهای رادیو» را از اسفند ماه امسال شروع می‌کنیم و من امیدوارم اردیبهشت ماه ۸۶ این نمایش را روی صحنه تالار وحدت اجرا کنیم.»
وی درباره این تاخیر در آماده سازی نمایش توضیح داد: «هر مرحله از کار، به دلیلی متفاوت عقب افتاد، اما از آن جا که برای یکی از نقش‌های اصلی این نمایش با پرویز پرستویی صحبت شده بود و ایشان نیز برای پروژه‌های تصویری قول‌هایی داده بودند، این زمان برای اجرا مناسب تشخیص داده شد تا روزهای رادیو با حضور ایشان روی صحنه برود.»
این کارگردان تئاتر درباره اعضای گروهش گفت: «از گروه بازیگران اسم نمی‌برم، چون تا شروع تمرین، زمان زیادی مانده است. از افرادی که در گروه تئاتر پرچین حضور دارند و همچنین افرادی که پیش از این با آنان همکاری داشته‌ام، استفاده خواهم کرد. طراح نمایش هم محسن شاه‌ابراهیمی است.»به گفته محمد رحمانیان روزهای رادیو نمایشی درباره چهار سال پرآشوب تئاتر معاصر ایران بین سال‌های ۱۳۳۱ تا ۱۳۳۴ با مرکزیت رادیوی تهران است.»وی که به تازگی فیلمبرداری مجموعه «در گوش سالمم زمزمه کن» را برای شبکه چهار سینما به پایان رسانده، درباره این مجموعه گفت: «در گوش سالمم زمزمه کن، نمایش‌های کوتاهی با موضوعات اجتماعی، خانوادگی و... است که در آن سه عریضه نویس در کنار کاخ دادگستری حضور دارند و به نوعی مشکلات اجتماعی و خانوادگی در آن مطرح می‌شود. تاکنون ۵ یا ۶ قسمت از این مجموعه پخش شده و ۸۰ قسمت دیگر نیز آماده پخش می‌شود. نیمی از کار تدوین مجموعه هم به پایان رسیده است.»
وی ویژگی این مجموعه را حضور تعدادی از نمایشنامه‌نویسان، در بخش نگارش متن عنوان کرد و افزود: «نمایشنامه‌نویسانی چون حمید امجد، محمود استادمحمد، محمد رضایی‌راد، امید سهرابی و امیر امجد در نگارش متون این مجموعه همکاری کرده‌اند. برای مثال حمید امجد ۱۰ قسمت، محمد رضایی‌راد شش قسمت و امید سهرابی دو قسمت از این مجموعه را نوشته‌اند.»این استاد دانشگاه که پیش از این، مجموعه «نیمکت» را برای شبکه یک کارگردانی کرده بود، درباره ویژگی مجموعه در گوش سالمم زمزمه کن نسبت به کار قبلی‌اش گفت: «مهم‌ترین اتفاق مجموعه نیمکت، نزدیک شدن به مجموعه نمایش‌های تک پرده‌ای استاد ابراهیم مکی از نظر سبک و شیوه بود. اما در مجموعه اخیر، از آن جا که خودم طراح قصه بودم، سعی کردم به حال و هوا و فضای آثار اسماعیل خلج نزدیک شوم. نمی‌دانم موفق بودم یا نه، اما سعی کرده‌ام به مردم جامعه و تیپ‌های فرودست که مشخصه آثار اوست، بپردازم. از دید من، این مهم‌ترین تفاوت دو مجموعه است.»رحمانیان در پایان از کار روی دو متن دیگر خبر داد و گفت:«در حال حاضر روی متن دیگر کار می‌کنم که جزو برنامه‌های من بعد از روزهای رادیو است. نگارش متنی با عنوان «عشقه» را در دست دارم و علاوه بر آن روی متن دیگری (که هنوز نامی بر آن نگذاشته‌ام) کار می‌کنم. این روزها مراحل تحقیق و پژوهش آن را انجام می‌دهم.»
ارسال نظر