سیدحسن عباسی*

نگاهی به رویدادهای مهم حوزه گردشگری نشان می‌دهد که این حوزه اهمیت ویژه اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی دارد. اما متاسفانه آنچه در سالیان گذشته در ایران مورد توجه قرار گرفته، هرچند به نتیجه مطلوبی نیز نرسیده است، صرفا نگاه اقتصادی به این حوزه بوده است. حال آنکه گردشگری و میراث فرهنگی چنان ظرفیت‌هایی دارند که اکنون در برخی موارد از آن به عنوان نوعی از دیپلماسی و گاه شکلی از رسانه یاد می‌شود. هرچند براساس برنامه چهارم توسعه قرار است هزینه‌های‌جاری از محل درآمد‌های غیرنفتی تامین شود. اما نظام دیوانسالاری و مدیریت حاکم به این حوزه، هنوز نتوانسته است کارکرد یک بنگاه‌اقتصادی را به خود بگیرد و برخی از مسوولان هنوز به این فکر نیفتاده‌اند که در پایان برنامه چهارم چه بهانه‌ای برای نفتی بودن بودجه خواهند داشت، در حالی که هم‌اکنون گردش مالی گردشگری در جهان هر روز آمار‌های جدیدی را ثبت می‌کند و ما همچنان با بی‌توجهی و گاه بدخلقی به این صنعت می‌نگریم.اکنون زمان آن است که دلسوزان مجلس با تشکیل فراکسیونی تحت عنوان گردشگری و میراث فرهنگی اهداف مهم مورد اشاره را پیگیری کنند. معتقدم در این حوزه هیچ اقدامی مهم‌تر و موثرتر از ایجاد یا کمک به شکل‌گیری شرایطی که موجب بسط فرهنگ مدیریت گردشگری و میراث فرهنگی در ایران شود نیست.

*نماینده محلات در مجلس