شعار فقرای اندونزی روز به روز در حال افزایش است. نزدیک به ۳۹میلیون نفر از جمعیت ۲۲۰میلیونی اندونزی یعنی ۱۸درصد این جمعیت اکنون رسما فقیر هستند. به این ترتیب تعداد فقرای اندونزی نسبت به سال ۲۰۰۵، ۴میلیون نفر بیشتر شده است. اینکه تعداد فقرای اندونزی کم نشده تعجبی ندارد. افزایش ۱۲۶درصدی قیمت سوخت در اکتبر گذشته، نرخ تورم را به ۱۸درصد رسانده و این در حالی است که رقم دستمزد‌ها بسیار اندک بوده است.

اگر دولت پرداخت پول نقد دستی به ۷۶میلیون نفر از مردم این کشور که با هدف پوشش دادن افزایش قیمت سوخت انجام می‌شود را متوقف کند، تعداد فقرای اندونزی به ۷۶میلیون نفر می‌رسد. با این حال بعضی تحلیلگران مستقل می‌گویند رقم واقعی فقر از این بالاتر است. یکی از این برآورد‌ها نشان می‌دهد تعداد فقرا تقریبا دو برابر شده است. از سوی دیگر آمار و ارقام نشان می‌دهد مردم اندونزی به‌طور کلی نسبت به سال قبل فقیرتر شده‌اند. تعریف دولت اندونزی از فقر این است که اگر کسی پولی کمتر از میزان موردنیاز برای تهیه یک رژیم غذایی ۲۱۰۰ کالری در هر روز (یعنی معادل ۸۰/۱۶دلار در ماه) داشته باشد، فقیر به حساب می‌آید. این میزان بسیار پایین‌تر از شاخص معمول یک‌دلار در روز برای سنجش فقر است.

با در نظر گرفتن شاخص یک‌دلار در روز، تخمین زده می‌شود که بیش از ۸۰میلیون اندونزیایی در فقر هستند. دولت اندونزی در برنامه‌ریزی‌‌های خود قصد دارد میزان فقر را تا سال ۲۰۰۹ به ۲/۸درصد برساند و مقامات دولتی می‌گویند این هدف قابل دسترسی است.

نرخ کنونی رشد اقتصادی که ۵درصد است برای ایجاد اشتغال برای همه جویندگان کار کافی نیست. دولت در سال ۲۰۰۷، ۴/۱میلیارد دلار دیگر برای کمک به فقرا اختصاص می‌دهد که این رقم نسبت به سال قبل ۱۸درصد بیشتر است. شیوه اختصاص این کمک به این صورت است که هر روستا هر سال ۱۱۰هزار دلار برای ایجاد شغل دریافت می‌کند. هدف دولت ایجاد ۱۵میلیون شغل طی سه سال است به طوری که ۵/۱۲میلیون آن در روستاها و بقیه در صنایع باشد.

اگرچه این هدف قابل تحسین است، اما منشا اصلی افزایش فقر در اندونزی را برطرف نمی‌کند. بانک جهانی در گزارشی اعلام کرده است که علت اصلی افزایش فقر، بیشتر به قیمت بالای برنج مربوط می‌شود تا تاثیرات قیمت بالای سوخت. اکثر فقرای اندونزی یک‌چهارم درآمد خود را صرف خرید برنج می‌کنند. قیمت برنج در یک‌سال گذشته یک‌سوم افزایش یافته است. بالاتر نگاه داشتن قیمت داخلی برنج نسبت به قیمت‌های خارجی آن از طریق محدود کردن واردات تاثیرات منفی برای اندونزی داشته است. بیش از ۷۵درصد از فقرای اندونزیایی از طریق کشاورزی تامین معاش می‌کنند و ۷۵درصد از فقرا مصرف‌کننده خالص برنج هستند. پرداخت کمک نقدی دولت قرار است تا پایان سه ماهه امسال کاهش یابد. دولت وعده داده است با هزینه برای زیرساخت‌ها تعداد فقرا را کاهش دهد. اما تحلیلگران غیردولتی در این کشور می‌گویند ریشه اصلی فقر سطح آموزش و سواد ملی است که در حد کمتر از ۷سال قرار دارد.

منبع: اکونومیست