آواتار نسخه آینده سینمای جهان

ساخت و اکران پروژه‌های سینمایی سه‌بعدی در چند سال اخیر در سینمای‌هالیوود گسترش یافته و این امر به رونق صنعت سینما نیز افزوده است. در دو سال اخیر، سینمای سه‌بعدی و اکران آثار با استفاده از تکنولوژی سه‌بعدی گسترش قابل محسوسی یافته است و صاحبان سالن‌های سینمایی در سراسر جهان نیز به روزکردن مکان‌های نمایشی خود را آغاز کرده‌اند. بنا بر اعلام ورایتی، ساخت و نمایش فیلم‌های سه‌بعدی در سال اخیر نیز با اکران فیلم «آواتار» در این قالب جدید چشم‌ها را خیره کرده و بر امکانات بالقوه و حتی عامه‌پسند آن تاکید ورزیده است.

فیلم «پیرانا»ی سه‌بعدی که هم اکنون بر پرده سینمای جهان است از دیگر نمونه‌های اینگونه آثار است. اکران فیلم «اره» سه‌بعدی که از اکتبر آینده آغاز می‌شود نیز از این گونه آثار است و شرکت‌های بزرگ‌ هالیوودی ساخت پروژه‌هایی «چون سفر به اعماق زمین»، «پرواز من به ماه»، «امپراتوری اعماق» آغاز کرده اند و چند فیلم دیگر را از جمله «دزدان دریایی کرائیب ‌۴» را در دو قالب دو و سه‌بعدی به طور همزمان در معرض تماشای مخاطبانشان قرار خواهند داد.بنابراین گزارش، در سینمای سه‌بعدی ما تصاویر را با سه بعد، درست مثل اینکه از پنجره‌ای به بیرون نگاه کنیم، روی پرده می‌بینیم.

البته در نمایش فیلم‌های سه‌بعدی چون نیمی از این فیلم‌ها به وسیله چشم چپ و نیم دیگر آن به وسیله چشم راست مشاهده می‌شوند، فرکانس نمایش نصف شده و چشم‌ها بعد از مدتی احساس خستگی می‌نمایند. در عینکی که تماشاچی فیلم‌های سه‌بعدی به چشم می‌زند دو شیشه برای پولاریزه کردن نور نصب شده است که ۹۰ درجه با هم اختلاف فاز دارند.چون در حین فیلمبرداری عین همین فیلتر‌ها جلوی لنزهای دوربین قرار دارد، یک چشم فقط تصاویر لنز سمت چپ و چشم دیگر تصاویر لنز سمت راست را مشاهده می‌کند و چون این لنزها با زاویه مشابه چشم‌ها از صحنه عکسبرداری می‌کنند تصاویر برجسته دیده می‌شود.در این حالت می‌بینیم که بازیکنان و اجسام پرده سینما را رها کرده‌اند و در فضای سالن و در اطراف ما شناور می‌باشند.اگر ما شیشه‌های عینک مخصوص تماشای این فیلم‌ها را بیرون بیاوریم و پشت سر هم و جلوی چشم‌های خویش قرار دهیم، می‌بینیم که در یک حالت همه چیز از پشت آنها دیده می‌شود و اگر یکی را ۹۰ درجه بچرخانیم، دیگر چیزی مشاهده نخواهد شد.در پیشرفت‌های مداوم در صنعت سینما، علاوه بر بعد، روی بو نیز کار شده و در برخی از سینما‌های آمریکا بوی مناسب با تصویر نیز در فضای سالن پراکنده می‌کنند. با این تکنیک تماشاچی بیشتر خود را در صحنه احساس می‌کند.

در چند سال اخیر تلویزیون‌های سه‌بعدی هم رونق قابل توجهی گرفته‌اند. تلویزیون‌های استریو اسکوپیک معروف به سه‌بعدی با پردازش همزمان فیلم‌های سه‌بعدی (استریو) تصویری درهم را به بیننده ارائه می‌دهد که برای دیدن آن به عینک سه‌بعدی احتیاج است.تلویزیون سه‌بعدی با پردازش تصاویر چپ و راست و با ارسال فرکانسی مشخص به عینک سه‌بعدی معنا پیدا می‌کند. در چند سال اخیر، تلویزیون سه‌بعدی با ایجاد عمق و بعد به یکی از جذاب‌ترین وسایل خانگی تبدیل شده است.همچنین با نصب دستگاه‌های مخصوصی روی صندلی تماشاچیان، در صورت لزوم حرکاتی را نیز به تماشاچی منتقل می‌کنند که تماشای فیلم را به حقیقت طبیعی بسیار نزدیک‌تر می‌کند.نمونه این نوع فیلم‌ها، فیلم زلزله است. در این فیلم هنگامی که زلزله نشان داده می‌شد، صندلی تماشاچی نیز می‌لرزید و حس بودن در محیط را در انسان به وجود می‌آورد.علم همچنان با سرعت به پیش می‌رود و باید منتظر باشیم که در صنعت سینما نیز جهش‌های غول‌آسای دیگری صورت گیرد.این طور که پیدا است با ساخته شدن فیلم آواتار و مطرح شدن آن در سطح جهان با توجه به فروش حیرت‌انگیز دو میلیارد دلاری‌اش، به نظر می‌رسد روند تولید در سینما چاره‌ای ندارد، مگر اینکه بخواهد به سمت تولید فیلم‌های پرعظمت سه بعدی از جنس آواتار برود. اگر این‌طور بشود، از این پس شاهد خلاقیت‌های منحصر به فردی از سوی فیلمسازان در اکران سینماها و همچنین جشنواره‌های جهانی خواهیم بود. به نظر می‌رسد، نسخه‌ای که آواتار برای سینمای دنیا پیچید نسخه نجات‌دهنده سینمای آینده است.