تقی بهرامی نوشهر*

یکی از عمده‌ترین و اساسی‌ترین معضلات کشورمان که چون ماری خوش خط و خال به ظاهر زیبا می‌نمایاند و به باطن مهلک است، غول بزرگ و ویرانگر «تعطیلات بی‌رویه» است. شاید بعضی‌ها با خود بیاندیشند که آیا چنین شروع و چنین صفاتی، در مورد تعطیلات زیاده‌روی نیست؟ و اما این پرسش دلیلی جز سطحی‌نگری ما نخواهد داشت اگر کمی شیشه‌های عینک‌های تامل و تعمق را پاک کرده و به دقت نظاره کنیم در پس این نیزارهای آرامش و خواب (تعطیلات) اژدهایانی را خواهیم دید که چگونه در سکوت مرغزاران به سرعت و بی‌صدا در حال بلعیدن تکامل و تولید و استقلال و پشتکارمان هستند.

تعطیلات معضل و حشتناکی است که دول مترقی و رده اول جهان به سرعت از آن کناره‌گیری می‌کنند، معروف است که فلان کشور مترقی ادعا می‌کند که اگر فلان کشور مترقی برتر از او ۲۴ ساعت تعطیل کند در همه امور چنان از او جلو می‌افتیم که پنجاه سال طول می‌کشد به ما برسد ولی ما در این میان چه کرده‌ایم؟! تعطیلات را تنها حالت ابراز احساسات خود قرار داده‌ایم، در بروز تمام موضوعات شادمانی، غصه، تعصب، خشم، انزجار، اعتراض، دلسوزی، یادمان، تکریم، تنبیه و... تنها با اعمال یک یا چند روز تعطیل ابراز احساسات می‌کنیم، بی‌آنکه عواقبش را بیاندیشیم و در نظر بگیریم که بار سنگین این کرکره‌های بسته اقتصاد و زندگی و تکاپو بر شانه‌های زخمی چه کسی خواهد افتاد؟! و اصلا چه کسی از این بازار رخوت و تعلل بهره‌مند می‌شود.

تعطیلات باعث بالا رفتن بی حد و حصر هزینه تولید و طولانی شدن زمان اجرای پروژه‌هایی که برای آن برنامه‌ریزی شده است می‌شود، چرا که با اعمال تعطیلی شیرازه سیستم از هم می‌پاشد. تعطیلی بی‌رویه باعث کهولت نیروی پرطراوت کاروتکاپو و در یک کلام باعث تنبل شدن شدید انسان فعال می‌شود که متعاقبا وابستگی شدید به بیگانگان را می‌طلبد بیگانگانی که در تمام ایام تعطیل و خواب ما شبانه‌روز جوهر دقیقه‌ها و ثانیه‌ها را به کام خویش می‌گیرند. مزیت نسبی ۷۵درصدی نیروی جوان آماده به کار کشور ما که بایستی در تولید ثروت نقش بازی کند متاسفانه، امروز به یک معضل تبدیل شده است. تعطیلات بی‌رویه یکی از بزرگ‌ترین عوامل منجر شدن تولید به ضرر و زیان است یکی از عمده‌ترین علل متواری شدن سرمایه‌داران از امر زندگی‌ساز و حیات‌بخش تولید به مشاغل کاذب، واسطه‌گری، دلالی، رانت‌خواری و از دست دادن کامل انگیزه تولید است. پرداخت بهره بانکی و جریمه و حق بیمه و عوارض و جرایم متعلقه و مالیات و حقوق پرسنل و به‌طور کلی تمام هزینه‌های روزهای تعطیل فقط توسط تولیدکنندگان، نه تنها اجحاف بزرگی است، بلکه ظلم در حق کار، اشتغال، استقلال، تکامل، توسعه اقتصاد، آزادی و در یک کلام ملت رنج‌کشیده است و اما اگر بنا به سیاست‌گذاری‌های خاص و صلاحدید بزرگان، وجود تعطیلات تعریف نشده، یعنی تعطیلات غیر آخر هفته و مرسوم، الزامی و ضروری است، چرا باید هزینه این تعطیلات را فقط و فقط تولیدکنندگان بپردازند؟ چقدر شایسته و پسندیده و عادلانه است که در پرداخت هزینه تعطیلات تمام اقشار سهیم شوند که بار سنگین و کمرشکن تعطیلات بر شانه‌های همه اصناف و اقشار تقسیم شود که با زمین‌گیر شدن تولید در این دریای مواج نابسامانی‌ها، شکاف بزرگی در کشتی توسعه کشور ایجاد نشود که تمام کشتی را غرق کند.این عادلانه نیست که همه تعطیل کنند اما درآمد خود را داشته باشند و فقط تولیدکنندگان، محکوم به پرداخت این هزینه‌ها باشند. سنگینی هزینه‌هایی که تعطیلات بی‌رویه بر جامعه می‌تواند داشته باشد بر هیچ‌کس مستتر و پوشیده نیست به طور نمونه، دولت در حدود سه‌میلیون و دویست‌هزار نفر حقوق‌بگیر دارد، هزینه این تعطیلات رقم قابل توجهی است که قسمتی از بودجه‌ کشوری را به خود اختصاص می‌دهد و نیز به‌ دلیل همین تعطیلات نه تنها اجرای پروژه‌ها با تاخیر انجام می‌یابد بلکه هزینه تاخیر، آن را از توجیه باز می‌دارد. باور بفرمایید اگر مناسبات مذهبی و پس و پیش اعیاد را تعطیل نکنیم و در راستای سربلندی دین و دنیایمان تلاش کنیم، صاحبان اصلی اعیاد و امامان و پیشوایان از ما راضی‌ترند. چرا که اگر مسلمان با فلاکت زندگی کرده و دست تمنا به سوی اغیار دراز کند، در آیین ما ننگ است، نه کار و تلاش در روزهای عزیز.

*رییس انجمن فولاد کشور