من هنوز بیدارم کاش می‌خوابیدم...

پیکر استاد محمد نوری ساعت ۳۰/۹ امروز از مقابل تالار وحدت تشییع می‌شود سال ۸۵ چهره ماندگار موسیقی شد؛ اما خیلی پیش‌تر ماندگاری‌اش را در ذهن و حافظه میلیون‌ها ایرانی ثبت کرده بود. محمد نوری که شامگاه شنبه در سن ۸۱ سالگی در بیمارستان جم تهران درگذشت، بیش از چهار دهه در سطح اول موسیقی ایران حضور داشت و ترانه‌های ماندگاری را به آرشیو موسیقی ایران سپرد. استاد نوری که مدت‌ها از یک بیماری بدخیم و سخت رنج می‌برد، در اول دی ماه ۱۳۰۸ به دنیا آمد. او آواز را نزد خانم «اولین باغچه‏بانو» و تئوری موسیقی را نزد سیروس شهردار و فریدون فرزانه، استادان هنرستان عالی موسیقی، فراگرفت. وی شیوه آواز خود را متاثر از بافت و غنای زخمه‌ایِ استادانی چون حسین اصلانی، ناصر حسینی و محمد سریر می‌داند. دهه بیست، دوران آغاز نوعی تفکر در شعر و موسیقی آوازی درمیان مردم ایران، به‏ویژه نسل جوان بود که بخشی را می‌توان متاثر از نشر و پخش وسیع‏تر موسیقی علمی و آثار فولکلور کشورهای مختلف جهان از طریق رادیو و صفحات گرامافون دانست. «محمد نوری» در همین سال‏ها - سنین نوجوانی - با خواندن اشعار نوینی که روی نغمه‌های روز مغرب‏زمین و برخی قطعات کلاسیک آوازی سروده شده‏بود، کار خوانندگی را آغاز کرد. او طی سال‏های بعد، با تکیه بر تحصیلات هنرستانی و دانشگاهی خود توانست هویت مستقلی به این اندیشه و گرایش ببخشد و فضای متفکرانه‌ای به گونه آوازی خویش دهد. آوازهای این استاد، طی پنج دهه، درمیان سه نسل، شان و اعتبار ویژه‌ای کسب کرده‌ است. این هنرمند در حاشیه سال‏های پرتلاش، با اجرای بیش از سیصد قطعه آوازی، تقریر و ترجمه مقالات و سرودن اشعاری از ترانه‌های ماندگار، بیش از پیش خود را در دل مردم این مرزوبوم جا داد. او برنده جایزه «خورشید طلایی» (۵۰ سال صدای متفاوت و ماندگار) در سال ۷۸ از جشنواره مهر، دارای مدرک درجه یک هنری خوانندگی از شورای عالی ارزیابی کشور و وزارت ارشاد و چهره ماندگار در سال ۱۳۸۵ بود. نوری در مصاحبه‌ای درباره راز ماندگاری‌اش گفته بود: «من هرگز خود را در اوج ندیده‌ام. با زیربنایی سست هم می‌توان به اوج رفت، ولی ماندن در قله، کار هر کس نیست، کار ما هم نیست، آن که به سرعت اوج می‌گیرد، با همان سرعت سقوط می‌کند. رمز ماندگاری در همین است که طوری باید به اوج رفت که بی‌برگشت باشد.» و نمی‌شود از محمد نوری نوشت

و از ترانه ماندگارش جان مریم (نازنین مریم) چیزی نگفت. ترانه‌ای که بدون شک، یکی از معروف‌ترین و ماندگارترین‌های تاریخ موسیقی ایران است.

* عنوان مطلب بر گرفته از ترانه جان مریم است