نتایج طرح بررسی متوسط هزینه خالص یک خانوار در مناطق شهری نشان می‌دهد، برخلاف افزایش متوسط واقعی سالانه کل هزینه‌ها به میزان ۹/۵ درصد طی سال‌های ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۳، در دوره‌ سال‌های ۱۳۸۴ تا ۱۳۸۷ این رقم به طرز چشمگیری کاهش یافته و به عدد منفی یک دهم درصد رسیده است! به گزارش ایسنا، این نتایج نشان می‌دهد بیشترین کاهش هزینه‌ها در مقایسه این دو دوره به حمل و نقل و ارتباطات مربوط است؛ به طوری که نرخ رشد این بخش از ۴/۱۷ درصد دوره اول به منفی ۸/۰ درصد در دوره بعد رسیده است. در دوره اول بیشترین متوسط نرخ رشد واقعی سالانه پس از حمل و نقل و ارتباطات به هزینه کالا و خدمات متفرقه با ۳/۱۵ درصد و پس از آن بهداشت و درمان با ۲/۱۰ درصد رشد تعلق داشته است. این در حالی است که در دوره دوم، متوسط نرخ رشد واقعی سالانه در بیشترین حالت مربوط به هزینه مسکن با ۸/۳ درصد و بهداشت و درمان با ۷/۳ درصد مربوط است. بر اساس گزارش منتشر شده در شماره ۳۷۷ نشریه برنامه، کمترین میزان رشد در دوره اول نیز مربوط به هزینه دخانیات با منفی ۶/۵ درصد و در دوره دوم مربوط به هزینه لوازم و اثاث و خدمات خانوار با منفی ۷/۵ درصد رشد بوده است.