مراسم چهلمین ‌روز درگذشت «بهمن جلالی»،گنج پیدای عکاسی ایران، با حضور دوستان، هنرمندان، شاگردان و خانواده او شامگاه گذشته - سوم اسفند ماه - در تالار «بتهوون» خانه هنرمندان ایران برگزار شد. در این مراسم که اجرای آن برعهده منصور ضابطیان بود، بعد از پخش فیلم کوتاهی از آخرین پیام‌های تلفنی که بر پیغامگیر بهمن جلالی ثبت شده بود، مجموعه‌ای از عکس‌های انقلاب ۵۷ این هنرمند به نمایش درآمد.در این برنامه که به‌همت فصلنامه تخصصی «عکسنامه» برگزار شد، بهمن جلالی در بخشی از فیلمی که از او پخش شد، عنوان کرد: «عکس هرچه‌قدر به زندگی خود ادامه دهد، هربار چیزی به آن اضافه می‌شود. درواقع عکس نمی‌میرد، بلکه به زندگی خود ادامه می‌دهد و این یک واقعیت پیچیده است که آلبوم‌ها از بین نمی‌روند و زمان برایشان ثابت باقی می‌ماند.»لیلی گلستان، خواهر کاوه گلستان و دوست دیرین بهمن جلالی، بعد از پخش این فیلم با بغضی که در صدا داشت، در سخنانی گفت: وای بر من! هیچ‌گاه فکر نمی‌کردم که یک‌بار برای کاوه و بار دیگر برای بهمن جلالی در این سالن سخن بگویم. امروز نمی‌خواهم از بهمن و اخلاقیاتش بگویم که همه شما می‌دانید او چه‌قدر مهربان بود و تا چه‌اندازه بر معیارهای اخلاقی‌اش ایستاد. در ادامه این مراسم بخشی از صحبت‌های تلفنی بهمن جلالی درباره چگونگی ساخت و راه‌اندازی مجموعه عکاسخانه شهر پخش شد و سپس محمدحسن خوشنویس؛ مدیر دفتر پژوهش‌های فرهنگی و ناشر فصلنامه عکسنامه، برای سخنرانی حاضر شد.او با بغضی تمام نشدنی به همکاری با جلالی برای انتخاب پوسترهای معرفی‌کننده ایران اشاره کرد و افزود: در آن سال‌ها پوسترهایی که ایران را معرفی کند، نداشتیم و ما به کمک هم ده‌ها کارت‌پستال از مردم ایران، طبیعت‌ کشورمان و غیره چاپ کردیم. این درحالی بود که آن سال‌ها ایران به تروریسم و خشونت متهم شده بود و بسیاری از مردم دیگر کشورها بر این باور بودند که تاریخی همچون تخت‌جمشید را مردم ایران خراب کردند. اما ما تصویری از تخت‌جمشید با داربست‌هایی که برای مرمت آن بود انتخاب کردیم و این عکس بعدها به نمایشگاه «فیتور» راه پیدا کرد. یعنی بدون حرف ما و تنها با عکس و تاریخی که از آن به جهانیان رسیده بود، آنها فهمیدند که ایرانیان نه تنها تخت‌جمشید را خراب نکردند، بلکه داربست زدند و آن را درست می‌کنند. این اتفاق یعنی قدرت به‌ موقع عمل‌کردن یک هنرمند، زمان‌شناسی و خردمندبودن او. پس از صحبت های تعدادی دیگر از نزدیکان جلالی و اهالی فرهنگ، برنامه با قطعه شعری از فروغ فرخ‌زاد به پایان رسید.