تلویزیون کابلی جایگاه زنان را در هند بالا می‌برد

لیندا گورمن

مترجم: جعفر خیرخواهان

منبع: پژوهشنامه NBER

«روستاهایی که صاحب تلویزیون کابلی شده بودند با بهبود در شاخص‌های استقلال و آزادی عمل زنان، کاهش تعداد وضعیت‌هایی که کتک ‌زدن زنان امر پذیرفته‌شده‌ای تلقی می‌شد و کاهش این احتمال که مادران خواهان پسر بودن فرزند بعدی باشند، همراه بود.» بر اساس پژوهشی با عنوان «قدرت تلویزیون: تلویزیون کابلی و جایگاه زنان در هند» دسترسی به تلویزیون‌های کابلی خصوصی در روستاهای هند باعث آزادی عمل بیشتر زنان شده است، کتک خوردن زنان از همسران‌شان را کاهش داده است و ترجیح دادن فرزند پسر به دختر را کمتر کرده است. تلویزیون کابلی با پخش برنامه‌هایی که سطح و سبک زندگی در مناطق شهری و سایر کشورها را به روستاییان نشان می‌دهد، یک شیوه موثر ترغیب و برانگیختن زنان شده است؛ چون مردم آنچه را تصور می‌کنند رفتار و گرایش‌های مطلوب است، تقلید می‌کنند بدون اینکه نیاز به جذابیت و کشش صریح برای انجام آن کار باشد.» نویسندگان پژوهش همچنین متوجه شدند ورود تلویزیون کابلی علاوه بر اثری که روی طرز فکر و تلقی مردم می‌گذارد، ثبت نام دختران در مدارس را افزایش و نیز نرخ باروری زنان را کاهش داده است.

در ابتدای دهه ۱۹۹۰، تلویزیون کابلی کسب و کارهای جدیدی ایجاد کرد. زمانی که کارآفرینان هندی اقدام به خرید تجهیزات کردند و با اتصال خانه‌های همجوار از آنها وجهی دریافت می‌کردند. قبل از ورود ماهواره، تنها تلویزیون در دسترس شبکه‌های تلویزیونی آنتن هوایی بودند که برد و برنامه‌های محدودی داشتند. در پنج سال بین ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۶، حدود ۳۰‌میلیون خانوار امکان دریافت خدمات کابلی را پیدا کردند و آنهایی که خدمات کابلی داشتند به انواع کانال‌ها دسترسی یافتند. ویژگی‌های این برنامه‌ها، در بین سایر موارد، پخش مسابقات تلویزیونی و سریال‌های آبکی بی‌نهایت محبوب را شامل می‌شد. این مجموعه‌های تلویزیونی، معمولا محیط‌های زندگی شهری را نشان می‌دادند که نسبت به مناطق روستایی، زنان بیشتری در خارج از خانه کار می‌کنند، بر پول خود کنترل داشته و سطح تحصیلات بالایی دارند.

جنسن و اوستر، تاثیر تلویزیون کابلی بر تلقی و طرز فکر را با استفاده از داده‌ها از نظرسنجی سالمندان و روستاییان هند ارزیابی کردند که یک نظرسنجی بسیار غنی اطلاعاتی از ۲۷۰۰ خانوار بود که یک شخص پنجاه ساله یا مسن‌تر را شامل می‌شد. از همه زنان در سن ۱۵ سال یا بیشتر در هر خانوار در سال‌های ۲۰۰۱، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ مصاحبه شده بود. برای تعیین میزان استقلال آنها، از این زنان سوال شد که آیا اجازه دارند پول را هر طور که دوست دارند خرج کنند و چه کسی تصمیمات خانوار درباره مراقبت سلامت یا اقلام مهم خرید را می‌گیرد. همچنین آیا برای دیدن دوستان یا خانواده خود باید اجازه بگیرند. برای فهمیدن ترجیح به داشتن پسر از زنان سوال شد که آیا آنها دوست دارند فرزند بعدی‌شان پسر یا دختر باشد یا اینکه دختر و پسر بودن برایشان اهمیتی ندارد. از سوژه‌های مورد آزمایش پرسیده شد که آیا فکر می‌کنند پذیرفتنی است مردی همسرش را به خاطر مواردی مثل اینها کتک بزند: خیانت، بی‌احترامی، بی‌توجهی به بچه‌ها، درست آشپزی نکردن یا اگر خانواده همسرش پول، جواهرات یا سایر چیزهای مورد انتظار را نداده باشند؟ جنسن و اوستر همچنین از این داده‌ها برای بررسی رفتاری مثل ثبت‌نام در مدارس یا نرخ باروری استفاده کردند.

این بررسی پیمایشی همچنین داده‌های دسترسی هر روستا به تلویزیون کابلی را جمع‌آوری کرد. در نخستین دور نظرسنجی در ۲۰۰۱، تعداد ۶۵ روستا از ۱۸۰ روستای موجود تلویزیون کابلی داشتند. در سال ۲۰۰۲، ده روستای دیگر و در سال ۲۰۰۳، یازده روستای دیگر دارای تلویزیون کابلی شدند. در روستاهایی که کابل افزوده شده بود، تعداد بینندگان برنامه‌های تلویزیونی دو برابر شد. جنسن و اوستر اثرات تلویزیون کابلی بر تمایلات و رفتار جنسیتی را با مقایسه تغییرات طی زمان در این متغیرها در بین روستاهایی که جایگاه کابلی‌شان طی دوره بررسی تغییر کرده بود یا نکرده بود، شناسایی کردند.

در مناطقی که هرگز تلویزیون کابلی نداشتند، یا همیشه داشتند، تغییر اندکی در میزان تماشای برنامه‌های تلویزیون طی زمان وجود داشت و تغییرات به ثبت رسیده در تمایلات زنان اندک بود. در روستاهایی که دارای تلویزیون کابلی شده بودند با بهبود در شاخص‌های آزادی عمل زنان، کاهش تعداد وضعیت‌هایی که کتک خوردن زنان امر پذیرفته شده‌ای تلقی می‌شد و کاهش احتمال پسر خواستن بچه بعدی همراه شده بود. اثر تلویزیون کابلی در همه موارد کاملا معنادار بود. در نمونه‌ای از زنان که سطح متوسط تحصیلاتشان فقط ۵/۳ سال بود، معرفی تلویزیون کابلی ظاهرا همان اثرات را بر تلقی به سمت آزادی عمل زنان می‌گذاشت که با ۵/۵ سال تحصیلات به دست می‌آمد. تلویزیون کابلی همچنین احتمال این را که یک دختر ۶ تا ۱۰ ساله در دبستان ثبت نام کند، افزایش داد؛ هر چند که هیچ اثری روی مدرسه رفتن پسران نداشت و باعث کاهش در تعداد بچه‌ها یا حاملگی در بین زنانی شد که در سن بچه آوردن بودند.