اگر تعداد بلیت‌‌ها ملاک است، پس «سیرک» بگذاریم!

محمود استادمحمد، (نویسنده و کارگردان تئاتر) زیاد بودن یا کم بودن تعداد مخاطبان تئاتر را به معنای خاص بودن آن ندانست و گفت: شالوده تفکر است که مساله تئاتر برای خواص یا تئاتر برای عامه را می‌‌سازد و با موضوعی مثل تعداد تماشاگر نمی‌توان آن را بررسی کرد. اگر نمایشی پنج عدد بلیت بفروشد و نمایش دیگری ششصد تا، الزاما آن که بیشتر می‌فروشد، تئاتر بهتری نیست و اصلا این مساله به خاص و عام بودن تئاتر هیچ ارتباطی ندارد. وی، ایجاد ذائقه‌های فرهنگی در مردم را دارای رابطه مستقیم با تعداد تماشاگر دانست و اضافه کرد: وقتی امواج تبلیغاتی و ذائقه‌های فرهنگی ما در کانالی شکل گرفته که یک نوع نمایش خاص و یک نوع تفکر خاص، خواستار آن و تعداد زیادی مشتاق دارد، تعداد بلیت‌های فروخته شده به مردمی بودن یا نبودن تئاتر ارتباطی ندارد. استادمحمد افزود: اگر تعداد بلیت‌ها ملاک است، پس «سیرک» بگذاریم یا «شو» یا «شعبده‌بازی» که اگر یک سالن صد هزار نفره هم باشد، پر می‌شود. این یک تفنن است و اصلا به تئاتر ارتباطی ندارد. وی با اشاره به اینکه مردمی بودن در شالوده تئاتر است، توضیح داد: اینکه تئاتر حرف مردم و درد مردم و «مساله» آنها را مطرح می‌کند، آن را مردمی می‌کند؛ اینکه الان تفنن مردم چه می‌طلبد، در تئاتر مطرح نیست. تئاتر در شالوده تفکر شکل می‌گیرد.

این پیشکسوت تئاتر ادامه داد: اگر «تئاتر» به معنای واقعی کلمه بود و تعداد تماشاگران آن هم زیاد بود، می‌توانیم بگوییم این تئاتر مردمی است، اما «تئاتر» بودن مهم است نه شو و واریته و شعبده‌بازی. این اصلا ارزیابی درستی نیست که براساس تعداد بلیت و تعداد تماشاگر ارزیابی کنیم که این تئاتر خوب است یا بد، مردمی است یا غیرمردمی. اصلا ارتباطی به هم ندارند. وی «تئاتر» را دارای اصول و قواعدی دانست و گفت: هر کاری که در سالن تئاتری اجرا شود، به اشتباه نام تئاتر را به خود می‌گیرد، در حالی که این گونه نیست. در فرهنگ انگلیسی به این اجراها «پرفورمنس» می‌گویند. واریته و شعبده بازی، «اجرا» است، ولی «تئاتر» نیست حتی اگر در سالن تئاتر اجرا شود.